در حال ویرایش عبدالله بن جعفر (بخش)

==زندگینامه==
عبدالله فرزند جعفر بن ابى‌‏طالب و اسماء بنت عمیس خثعمیه است. او در حبشه متولد شد.<ref>مصعب‏بن عبدالله الزبیرى، نسب قریش (دارالمعارف للطباعة و النشر) ص 81 و محمدبن منیع البصرى (ابن‏سعد)، الطبقات الکبرى (بیروت، دارصادر، بى‏تا) ج 8، ص 281.</ref> عبدالله نخستین فرزند جعفر و نخستین مولود مسلمانان در حبشه بود.<ref>یوسف‏بن عبدالله‏بن محمدبن عبدالبر، استیعاب فى اسماء الاصحاب (بیروت، دارالکتاب العربى، بى‏تا) ج 2، ص 267 و ابوالحسن على‏بن محمد الجزرى (ابن اثیر) ، اسدالغابة فى معرفة الصحابه، به کوشش على‏محمد معوض و معاد احمد عبدالموجود (چاپ اول: بیروت، دارالکتب العلمیه، 1415ه) ج 1، ص 199.</ref> 

کنیه او را ابوجعفر، ابومحمد و ابوهاشم<ref>احمدبن یحیى بلاذرى، انساب الاشراف، به کوشش محمد حمیدالله (مصر، دارالمعارف، بى‏تا) ج 2، ص 67 و ابن‏حجر العسقلانى، همان، ج 2، ص 280.</ref> ذکر کرده‌اند. عبدالله ‏بن جعفر در سال هفتم هجرى همراه والدین خود به مدینه آمد و در سال هشتم، پدرش جعفربن ابى‌‏طالب را در جنگ موته از دست داد.

عبدالله ‏بن جعفر از رسول خدا(ص)، عمویش على‏ بن ابى‌‏طالب(ع)، مادرش اسماء بنت عمیس و هم‏چنین از ابوبکر، عثمان و عمار یاسر روایت نقل کرده است.<ref>ابن‏حجر العسقلانى، همان و ابن اثیر، همان و ج 3، ص 199.</ref> 

===ازدواج ===
على‏ بن ابى‏‌طالب (ع) علاقه زیادى به فرزندان برادرش جعفر داشت، مایل بود دختران خود از نسل فاطمه(س) را به ازدواج آنان در آورد. به همین خاطر دختر بزرگ خود زینب(س) را به همسرى عبدالله ‏بن جعفر برگزید. ثمره این ازدواج چهار فرزند پسر (علی، عباس، عون، محمد) و یک دختر به نام ام کلثوم بود.<ref>ابن عساکر،اعلام النسا،ص۱۹۰;ریاحین الشریعه، ج۳، ص۴۱و ترجمه زینب کبری، ص۸۹<br /></ref>