در حال ویرایش مالک بن نسیر کندی (بخش)

=== پیک ابن‌ زیاد ===
روز دوم [[محرم]] سال ۶۱ هجری کاروان امام حسین(ع) به [[نینوا]] رسید و لشکر عمر سعد به فرماندهی [[حر بن یزید ریاحی]] در مقابل ایشان صف کشید. در این هنگام مالک بن نسیر که حامل نامه ای از طرف [[ابن زیاد]] بود به هر دو لشکر نزدیک شد. او به حر و لشکرش سلام کرد اما به کاروان امام حسین(ع) اعتنایی نکرد. نامه را به دست حر داد. حر نامه را خواند.در نامه ابن زیاد به حر نوشته بود که بر کاروان [[ابا عبدالله (ع)|اباعبدالله]] سخت بگیرد و آنها را در سرزمین بی آب و علفی متوقف سازد. ابن زیاد متذکر شده بود که حامل نامه بر نحوه اجرای حکم نظارت خواهد داشت. <ref>الاخبارالطول، ص ۲۵۱؛ تاریخ طبری ج ۵ ؛ ارشاد ج۲ ، ص ۸۱-۸۴ ؛مقتل الحسین خوارزمی ج۱ ، ص۳۳۴</ref>

در این هنگام [[یزید بن زیاد|یزید بن زیاد مهاجر]]، از یاران امام، که هم قبیله‌ای مالک بود او را شناخت و به او گفت: «مادرت به عزایت بنشیند. این چه نامه ای است که تو آورده‌ای؟ »

مالک گفت: «از پیشوای خود فرمان برده‌ام و بر بیعت خویش مانده‌ام.»

یزید بن زیاد پاسخ داد: «اشتباه کرده‌ای، معصیت خدا نمودی و از پیشوایت در راه نابودی خودت فرمان برد‌ه‌ای. ننگ برای خود آفریده‌ای و آتش دوزخ را خریداری نموده‌ای. پیشوای تو چه پیشوای پلیدی است. او از زمره همان پیشوایان به سوی دوزخ است که خداوند در قرآن در مورد آنها می فرماید، ما آن قوم را پیشوایان ضلالت و دعوت به دوزخ قرار دادیم و روز قیامت هیچ کس از عذاب دوزخ نجات نخواهد یافت.<ref>الامامه و السیاسه، ص ۲۴۹؛ الاخبارالطول، ص۲۹۹ ؛تاریخ طبری، ج۵ ، ص۴۰۸ ؛ العقد الفرید ج۴ ص ۳۷۹</ref>