در حال ویرایش سوید بن‌ عمرو بن‌ ابی‌ مطاع‌ (بخش)

==نقش در واقعه کربلا==
سُوَیدِ بن‌ عَمرو و [[بشیر بن عمرو حضرمی‌|بشر (بشیر) بن عمرو حضرمی]] آخرین اصحاب امام حسین (ع) بودند که تا آخرین لحظات باقی مانده و بعد از شهادت امام حسین (ع) به [[شهادت]] رسیدند.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص444.</ref>

سوید پس‌ از شهادت [[اسلم‌ بن عمرو ترکی|اسلم]]<nowiki/>‌، به خدمت امام حسین (ع) رسید و به او سلام داد و از حضور آن حضرت اذن جهاد طلبید. امام حسین (ع) به او اذن داد و فرمود: ”و نحن خلقک“ سپس فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ْ قَضی‌' نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ْ مَن‌ْ ینْتَظِرْ وَ ما بَدَّلوُا تَبْدیلاً“<ref>- قرآن مجید، سوره احزاب، آیه 33. </ref> 

او‌ به‌ میدان‌ رفت‌ و‌ جنگید. رجز زیر او منسوب است:
{{شعر}}
{{م| اَقدِم حُسَین الیومَ تلقی اَحمَدا }}

{{م| وَ حَسَناً کالبدر لانی الا سعدا }}

{{م| حَمزَةَ لیثُ اللهُ یدعی اسدا }}

{{م| و شَیخک الخیر عَلیاً النَّدی }}

{{م| وَ عَمَّکَ القَرمَ الهُمامَ الا رَشدا }}

{{م| وَ ذالجناحین تَبَوَّا مقعدا }}

{{م| فی جنَّة الفردوس یعلوُا صُعُدا }}
{{پایان شعر}}

ای حسین! امروز پیش آی تا پیامبر اکرم (ص) و پدر بزگوار و بخشنده خویش، علی را دیدار کنی. پیش‌تر آی تا حسن را که چونان ماه در میان کامروایان خوشبخت می‌درخشد، دیدار کنی.

پیش آی تا شیر عرصه‌های نبرد، حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار را که در فراترین و والاترین جایگاه بهشت است را ملاقات کنی.

سوید از فزونی‌ زخم‌ها در بین‌ کشتگان ‌به‌ روی‌ زمین‌ افتاد و به‌ همین‌ حال‌ بود و حرکتی‌ از او دیده‌ نمی‌شد. تا وقتی‌ که‌ شنید سپاهیان‌ [[عمر بن سعد|عمر بن‌ سعد]] فریاد می‌زدند که‌ امام حسین‌ (ع) کشته‌ شد. از شنیدن‌ این‌ خبر، بی‌تاب‌ شده و با اندک توانی که داشت، از کفش‌ خود خنجری را که مخفی کرده بود، بیرون‌ آورد و به‌ جنگ‌ با دشمنان‌ مشغول‌ شد تا به‌ شهادت‌ رسید. او آخرین‌ شهید کربلا بود.<ref>- تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص453؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص137. </ref> قاتل او [[عروه بن بکار تغلبی|عروة بن بکار]] و [[زید بن ورقاء]] بودند.

سوید به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. وی را سوید بن عمر، سوید بن‌ اَبی‌ مَطاع، [[عمرو بن‌ مطاع‌ جعفی‌|عمرو بن مطاع جُعفی]] و سوید بن عمیر بن‌ اَبی‌ مَطاع انماری نیز گفته‌اند.<ref>- آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1388 ش.، ج2، ص1394. </ref> 

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.<ref>- رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص453؛رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101.</ref>