محیط قمى: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۸۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:


==آثار==
==آثار==
محیط قمی سبک آثارش را به حافظ نزدیک کرده است. او شاعری غزل سراست؛ ولی غزل مجرد در دیوان وی کمتر دیده می‌شود، و می‌توان گفت وی از نخستین شاعرانی است که پاره‌ای از غزل‌های خود را به حسن تخلص یا گریز از تعزل به ثناگویی کشانده و در پایان غزل، گریزی به مدیحه سرایی زده است. اکثر این مدایح، به ثنا وستایش اهل بیت (ع) اختصاص دارد. <ref>محیط قمی در مدح و منقبت چهارده معصوم (ع) اشعاری سروده و نیز مرثیه‌هایی در رثای امام حسین (ع)، حضرت علی‌اصغر (ع)،‌ حضرت ابوالفضل (ع)، حضرت علی‌اکبر (ع) و قاسم بن‌الحسن (ع) سروده است. نگاه شاعر به حادثه‌ی عاشورا احساسی است‌؛ به ویژه زمانی که ابیاتی را هنگام شهادت حضرت عباس (ع) از کلام سیدالشهدا (ع) سروده است.</ref>
محیط قمی سبک آثارش را به حافظ نزدیک کرده است. او شاعری غزل سراست؛ ولی غزل مجرد در دیوان وی کمتر دیده می‌شود، و می‌توان گفت وی از نخستین شاعرانی است که پاره‌ای از غزل‌های خود را به حسن تخلص یا گریز از تعزل به ثناگویی کشانده و در پایان غزل، گریزی به مدیحه سرایی زده است. اکثر این مدایح، به ثنا وستایش [[اهل بیت (ع)]] اختصاص دارد. <ref>محیط قمی در مدح و منقبت چهارده معصوم (ع) اشعاری سروده و نیز مرثیه‌هایی در رثای امام حسین (ع)، حضرت علی‌اصغر (ع)،‌ حضرت ابوالفضل (ع)، حضرت علی‌اکبر (ع) و قاسم بن‌الحسن (ع) سروده است. نگاه شاعر به حادثه‌ی عاشورا احساسی است‌؛ به ویژه زمانی که ابیاتی را هنگام شهادت حضرت عباس (ع) از کلام سیدالشهدا (ع) سروده است.</ref>


میرزا حیدر علی مشهور به «مجد الادبا» و متخلص به «ثریا» که پدر همسر محیط قمی بود، دیوان او را به دستور معیرالممالک گردآوری و تدوین کرد. این دیوان در سال ۱۳۶۲ ه.ق در تهران چاپ و منتشر شده است.
میرزا حیدر علی مشهور به «مجد الادبا» و متخلص به «ثریا» که پدر همسر محیط قمی بود، دیوان او را به دستور معیرالممالک گردآوری و تدوین کرد. این دیوان در سال ۱۳۶۲ ه.ق در تهران چاپ و منتشر شده است.
خط ۸۴: خط ۸۴:


{{ب| توشه‌ی روز جزا مایه‌ی امید «محیط»|شیوه‌ی منقبت عترت یاسین آمد <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 213 و 214.</ref> }}
{{ب| توشه‌ی روز جزا مایه‌ی امید «محیط»|شیوه‌ی منقبت عترت یاسین آمد <ref>تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 213 و 214.</ref> }}
{{پایان شعر}}'''در رثاى حضرت عباس (علیه السلام)'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''در رثاى [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس (علیه السلام)]]'''{{شعر}}
{{ب| آن قوى پنجه که آزردن دل‌هاست فنش | الفتى هست نهان با دل غمگین منش }}
{{ب| آن قوى پنجه که آزردن دل‌هاست فنش | الفتى هست نهان با دل غمگین منش }}


خط ۱۳۲: خط ۱۳۲:


{{ب| هر که در ماتم عباس بگرید چو «محیط» | هست امید شفاعت ز حسین و حسنش <ref>همان، ص 80 تا 82.</ref> }}
{{ب| هر که در ماتم عباس بگرید چو «محیط» | هست امید شفاعت ز حسین و حسنش <ref>همان، ص 80 تا 82.</ref> }}
{{پایان شعر}}'''در منقبت و مرثیت حضرت على اکبر (ع)'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''در منقبت و مرثیت [[علی اکبر (ع)|حضرت على اکبر (ع)]]'''{{شعر}}
{{ب| اى لعبت فرخ رخِ فرخنده شمایل | دلها به تو مشتاق و روان‌ها به تو مایل }}
{{ب| اى لعبت فرخ رخِ فرخنده شمایل | دلها به تو مشتاق و روان‌ها به تو مایل }}


خط ۱۶۸: خط ۱۶۸:


{{ب| چون یار «محیط» است ولاى على و آل | از زلزله حشر نگردد متزلزل <ref>همان، ص 97 تا 99.</ref> }}
{{ب| چون یار «محیط» است ولاى على و آل | از زلزله حشر نگردد متزلزل <ref>همان، ص 97 تا 99.</ref> }}
{{پایان شعر}}'''در رثاى حضرت على اصغر (علیه السلام)'''{{شعر}}
{{پایان شعر}}'''در رثاى [[علی اصغر (ع)|حضرت على اصغر (علیه السلام)]]'''{{شعر}}
{{ب| ز زنگ هستى خود ساده ساز لوح ضمیر | گرت هواست که گردد ز غیب نقش‌پذیر }}
{{ب| ز زنگ هستى خود ساده ساز لوح ضمیر | گرت هواست که گردد ز غیب نقش‌پذیر }}


منوی ناوبری