در حال ویرایش جعفر فرزند على فرزند ابى طالب (ع) (بخش)

==شهادت==
جعفر از همان ابتدای حرکت [[امام حسین (ع)]] از مدینه، با ایشان همراه شد.<ref>''دینوری''، الاخبار الطوال، ص337</ref> بنابر نقل مورخان، عصر روز عاشورا، حضرت عباس (ع) برادران خود (عبدالله، جعفر و عثمان) را ترغیب کرد تا قبل از او به میدان بروند و گفت: به پیش بروید تا من، اخلاص و خیرخواهی شما را در راه خدا و رسولش ببینم، چراکه شما فرزند ندارید.<ref>مفید، الارشاد، ج2، ص109</ref> پس جعفر به میدان رفت در حالی که چنین رجز می‌خواند:

{{شعر}}{{ب|إِنِّی أَنَا جَعْفَرٌ ذُو الْمَعَالِی|ابْنُ عَلِی الْخَیرِ ذُو النَّوَالِ‏}}{{ب|ذَاکَ الْوَصِی ذُو السَّنَا وَ الْوَالِی|حَسْبِی بِعَمِّی جَعْفَرٍ وَ الْخَالِ}}
{{م|أَحْمِی حُسَیناً ذَا النَّدَى الْمِفْضَال‏}}{{پایان شعر}}

<small>{{وسط چین}}منم جعفر دارای افتخارها و شرف‌ها، فرزند علی نیکوکار و بخشنده.{{سخ}}آن علی که وصی پیامبر و فردی بلند مرتبه و ولیّ است. افتخار به عمویم جعفر و دایی‌ام مرا بس است.{{سخ}}من از حسین صاحب کرم و بزرگواری حمایت می‌کنم.<ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج4، ص107</ref>{{پایان}}</small>

سرانجام [[خولی بن یزید اصبحی]] تیری به سوی او انداخت که به شقیقه یا چشم او اصابت کرد<ref>''مناقب ابن شهرآشوب''، ج4، ص116</ref> و به نقلی [[هانی ‌بن‌ ثبیت ‌حضرمی|هانی بن ثبیت حضرمی]] او را به [[شهادت]] رساند.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص449</ref>