در حال ویرایش شاه داعی شیرازی‌ (بخش)

==اشعار==

===شعر 1===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> خواجه عالم امام المرسلین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن که زو با زیب شد دنیا و دین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> با چنین تمکین حکم و اصطفا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">خوش نشسته بود روزی مصطفی </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نزد او شهزادگان در انبساط</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر دو را از التفات او نشاط </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> این یکی دُرّ حسن، دُرّ ثمین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وان دگر گوهر، [[حسین]] نازنین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زاده این دو گوهر، این دو سرفراز</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از علی و فاطمه در بحر راز </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بوده جدّ خویش را منظور چشم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر دو را می‌داشت همچون نور چشم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سوی ایشان داشت خواجه دیدگان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کآب گشت از دیدگان او روان </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سایلی گفتا چو خواجه می‌گریست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">یا رسول، این گریه‌ی دلسوز چیست؟ </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون نگریم؟ گفت کآمد جبرئیل‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن که از حضرت مرا او شد دلیل </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گفت با من گرچه خواهی شد ملول‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">می‌کنم القا حدیثی ای رسول </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گرچه این هر دو جگر گوشه‌ی تواند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ملجأ امّت به محشر این دواند  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> امتّت خواهند کشتن‌شان دریغ‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">این به زهر و آن یک دیگر به تیغ </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> امّتان بی‌وفا را بین که چون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">این دو گوهر را روا دارند خون </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون نگریم کاین دو جان روزگار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر دو خواهند کشتن زار زار؟ </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون نگریم کاین دو، روزی از قضا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">می‌دردشان چنگل سگ‌زاده‌ها </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> لیک با حکم خدایی چاره نیست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گرچه دل، الّا که پاره‌پاره نیست  </span>
|}
<br />

===شعر 2===
{{شعر}}
{{ب| آنان که دیده حاصل دنیا و دین، [[حسین‌]]|گریند بر امام زمان و زمین، حسین }}

{{ب| یاد آورید خون که روان کرده‌اند چون‌|از گردن وز حنجره‌ی نازنین، حسین }}

{{ب| از زعم خویش دعوی اسلام کرده‌اند|وانگه شهید کرده و کشته چنین، حسین }}

{{ب| فریاد و ناله می‌کند و یاد می‌کند|کافر به گریه در طرف روم و چین، حسین }}

{{ب| ای مصطفی که خفته‌ای امّا نخفته‌ای‌|از روضه سر برآور و بدین‌سان ببین، حسین }}

{{ب| «داعی» بگو که قاتل او روز رستخیز|از فعل شوم خود به کجا آورد گریز }}

{{پایان شعر}}