در حال ویرایش بولس سلامه (بخش)

== آثار ==
از آثار معروف سلامه، «ملحمة <ref>«ملحمه» در لغت جنگ و درگیری شدید است و این کلمه، به محل جنگ و میدان کارزار نیز اطلاق شده است. این کلمه از ماده‌ی لحم است و به این جهت مکان کارزار را ملحمه نامیده‌اند که جایگاه پاره‌پاره شدن و فروریختن گوشت بدن با ضربت شمشیر است. در تعریف اصطلاحی ملحمه اشعاری را گویند که با سیاقی محکم و استوار احوال قومی را به نظم درآورده و به تفصیل به جنگهای آنان بپردازد.
شعر ملحمی، شعری قصصی است که دارای اسلوب افسانه‌ای است و موضوع آن دلاوری در جنگ و صلح است. جنبه‌ی اسطوره‌ای بر آن غالب است، زیرا که به فجر تاریخ انسان مرتبط است و میراث عمومی را مطرح می‌کند که همه‌ی مردم به آن دل بسته‌اند و خروش آنان را با اسلوب محکم خود برمی‌انگیزاند ...»
خصائص عمده‌ی ملحمه عبارتند از:
1- معمولا ملحمه به نقل اساطیر، معجزات و بسیاری اوقات خرافاتی که یک ملت بدان اعتقاد دارد می‌پردازد.
2- ابیات ملحمه، گاه به دهها هزار بیت می‌رسد، و حد اقل ابیات آن صد بیت است.
روایت ملحمه بیش از آنکه روایت قهرمانی باشد، روایت زمانی و تاریخی است و از این جهت آن را «قصّه شعری» یا «شعر قصصی» می‌نامند.
4- در ملحمه امور خارق العاده و حوادث عجیب فراوان به چشم می‌خورد.</ref> ایام العرب» و «ملحمة عید الغدیر» می‌باشد. زندگانی [[امام حسین (ع)]] و حادثه‌ [[کربلا]] بخش پایانی ملحمه‌ی «عید الغدیر» است. نویسنده آغاز داستان را با نقل اختلاف بین [[بنى امیه|امّیه]] و [[بنی‌هاشم|هاشم]] آغاز کرده و بسیاری از حوادث ملحمه را بر این مبنا، نهاده است. بولس اوج این اختلاف و درگیری را در جریان [[عاشورا]] می‌بیند، اگرچه مانند برخی مستشرقین تلاش نمی‌کند واقعه را در یک نزاع قومی و درگیری قبیلگی خلاصه نماید، لذا اشارات خوبی به انگیزه‌ی قیام [[امام حسین (ع)]] و اهداف والای حضرت کرده، همان اموری که او را به سرودن ملحمه ترغیب نموده است.

این کتاب در بیش از 350 صفحه و حدود 3500 بیت به رشته‌ی تحریر درآمده که بیش از 120 صفحه و 1800 بیت آن اختصاص به امام حسین (ع) و حادثه‌ی کربلا دارد.

در این ملحمه زندگی اهل بیت (ع) از عصر جاهلی تا پایان حادثه‌ی کربلا به تصویر کشیده شده است. سلامه پس از ذکر شهادت امام علی (ع) در [[مرثیه]]<nowiki/>‌ای که در فقدان ایشان می‌سراید، به هجو [[معاویه]] پرداخته و به‌گونه‌ای گذرا به زندگی امام حسن (ع) اشاره می‌نماید. سپس برای ورود به قیام امام حسین (ع) با هجو و دشنام [[یزید]] قصیده‌ی خویش را آغاز می‌کند.

زبان نو، عبارات تازه و استدلالهای غیر تقلیدی از خصائص و شیوه‌های احتجاج در ملحمه‌ی سلامة می‌باشد. عاطفه در ملحمه‌ی او با نوعی احساس خشم و نفرت درآمیخته و در ترازوی اندوه و انتقام، هماره انتقام را پیروز می‌یابیم. فضای حاکم بر ملحمه‌ی او فضای حماسه، عاطفه و انتقام است. ملحمه عید الغدیر از ملاحم مشهوری است که جایگاه مناسبی را در ادب عربی به خود اختصاص داده است. بولس سلامه ملحمه‌سرای مسیحی برای سرودن این اثر زیبای خود سه ماه به بررسی تاریخی داستان از منابع معتبر تاریخی می‌پردازد و سه ماه دیگر نیز آن را به نظم درمی‌آورد و می‌گوید: «درست است که من یک مسیحی هستم ولی تاریخ تعلّق به همه‌ی جهان دارد. من آن مسیحی‌ام که در برابر عظمت مردی که میلیونها انسان در شرق و غرب، روزی 5 نوبت نام او را فریاد می‌کنند، کرنش می‌کنم.» <ref>ملحمة عید الغدیر؛ ص 20.</ref>

سپس در پاسخ به این سؤال که چرا علی (ع) و فرزندانش را بدین منظور برگزیده است، به دلاوری، مردانگی، صبر، شجاعت و حق‌گویی آن بزرگان اشاره می‌کند و شیفتگی خود را به صفات و خصایص والای آنان، برملا می‌سازد. او می‌گوید: «اگر تشیع، حبّ علی (ع) و اهل بیت او، قیام بر علیه ظلم و بیداد و تأثر و اندوه از آنچه بر [[حسین|حسین (ع)]] و فرزندانش رفته است می‌باشد؛ من شیعه هستم. <ref> همان؛ ص 22.</ref>