مصطفی قاضی نظام‌: تفاوت میان نسخه‌ها

قاضی از سن 15 سالگی مشغول به سرودن شعر گردید. او طبعی روان دارد و در انجمن ادبی ایران که شادروان استاد ناصح آن را اداره می‌کرد و دیگر انجمن‌های ادبی تهران شرکت داشت. در حال حاضر مدیر انجمن ادبی حلال مشکلات علی (ع) می‌باشد، و روزگار را با شور و حال خویش می‌گذراند.

قاضی دارای چندین کتاب شعر و نثر که بیشتر آن جنبه‌ی مذهبی دارد می‌باشد و یک جلد آن در سال 1350 شمسی به نام «مظهر حق» به چاپ رسیده است. وی در هر سبکی شعر می‌سراید و اشعار غزلیاتش در 32 حروف فارسی است.

==اشعار==

{{شعر}}

{{ب| دل من به مِهرِ مهی شد مُسخّر|که چهرش بُوَد رَشک مهر مُنوَّر }}

{{ب| به جز در همین بیت (قاضی) مُسَلم‌|الف نیست در این قصیده سراسر }}  

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| سرو کجا، قامت رسای ابو الفضل‌|ماه کجا، جلوه‌ی لقای ابو الفضل }}

{{پایان شعر}}

{{م| چشم جهان ندیده چو او پاک گوهری‌}}

{{ب| هرجا که از جلالت او گفتگو کنند|لاهوتیان مقام ورا آرزو کنند}}

{{م| نه حسرتِ بهشت بَرند و نه کوثری‌ }}

{{ب| تا از کَفَش لوای حسینی سوا نبود|اردوی شاه را غمی از ماجرا نبود }}

{{م| زیرا که داشت همچو دلاور برادری‌ }}

{{ب| گردید تا که پیکر عباس غرق خون|افتاد از کَفَش علم و گشت سرنگون  }}

{{م| دیدند پاره‌پاره فتادست پیکری‌ }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{م| زان صحنه شاه کرد به پا شور محشری‌ }}

{{پایان شعر}}

{{م| دستت ز تن جداست ز کین ستمگری }}

{{پایان شعر}}

{{ب| (قاضی) هر آنکه اشک فشاند به خاک او|یا توتیای دیده کند خاکِ پاک او }}

{{م| دارد به صبح و شام دلِ پُر ز آذری }}

[[رده:ادبیات]]