در حال ویرایش سینه زنی (بخش)

===مراسم سینه‌زنی و دمام زنی در حسینیه‌های بندر ریگ===
[[پرونده:مراسم سینه‌ زنی و دمام زنی در حسینیه‌ های بندر ریگ.jpg|بندانگشتی|مراسم سینه‌ زنی و دمام زنی در حسینیه‌ های بندر ریگ <ref>[http://www.iribnews.ir/fa/news/1828658/%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86-%D8%B9%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%D9%86%D8%AA%DB%8C-%D8%B3%D9%86%D8%AC-%D9%88-%D8%AF%D9%85%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%87-%E2%80%8C%D8%B2%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%87%D8%B1 خبرگزاری صدا و سیما]</ref>]]
از شب پنجم محرم به مدت سیزده شب متوالی، مراسم سینه‌زنی و دمام‌زنی در حسینیه‌های بندر ریگ برقرار بود. در گذشته، پیش از مراسم سینه‌زنی، به دلیل نبودن امکانات صوتی، با زدن سنج و دمام، مردم شهر را از شروع مراسم سینه‌زنی آگاه می‌ساختند. حدود نیم ساعت، دمام‌زنی می‌شد و سپس شخصی به نام «پیشخوان» با آهنگی سنگین و کند شروع به نوحه‌خوانی می‌کرد. سینه‌زن‌ها اطراف او حلقه می‌زدند و با جلو و عقب بردن پاها در جهت مخالف عقربه‌های ساعت، دور نوحه‌خوان می‌چرخیدند. به این صورت که یک بار، پای راست را به طرف داخل حلقه و متمایل به سمت راست حرکت می‌دادند و همزمان با کوبیدن پا به زمین، دست خود را بر سینه می‌زدند، بار دوم پای چپ را به طرف بیرون حلقه متمایل به سمت راست حرکت می‌دادند و دوباره همزمان با رسیدن پا به زمین سینه می‌زدند. به تدریج آهنگ نوحه تندتر و در نتیجه حرکات نیز سریع‌تر می‌شد. وقتی حلقه به بزرگ‌ترین اندازه ممکن می‌رسید، نوحه‌خوان وارد می‌شد و در جای پیشخوان قرار می‌گرفت و با آهنگی تندتر و صدایی گرم‌تر، مراسم سینه‌زنی را دنبال می‌کرد. بعد از این حلقه بزرگ، حلقه‌ای کوچک‌تر در اطراف نوحه‌خوان شکل می‌گرفت. با بزرگ‌تر شدن حلقه دوم، حلقه سوم شکل می‌گرفت. تعداد حلقه‌ها به طور معمول به ده تا سیزده حلقه می‌رسید. 

در مرحله اول نوحه‌خوانی، سینه‌زن‌ها با دو ضرب سینه می‌زدند و در برخی نوحه‌ها سینه‌زنان با جواب‌های یکسان، نوحه‌خوان را همراهی می‌کردند. پس از نیم ساعت، سینه‌زنی وارد مرحله دوم می‌شد و نوحه‌خوان با گفتن کلمه «واحد»، به آگاهی سینه‌زنان می‌رساند که از این به بعد باید به هنگام حرکت پای راست فقط با یک ضرب سینه بزند. نوحه‌خوانی در این قسمت به صورت فردی از سوی نوحه‌خوان اجرا می‌شد و در اصطلاح به این نوحه «واحد» می‌گفتند. 

پس از اتمام واحد، دوباره سینه‌زنی به روش دو ضربی انجام می‌شد و در نهایت به یزله تبدیل می‌شد. افراد جلو یزله دست‌هایشان را در هم گره می‌کردند و افرادی که در طول یزله قرار داشتند، دست‌هایشان را به صورت کشیده بر کتف نفر جلو خود می‌گذاشتند و با حرکت موزون و آهنگین ضربه پای راست به زمین، به جلو حرکت می‌کردند. پس از طی هر چند متر، دسته از هم باز می‌شد و به سینه‌زنی به صورت تک ضرب و کوبیدن محکم پای راست به زمین می‌پرداختند. 

در یزله، مسئولیت نوحه‌خوانی با فردی بود که در وسط دسته قرار داشت. نوحه یزله به این صورت اجرا می‌شد که یک مصرع نوحه را نوحه‌خوان می‌خواند و سینه‌زنان، یک جواب ثابت را بین مصراع‌ها تکرار می‌کردند. 

مراسم یزله که یکی از قدیمی‌ترین مراسم عزاداری در استان بوشهر به حساب می‌آید، در گذشته تا شب تاسوعا در تمام حسینیه‌های بندر ریگ ادامه داشت. هر شب پس از سینه زدن در حسینیه‌ها، سینه‌زن‌ها در میدان «طاق» جمع می‌شدند که تعداد آن‌ها متجاوز از یازده گروه یزله می‌شد. این جمعیت بزرگ عزاداران در میدان طاق به صورت قطاری بزرگ درمی‌آمدند و یزله بزرگی تشکیل می‌دادند و سینه می‌زدند. <ref>موسوی، سید غلامحسین، بندر ریگ، بوشهر، 1381.</ref>