در حال ویرایش کمیت بن زید اسدی‌ (بخش)

===چند بیت از قصیده لامیه هاشمیات===
۱- فلم أر موتورین أهل بصیرةو حقّ لهم أید صحاح و أرجل

۲- یصیب به الرّامون عن قوس غیرهم‌فیا آخرا أسدی له الغیّ أول

۳- کأنّ حسینا و البهالیل حوله‌لأسیافهم ما یختلی المتقبّل

۴- و غاب نبی اللّه عنهم و فقده‌علی الناس رزء ما هنالک مجلل

۵- فلم أر مخذولا أجلّ مصیبةو أوجب منه نصرة حین یخذل <ref> همان؛ ص ۱۸۱ و ۱۸۲.</ref>

۶- فیاربّ هل الّا بک النصر یبتغی‌و یا ربّ هل الّا علیک المعوّل <ref> الغدیر؛ ج ۲، ص ۱۹۵.</ref>


۱- هان آیا هیچ کوردلی، نگران اندیشه‌ی خویش هست؟ و هیچ روی از حق تافته‌ای پس از تبهکاری به سوی حق باز می‌گردد.

۲- تیراندازان، با کمان دیگری (یزید) به سوی او (امام حسین (ع)) تیر می‌اندازند. وای بر آن آخری که زمینه تبهکاری را اولی برای او فراهم آورد.

۳- برای شمشیرهای دشمن «حسین» و شیفتگان کوی او، به سبزه‌های درو شده‌ی دروگر می‌ماندند.

۴- پیغمبر از میان آنان رفت و فقدان او، مصیبت دردناک و بزرگی برای مردم بود.

۵- و من تنها مانده‌ای را که سزاوارتر از او (حسین) به یاری در هنگام تنهایی باشد، نمی‌شناسم.

۶- پروردگارا! آیا از جز تو می‌توان یاری خواست؟ و تکیه‌گاهی غیر از تو می‌توان داشت؟


بخشی دیگر از هاشمیات که کمیت برای فرزدق خواند و فرزدق از او خواست تا اشعارش را منتشر کند و گفت: «به خدا قسم که تو از همه‌ی گذشتگان و بازماندگان شاعرتری.»