اهلی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| ای نقد جان، نثار شهیدان کربلاچون خاک رهگذار شهیدان کربلا }}

{{ب| طوری که قدر و منزلش از فلک گذشت‌سنگی‌ست از مزار شهیدان کربلا }}

{{ب| آب خضر به پرده‌ی ظلمت نهفته چیست؟گر نیست شرمسار شهیدان کربلا }}

{{ب| در چشم آفتاب کند خاک، اگر رودبر آسمان، غبار شهیدان کربلا }}

{{ب| گر خضر از حیات پشیمان شود رواست‌کو نیست در شمار شهیدان کربلا }}

{{ب| گلگشت عاشقان همه در خون خود بوداین است لاله‌زار شهیدان کربلا }}

{{ب| تا دست لطف حق چه نهد مرهم نهان‌بر زخم آشکار شهیدان کربلا }}

{{ب| استاده است ساقی کوثر، می طهوربر کف، در انتظار شهیدان کربلا  }}

{{ب| آغشته شد به خون، سرو فرقی که موی اوخون در درون نافه‌ی تاتار کرده است }}

{{ب| قدر حسین کم نشد و شد عزیزترخود را یزید، روسیه و خوار کرده است }}

{{ب| چون سوز این عزا نچکد ز دیده آب؟جایی که چشم چشمه گهربار کرده است }}

{{ب| آن ناکسی که قصد حسین اختیار کردبی‌شک که قصد احمد مختار کرده است  }}

{{ب| و انکس که به خاطر نبی آزرده شد از اوحق را ز جهل و معصیت، آزار کرده است }}

{{ب| یا مرتضی علی، به شهیدان روا مدارظلمی چنین، که چرخ ستمکار کرده است }}  

{{ب| آمد عشور و در همه ماتم گرفته است‌آه این چه ماتم است که عالم گرفته است؟ }}

{{ب| زان مانده است تشنه جگر، خاک کربلاکز خون اهل بیت نبی نم گرفته است }}

{{ب| بر نیزه نیست سرخی خون از سر حسین‌کآتش به جان نیزه و پرچم گرفته است }}

{{ب| زین دود سینه‌ها که برآمد عجب مدارگر تیرگی در آینه‌ی جم گرفته است }}

{{ب| سیمرغ‌وار گم شد ازین غصّه، خرّمی‌کز قاف تا به قاف جهان غم گرفته است }}

{{ب| از بار منّت کرم خاندان اوست‌پشت فلک که همچو کمان خم گرفته است }}

{{ب| زال سپهر، خون جگر گوشه‌اش بریخت‌شیری که صد هزار چو رستم گرفته است }}

{{ب| پیوسته گرچه کار جهان صید کردن است‌صیدی چنین به دام فنا کم گرفته است }}  

{{ب| چرخ از شفق نه صاعقه در خرمنش گرفت‌خون حسین تازه شد و دامنش گرفت }}

{{ب| باد اجل بکُشت چراغی که بر فلک‌قندیل مهر و مه، ز دل روشنش گرفت }}

{{ب| از داغ دل بسوخت چنان لاله زین عزاکآتش ز داغ سینه به پیراهنش گرفت }}

{{ب| روزم شب از عزای حسین است و روزگارزان است تیره‌روز که آه منش گرفت }}

{{ب| خون حسین آن که پی لعل و دُر بریخت‌آن لعل و دُر شد آتش و در مخزنش گرفت }}

{{ب| این نور چشم شاهسواری‌ست کآسمان‌کحل نظر ز گرد سم تُوسَنش گرفت }}

{{ب| در خون نشست ساکن نُه مسکن فلک‌از رستخیز گریه که در مسکنش گرفت }}

{{ب| آن کو امان نداد به خون حسین و آل‌فریاد الامان همه در مأمنش گرفت }}

{{ب| بر اهل بیت و آل علی مرحمت نکردشمر لعین که لعنت مرد و زنش گرفت }}

{{ب| زیر زمین ز مَکْمن <ref>مکمن: کمینگاه.</ref> غیبش عذابهاست‌تنها نه دست مرگ درین مکمنش گرفت }}

{{ب| همسایه هم ز پهلوی او سوخت زیر خاک‌ز آن عذاب که در مدفنش گرفت  }}

{{ب| ماه محرّم است و شد دجله روان ز چشم مابهر حسین تشنه لب، شاه شهید کربلا }}

{{ب| با شهدای کربلا، لاف وفا هر آن که زدگرنه شهید گریه شد، مدّعی است و بی‌وفا }}

{{ب| بس که ز آتش جگر، گریه‌ی گرم می‌کنم‌مردمک دو دیده‌ام، سوخته شد درین عزا }}

{{ب| دشمن آل مرتضی، پرده‌ی خویش می‌دردپنجه‌ی شیر حق کجا، روبه حیله‌گر کجا؟ }}

{{ب| بنده‌ی اهل بیت شده اهلی از آن همیشه است‌روی نیاز بر زمین، دست امید بر دعا <ref>سیری در مرثیه عاشورایی؛ ص 195 و 196.</ref> }}