در حال ویرایش زین العابدین «ع» (بخش)

==نقش آن حضرت در نهضت عاشورا==
حضرت سجاد فرزند سیدالشهدا(ع)، در حادثه کربلا حضور داشت و بعلت بیمارى در خیمه بسترى بود و همراه با [[اهل بیت]]، پس از شهادت [[امام حسین(ع)]] به اسیرى رفت و با حالتى دشوار و غمبار، که غل و زنجیر به دست و گردن آن حضرت بسته بودند، به [[کوفه]] و از آنجا به [[شام]] برده شد. در کاخ [[یزید]] هم خطبه بسیار مهمى ایراد کرد که چهره یزید افشا شد و مردم شام نسبت به ماهیت حادثه کربلا آگاه شدند.

نقش عمده آن حضرت در نهضت [[عاشورا]]، پیام‌رسانى خون شهیدان کربلا و حفظ دستاوردهاى آن انقلاب خونین و اهداف پدر، از تباه شدن و تحریف گشتن بود. این رسالت، در قالب ایراد خطبه‌ها توسط آن حضرت و عمه‌اش [[زینب (س)|زینب(س)]] انجام گرفت.

سخنان امام سجاد در بارگاه یزید، چنان او را به خشم آورد که دستور کشتنش را داد اما حضرت زینب، جان خود را سپر بلا قرار داد و نگذاشت. در دفن اجساد شهداى اهل بیت در کربلا، به یارى طایفه [[بنى اسد]] آمد و پس از خاکسپارى پیکر سید الشهدا(ع) روى قبر آن حضرت نوشت: «هذا قبرالحسین بن على بن ابى طالب، الذى قتلوه عطشانا غریبا». <ref>حیاة الامام زین العابدین،ص ۱۶۶.</ref>

پس از عاشورا، حضرت سجاد(ع) دوران بسیار سخت و خفقان بارى را با خلفاى اموى سپرى کرد. ولید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک، از خلفاى معاصر او بودند.

«صحیفه سجادیه» مجموعه‌اى از دعاهاى آن حضرت است که اینک در دست ما بعنوان گنجینه‌اى از معارف دینى موجود است.

{{مسیر حرکت کاروان اسیران عاشورا از کوفه به شام}}