Automoderated users، ربات‌ها، دیوان‌سالاران، checkuser، مدیران نظرات، مدیران رابط کاربری، Moderators، پنهانگران، مدیران
۴٬۰۱۷
ویرایش
اذن میدان /
(صفحه‌ای تازه حاوی «رخصت و اجازه براى میدان رفتن.رسم جنگاورى در قدیم بوده که براى نبرد تن به تن،ا...» ایجاد کرد) |
(اذن میدان /) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رخصت و اجازه براى میدان رفتن.رسم جنگاورى در قدیم بوده که براى نبرد تن به | رخصت و اجازه براى میدان رفتن. رسم جنگاورى در قدیم بوده که براى نبرد تن به تن، افراد از فرمانده رخصت مى‌گرفتند تا به میدان کارزار روند. در [[حماسه عاشورا|حماسۀ عاشورا]]، یاران سید الشهدا (ع) براى رفتن به میدان از آن حضرت، رخصت مى‌گرفتند. معمولا اذن گرفتنشان با سلام بود، جلوى خیمۀ امام مى‌آمدند و به عنوان سلام وداع مى‌گفتند: | ||
السلام علیک یا ابن رسول الله. | |||
امام نیز در پاسخ مى‌فرمود: | |||
«و علیک السلام و نحن خلفک» | |||
سلام بر تو،ما نیز در پى تو مى‌آییم. | |||
آنگاه آیۀ «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضىٰ نَحْبَهُ<ref>احزاب 23.</ref>...» را مى‌خواند. <ref>عوالم(امام حسین)،ص 258.</ref> امام نیز گاهى به کسى اذن میدان نمى‌داد (مثل مادر یا همسر بعضى از یاران) و به بعضى دیر اجازه مى‌داد و آن شخص با اصرار زیاد، موافقت امام را جلب مى‌کرد، مثل میدان رفتن [[حضرت قاسم (ع)]]، جون غلام [[ابوذر]]، [[فرزندان مسلم بن عقیل]] و...گاهى نیز بعضى اذن مى‌طلبیدند تا به میدان رفته، با دشمن حرف بزنند و اتمام حجّت کنند، مثل رخصت خواهى [[یزید بن حصین همدانى]]. <ref>بحار الأنوار،ج 44،ص 318.</ref> در میدان رفتن ابا الفضل (ع) نیز [[امام حسین (ع)]] دیر اجازه داد، چرا که او سقّاى خیمه‌ها و اطفال و علمدار سپاه امام بود. | |||