در حال ویرایش رفاعه بن شداد بجلی (بخش)

== حضور در قیام توابین ==
در دوران امامت [[اباعبدالله|اباعبدالله(ع)]]، رفاعه از جمله کسانی بود که برای امام نامه نوشت و ایشان را به [[کوفه]] دعوت نمود<ref>تاریخ طبری، ج 4، ص 261؛ الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 20؛ یعقوبی، ج2، ص 228.</ref> و بعد از نبرد [[کربلا]] از نخسین کسانی بود که در جلسات [[توابین]] شرکت داشت.<ref>الفتوح، ج6، ص 226؛ تاریخ طبری، ج 4، ص 428.</ref>

بعد از اینکه [[سلیمان بن صرد خزاعى|سلیمان بن صرد خزاعی]] و جمعی چند تن از فرماندهان در [[عین الورده]] به [[شهادت]] رسیدند، رفاعه فرماندهی سپاه را به عهده گرفت. او با عبدالله بن عوف احمر مشورت کرد و هر دو تصمیم گرفتند نیروهای باقی مانده را از منطقه جنگ خارج کنند، برخی از افراد سپاه که تنها هدق قیام را کشته شدن و توبه می‌دانستند به طور علنی به تصمیم او مخالفت کرده و برخی دیگر با طعنه کلامی بازگشت او را مذمت کرده‌اند<ref>ابوعلی مسکویه، تجارب الامم، ج 2، ص 111.</ref>. سرانجام آنها باقیمانده لشکر را شبانه به سوی «قرقیسا» که نام محلی در کنار «خابور» بوده روانه ساخت. «زفر بن حارث» فرماندار آن جا، از توابین به مدت سه روز پذیرایی نمود تا مجروحان بهبود یافتند و روانه دیار خود شدند.<ref>قیام سیدالشهدا و خونخواهی مختار، ص 56.</ref>

سپاه ابن زیاد نیز که متوجه عقب نشینی سپاه توابین شد، از تعقیب آنها صرف نظر کردند.