در حال ویرایش محمد بن‌ ابی‌ سعید نواده عقیل (بخش)

==نقش در واقعه کربلا==
در برخی منابع سن محمد بن ابی سعید را 7 سال <ref>رجال طوسی، ص80.</ref> و در بعضی دیگر 25 سال دانسته اند. <ref>لباب الانساب و الالقاب و الاعقاب، بیهقی، ابوالحسن علی بن زید (ابن فندق)، به تصحیح سیدمهدی رجایی اصفهانی، قم: کتابخانه آیت الله مرعشی، 1410 ﻫ ق. ، ج1، ص402.</ref> اما در اکثر منابع معتبر اولیه یا به سن او اشاره نشده و یا از او به (غلام) تعبیر کرده‌‏اند. لیکن وجود بعضی از حالات در جریان شهادت او و زمان آن، مؤید احتمال کودک بودن اوست. بنا به نقل سماوی پنج تن از شهدای کربلا به سن بلوغ نرسیده بودند که یکی از آنان محمد بن‌ ابی‌ سعید بود و به هنگام شهادت 7 سال داشت. <ref>ابصار العین فیانصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص 91.</ref>
===شهادت===
نحوه شهادت محمد بن‌ ابی‌ سعید به نقل منابع چنین آمده است: امام‌ حسین (ع) چون‌ شیر می‌غرید و ناجوانمردان‌ سپاه‌ اموی‌ را به‌ خاک‌ هلاکت‌ می‌افکند. در این‌ هنگام‌ از سراپرده [[امام حسین (ع)|‌امام‌ حسین (ع)]]، کودکی‌ بیرون‌ آمد که‌ دو گوشواره‌ در گوش‌ داشت‌ و از وحشت‌ و حیرت‌ به‌ جانب‌ چپ‌ و راست‌ می‌نگریست‌ و گوشواره‌هایش‌ می‌لرزید. سنگ‌دلی‌ به‌ نام‌ [[هانی ‌بن‌ ثبیت ‌حضرمی|هانی‌ بن‌ ثبیت حضرمی]] بر او حمله‌ برد و او را شهید کرد. <ref>مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. کتابفروشی صدوق. ، ص92.</ref> 

نام قاتل او را [[عبدالله بن زهیر بن سلیم ازدی|ابن زهیر ازدی]]، [[لقیط‌ بن ناشر جهنی|لقیط بن ایاس (ناشر) جهنی]] و یا هانی‌ بن‌ ثبیت حضرمی نوشته‌اند. گفته شده که لقیط‌ بن‌ ایاس‌ جهنی‌ به‌ وسیله‌ تیری‌ که‌ به‌ جانبش‌ پرتاب‌ کرد، مجروح و هانی‌ بن‌ ثبیت حضرمی با شمشیر او را شهید کرد. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص469؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص92؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص80.</ref>

در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مُحَمَّدِ بنِ اَبی سَعیدِ بنِ عَقیلٍ وَ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ وَ رامِیهُ لَقیطَ بنَ ناشِرٍ الجُهَنِی»