در حال ویرایش مسلم بن عوسجه (بخش)

=== اعلام حمایت از امام حسین(ع) ===
مسلم در شب عاشورا پس از سخنان امام حسین (ع) و سخنان [[عباس ابن علی(ع)|عباس بن علی (ع)]]، برخاست‌ و گفت‌: «چگونه‌ می‌توانیم‌ تو را ترک‌ کنیم‌؟ از آن‌ پس‌ در پیشگاه‌ خداوند، چه‌ عذری‌ در عدم‌ انجام‌ وظیفه ‌نسبت‌ به‌ تو خواهیم‌ داشت‌؟ نه‌! به‌ خدا قسم‌ از تو هرگز جدا نخواهم‌ شد و از تو دست‌ بر نمی‌دارم‌ تا نیزه‌ام‌ را برسینه‌ پر از کینه‌ دشمنان‌ فرو برم‌ و با شمشیر خود آن‌قدر بر آنان‌ زخم‌ وارد سازم‌ که‌ قبضه آن‌ از تیغه‌ جدا شود و هرگاه‌ اسلحه‌ برای‌ جنگ‌ کردن‌ با آنان‌ نداشته‌ باشم‌ آن‌قدر سنگ‌ بر دشمنان‌ می‌اندازم‌ تا در راهت‌ کشته‌ شوم‌، تا خدا بداند و امضا فرماید که‌ ما وصیت‌ رسول‌ خدا را درباره‌ شما به‌ کار بردیم‌ و سوگند به‌ خدا اگر بدانم‌ کشته ‌می‌شوم‌، سپس‌ زنده‌ می‌گردم‌، باز سوخته‌ می‌شوم‌ و باز زنده‌ می‌گردم‌ و این‌ عمل‌ هفتاد مرتبه‌ با من‌ تکرار می‌شود، دست‌ از تو برنمی‌دارم‌ تا در رکاب‌ تو به‌ افتخار شهادت‌ نایل‌ گردم‌ و اینک‌ چگونه‌ دست‌ از یاری‌ تو بردارم‌ با اینکه‌ می‌دانم‌ یک‌ کشتن‌ بیش‌ نیست‌ و به‌ افتخار و عزت‌ و امتیاز ابدی‌ نائل‌ می‌گردم‌.» <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص434؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975  م.، ج5، ص95؛ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص444. </ref>
در روز [[عاشورا]] و به هنگام نبرد چنین رجز می‌خواند:

{{شعر}}
{{م| اِن تَسئَلوا عَنّی فَانّی ذولَبد }}

{{م| فَمَن بَغایا حائدٌ عَنِ الرَّشَد }}

{{م| مِن فَرعِ قَومٍ مِن ذَری بَنیاَسَد }}

{{م| وَ کافِرُ بِدینِ جَبّارٍ صَمَد }}
{{پایان شعر}}

اگر از شخصیت من بپرسید من شیری از فرزندان تیره‌ای از بزرگان بنی‌ اسد هستم. کسی که بر ما ستم کند، از رستگاری دور است و کافرِ به دینِ جبار صمد است.