در حال ویرایش طرماح (بخش)

==نقش در نهضت کربلا==
[[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] کسى را مى‌خواست که به راه آشنا باشد، تا از بیراهه به سوى [[کوفه]] رود. طرماح بن عدى اعلام کرد که من راه را مى‌شناسم و جلو افتاد و به سوى [[کربلا]] روان شدند. وقتى جلو افتاد،اشعارى را هم مى‌خواند که با این مطلع، آغاز مى‌شود:
<br />
{|
|یا ناقتى لا تذعرى من زجر
|
|و امضى بنا قبل طلوع الفجر <ref>اعیان الشیعة،ج ۷،ص ۳۹۶.</ref>
|}
و مضمون اشعار،در ستایش از دودمان رسول خدا(ص) و سیدالشهداست. در میانۀ راه، اجازه طلبید که به قبیلۀ خود سر زده و به خانواده رسیدگى کند و برگردد. رفت و پس از چند روز،وقتى دوباره برگشت، به «عذیب الهجانات»که رسید، خبر [[شهادت]] امام را شنید. اندوهگین شد و گریست، از این که توفیق شهادت در رکاب امام، نصیب او نشد. <ref>حیاة الامام الحسین،ج ۳،ص ۸۳.</ref>

ولى...آنکه امام را رها کند و سراغ زن و قبیلۀ خویش رود،این محرومیت سزاى اوست، هر چند پسر عدى بن حاتم باشد!