در حال ویرایش عون بن‌ عبدالله بن‌ جعفر طیار (بخش)

==نقش در واقعه کربلا==
در کربلا [[حبیب بن مظاهر]] زمانی که کمی یاران امام حسین (ع) را دید، عرض‌ کرد‌:« در این‌ منطقه‌ تیره‌ای‌ از بنی‌ اسد زندگی‌ می‌کنند. اگر اجازه‌ می‌دهی‌ با آنان‌ صحبت‌ کنم‌ که‌ برای‌ یاری‌ شما به‌ کربلا بیایند.» امام‌ حسین‌ (ع) موافقت‌کرد. حبیب از امام حسین (ع) خواست که یکی از افراد خاندان همراه او باشد. امام حسین (ع)، عون را با او به سوی قبیله بنی‌ اسد فرستاد.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج۲، ص۴۷۰؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۹۰-۹۱؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۱، ص۳۴۵-۳۴۶.</ref>

در شب [[عاشورا]] هم‌صدا با دیگر [[بنی‌هاشم|بنی‌ هاشم]] حمایت و وفاداری خود را نسبت به امام حسین (ع) اعلام داشتند و در روز عاشورا پس از [[شهادت]] [[عبدالله بن‌ مسلم بن عقیل|عبدالله بن مسلم بن عقیل]]، ابتدا عون و سپس برادرش محمد با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند.<ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۱۱۲؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، ص۲۷۷. قس ابتدا محمد به میدان شتافت و پس از شهادت او برادرش عون جنگید. ر.ک : الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref> عون ‌بن‌ عبدالله در حالی‌ که‌ این‌ رجز را می‌خواند به‌ نبرد پرداخت‌:<ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۱۱۲؛ عوالم العلوم الامام الحسین (ع)، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ ه ق.، بحرانی، شیخ عبدالله، قم: مؤسسه امام مهدی (عج)، ۱۴۰۷ه ق.، ص۲۷۷. </ref>
{{شعر}}
{{م| اِن‌ْ تُنْکرُونی‌ فَاَنَا ابْن‌ُ جَعفَرٍ }}

{{م| یطیرُفیها بِجَناح‌ٍ اَخضَرٍکفی‌' }}

{{م| شَهیدٍ صِدق‌ٍ فِی‌ الْجِنان‌ِ اَزهَرٍ }}

{{م| بِهذاً شَرَفاً فِی‌ الْمَحْشَرِ }}
{{پایان شعر}}

اگر مرا نمی‌ شناسید من‌ پسر جعفر طیارم‌، شهید راست‌گویی‌ که‌ در بهشت‌ است‌. او با بال‌های‌ سبز رنگش‌ در بهشت‌ پرواز می‌کند و این‌ شرف‌ و عظمت و افتخار برای من و جدّمان جعفر در روز محشر بسنده و کافی است.  

دشمن از هر سو او را در برگرفتند. سرانجام عون‌ توسط‌ [[عبدالله بن قطبه نبهانی تمیمی|عبدالله بن‌ قطبه‌ نبهانی تمیمی]]<nowiki/>‌ به‌ شهادت‌ رسید.<ref>وقعه الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمدهادی یوسفی غروی. ، ص۲۴۶؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲– ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۷؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج۲، ص۱۱۱؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق. ، ص۹۵.</ref> او در هنگام شهادت ۲۰ سال سن داشت.



در [[زیارت رجبیه]] و کهیعص، [[زیارت ناحیه مقدسه]] به او سلام داده و قاتلش لعن و نفرین شده است: 

«السَّلامُ عَلَی عَونِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ جَعفَرٍ الطَّیارِ فِی الجِنانِ حَلیفِ الاِیمانِ وَ مُنازِلِ الاَقرانِ النّاصِحِ لِلرَّحمَنِ التّالِی لِلمَثانِی وَ القُرآنِ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ عَبدَاللهِ بنِ قُطبَةَ النَّبهانِی» 

سلام بر عون بن عبدالله بن جعفر طیار، در بهشتی‌های پرنعمت، هم‌پیمان ایمان و متعهد به آن، پیکارگر با هم‌آوران، نصیحت‌کننده برای رحمان و تلاوت‌ کننده سوره حمد و قرآن. خداوند قاتل او عبدالله بن قطبه نبهانی را لعنت کند.