در حال ویرایش احنف بن قیس (بخش)

== همراهی با معاویه ==
به گفته ابن اعثم کوفی، معاویه چون نظر بزرگان قبایل عرب را درباره ولایتعهدی [[یزید]] جویا شد، احنف بن قیس به عنوان بزرگ بصره در پاسخ چنین گفت: «تو به احوال یزید و مداخل و مخارج او از ما عالمتری و او را بهتر از ما میشناسی. اگر میدانی که تیمار خلافت چنانچه متضمن رضای خدای تعالی است و فراغت امت محمد مصطفی باشد، در کار او با هیچ کس مشورت نکن و خلافت را بدو ده و اگر دانی که بدین کار چنان که باید قیام نتواند نمود، دنیا را بدو مده و خود را در عذاب آن جهان مینداز و بر ما بیش از سمعاً و طاعة نباشد.» معاویه از این سخن احنف بسیار خرسند شد.<ref>الفتوح، ص 795.</ref>

[[امام حسین(ع)]] به هنگام اقامت در مکه و پیش از حرکت به سمت عراق به روسای پنج گانه بصره و برخی از بزرگان شهر مانند احنف بن قیس نامه‌ای ارسال داشت و ایشان را به بیعت خویش خواند و فرمود: «شما را به عمل به کتاب خدا و سنت پیامبر می‌خوانم، زیرا سنت پیامبر از بین رفته و بدعت در دین ایجاد شده‌است. اگر به سخن من گوش فرا دهید و دستور مرا اجرا نمایید شما را به راه رشد و سعادت هدایت خواهم کرد.»<ref>وقعة الطف، ص 107؛ ابصارالعین، ص95.</ref>

احنف نامه امام حسین(ع) را پنهان داشت و سپس در نامه‌ای کوتاه امام را به صبر توصیه کرد. او مردم را از جنگ بر حذر داشت<ref>مثیرالاحزان، ج 1، ص 691.</ref> و به اطرافیان خود چنین گفت: «ما خاندان ابوالحسن (امیرالمومنان) را بارها آزموده‌ایم در آنان نه حکومت بر ولایتی و نه مالی برای اندوختن است و در جنگ نیز اهل کید و تزویر نیستند.»<ref>قاموس الرجال، ج 1، ص 691.</ref>