در حال ویرایش دره الصدف (بخش)

==خروج برای رهای اسرای کربلا==
هنگامی که خبر ورود کاروان اسرای [[کربلا]] به همراه سر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] به حلب رسید، عبدالله بن عمر انصاری از [[شهادت]] امام گریست. دره الصدف وقتی حال پدر را دید، گفت: «ای پدر! پس از شهادت هادیان مردم، خیری در زندگانی نیست. به خدا سوگند! مردم را خواهم شوراند و سر امام را از دست آنها خلاص نموده و اسرا را نجات خواهم داد و اگر بتوانم سر را در خانه خود دفن خواهم کرد و بدین وسیله بر مردم روی زمین افتخار خواهم کرد.»

او سپس خروج کرد و مردم حلب و نواحی اطراف را به کمک طلبید. گروهی از زنان به یاری او شتافتند که همگی لباس رزم بر تن کرده بودند و به سوی موکب اسرا رفتند. با طلوع آفتاب علامت اسرای [[اهل بیت]] را دیدند و با صدای شیون کودکان، گریستند. 

در طی یک نبرد نابرابر که بین آنان و سپاه [[بنی امیه|امویان]] روی داد، دره به شهادت رسید و بقیه افرادش متفرق شدند. <ref>سیر اعلام النساء، ج ۲، ص ۷۰؛ اکسیرالعبادات فی اسرار الشهادت، ص ۵۰۲؛ اعلام النساء المومنات، ص ۳۸۴-۳۸۶.</ref>

پس از قیام زنان [[بنى اسد|بنی اسد]] در [[کربلا]] این قیام دوم زنان پس از نبرد [[عاشورا]] می باشد.

البته این موضوع سندیت تاریخی معتبری ندارد و منابع اصلی تاریخی کربلا به آن اشاره نکرده‌اند.