در حال ویرایش شام غریبان (بخش)

'''شام غریبان،''' در لغت‌نامه دهخدا، به معانی شب مردم غریب و از دیار دورافتاده، زاری کردن به درد، چنان‌که بر وفات کسی گریستن و غم نمودن، شب اول وفات کسی برای خانواده آن کس، شب یازدهم [[محرم]] و [[عزادارى|عزاداری]] بعد از آن شب، آمده است. <ref>دهخدا، ذیل شام غریبان.</ref> 

در اصطلاح فرهنگ [[عاشورا]]، به مراسم سوگواری شبانه در شب یازدهم محرم شام غریبان گفته می‌شود که مردم با در دست داشتن شمع‌هایی روشن و با خواندن نوحه‌هایی غمگین، بدون طبل در این شب یاد اسرای اهل بیت را گرامی می‌دارند. 

«شام غریبان گونه نمادین دیگری از دسته‌روی است. در این دسته‌گردانی، عزاداران دیگر [[علم،علمات|علم]] و [[پرچم]] و چلچراغی همراه ندارند و ایستاده حرکت نمی‌کنند. با هیجان و خروش دست‌هایشان را بر سینه نمی‌کوبند و [[نوحه]]<nowiki/>‌هایشان از مضمون رزم و [[شهادت]] خالی است. راهشان را نور شعله‌های لرزان شمع‌هایی که کودکان به دست گرفته‌اند، روشن می‌کند. زنگ آهنگ [[سنچ|سنج]]، بانگ طبل و کرنایی هم‌صدایشان نیست و این‌ها همه چهره‌ای نمادین از غروب عاشورای [[کربلا]]<nowiki/>ی راستین را می‌نمایاند. آهسته و در دسته‌های پراکنده در محله‌ها و کوچه پس کوچه‌ها می‌گردند. سرها را در هم فرو می‌برند، دست‌ها را آرام بر سر می‌زنند و غریبانه نوحه‌ای می‌خوانند که حکایت از جستجوی کودکی گمشده دارد.» <ref>میرشکرایی، 1383، ص 53.</ref> 

شام غریبان تقریباً در تمامی نقاط ایران به یک صورت اجرا می‌شود و تنها تفاوت‌هایی جزئی در اجرای مراسم آن دیده می‌شود. 
[[پرونده:شام غریبان.jpg|بندانگشتی|شام غریبان ]]