در حال ویرایش کوفه (بخش)

==نهضت عاشورا==
روحیّۀ فرصت طلبى،تبعیّت از زور،زودباورى و تأثیرپذیرى از شایعات و تبلیغات،از ویژگیهاى دیگر جامعۀ کوفه بود.پولدارترین افراد هم که نبض مالى شهر را در دست داشتند،همچون اشعث بن قیس،عمرو بن حریث،شبث بن ربعى از بازوان اصلى ابن زیاد محسوب مى‌شدند.شهرى با عناصر مختلف و ساکنان ناهمگون و ناهمدل و اغلب مهاجر به آن شهر تازه تأسیس،سبب شده بود که ثبات سیاسى نداشته باشد و همواره دستخوش امواج گردد.روح قبایلى و تعصّبهاى طایفگى در اقوام ساکن کوفه شدید بود و ابن زیاد،با تحت سلطه گرفتن بزرگان قبایل و عشایر،براحتى توانسته بود اوضاع شهر را در کنترل خویش در آورد.این بود که آن همه دعوت و بیعت،کارساز نشد و هزاران دست بیعتگر، در برابر طوفان«ابن زیاد»،از هم گسیخت و حسین(ع)تنها ماند.

حادثۀ کربلا در نزدیکى این شهر اتفاق افتاد و سپاه یزیدى عموما از این شهر براى جنگ با حسین(ع)آمدند.پس از عاشورا نیز،اسراى اهل بیت وارد این شهر شدند و زینب کبرى(ع)آنجا خطبه خواند و شادى کوفیان را به عزا مبدل ساخت.نهضت توّابین به رهبرى سلیمان بن صرد و نیز قیام مختار در همین شهر به وقوع پیوست.مردم کوفه، همانگونه که در رکاب على(ع)در جنگ جمل و صفّین شرکت داشتند،همواره در فعالیّتهاى ضدّ اموى حضور چشمگیر داشتند. این شهر در تاریخ اسلام،همواره دستخوش امواج سیاسى،انقلابها،حوادث و آشوبها بوده است.

حجر بن عدى،با اصحاب پاکبازش در کوفه قیام کرد و به شهادت رسید.

عمرو بن حمق خزاعى،در کوفه شهید شد.

میثم تمّار به دستور [[ابن زیاد]]،در کوفه به دار آویخته شد.

رشید هجرى نیز که از یاران خالص على(ع)بود،در آنجا به شهادت رسید. جنایات و فجایع«حجّاج بن یوسف ثقفى» و کشتارهایش از شیعیان آل على در کوفه بود،که کسانى همچون قنبر،کمیل،سعید بن جبیر و...به دست او به شهادت رسیدند.

خروج زید بن على بن الحسین(ع)و شهادتش در «کناسه»،در این شهر بود.

قیامهاى سادات طباطبایى در نیمۀ قرن دوم هجرى،قیام ابن طباطباى علوى،خروج ابى السرایا در زمان مأمون،شورشهاى قرمطیان و...همه در این شهر اتفاق افتاده است.

قبر بزرگانى چون کمیل،خبّاب بن ارتّ، اخنف بن قیس، سهل بن حنیف انصارى و بسیارى دیگر در این شهر است. <ref name=":0">براى آشنایى مفصّلتر با تاریخ کوفه،ر.ک:«تاریخ الکوفه»سید حسین براقى نجفى،دار الأضواء،بیروت،«موسوعة المصطفى و العترة»،محسن الشاکرى،ج ۲،ص ۱۰۹.و«سیماى کوفه»،غلامرضا گلى زواره.</ref>