در حال ویرایش سهیل محمودی‌ (بخش)

==زندگینامه==

سید حسن ثابت محمودی در سال ١٣٣٩ ه. ش در یک خانواده‌ خراسانی نژاد در تهران چشم به جهان گشود. پس از فراغت از تحصیل به کار مطبوعاتی روی آورد. 
وی چون دارای قریحه‌ی شاعری بود آن‌گونه که خود می‌گوید مهرداد اوستا و حسین آهی او را به وادی شعر کشاندند و با فنون شعر و رموز آن آشنایش ساختند و در این رهگذر به توانایی و مهارت رسید و مجموعه‌ای نیز از اشعارش به نام‌های «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=556750&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دریا و غدیر]» و «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=517214&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فصلی از عاشقانه‌ها]» طبع و نشر گردید.
{{گفتاورد|اگر می‌توانستم به کار تصویری می‌پرداختم چرا که از همان روزهای کودکی دوربین را بیش از قلم و کاغذ دوست داشتم اما حافظ و افسون ناپیدای شعرش و دردمندانه‌های پروین اعتصامی با جاذبه‌اش برای جوانی که روزها با فقر بالیده بود مرا به سمت شعر کشانید.<ref>سهل محمودی، سخنوران نامی معاصر ایران، ج 3، ص 1838.</ref>
||}}


او در شعر تخلّص «سهیل» را برگزید اما کمتر از این تخلص در شعر استفاده می‌کند.<br />