در حال ویرایش ابو الرمیح خزاعی‌ (بخش)

== نمونه اشعار ==
اگرچه آن همه اشعار او، در صرصر هجوم مخالفان به دست فراموشی سپرده شدند، اما تاریخ به یاد دارد که روزی او، نزد فاطمه (س) دختر امام حسین (ع) رفت و [[مرثیه|مرثیه‌ای]] چنین سرود:

1- أجالت علی عینی سحائب عبرةفلم تصح بعد الدّمع حتی ارمعلّت

2- تبکّی علی آل النبی محمّدو ما اکثرت فی الدمع لابل اقلّت

3- و إن قتیل الطّف من آل هاشم‌أذل رقابا من قریش فذلّت <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 59.</ref>


1- ابرهای گریه و دلتنگی چشمم را پوشانده و چشمم بعد از این همیشه گریان است و پیاپی اشک می‌ریزد.

2- می‌گریم بر خاندان پیامبر (ص) و بسیار می‌گریم. کسانی‌که با شمشیرها کشته شدند.

3- کشته [[کربلا]] که از نسل هاشم است. گردن قریش را شکسته و آنها را ذلیل کرد.

فاطمه (س) گفت: ابا الرمیح! اینگونه می‌گویی؟! گفت: پس چه بگویم؟

فاطمه فرمود: بگو «اذلّ رقاب المسلمین فذلّت». و ابو الرمیح گفت: پس از این فقط به همین صورت خواهم گفت.

یعنی شهادت این فرزند بزرگ از آل هاشم در سرزمین طف، گردن‌های مسلمانان را خم و آنان را ذلیل کرد.