عمود

عمود به معناى ستون وسط خیمه است و نیز به معنایى گرز و چوبدستى، که همچون تیغ و نیزه و تیر و کمان، از ابزار جنگى قدیم بوده‌است.

شهادت حضرت عباس

در کیفیّت شهادت حضرت اباالفضل(ع) آمده است که پس از آنکه حکیم بن طفیل در نخلستان کمین کرد و با شمشیر دست چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسى با گرزى آهنین بر عباس زد و او را کشت «فضربه ملعون بعمود من حدید فقتله». در مرثیه‌ها نیز گفته مى‌شود که پس از شهادت عباس(ع)، امام حسین(ع) عمود خیمۀ او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این خیمه به شهادت رسیده است. در میدان عاشورا، نمونه‌هایى نقل شده که کسانى به جاى نیزه و شمشیر، دست برده و چوبها یا ستون خیمه‌ها را برداشته و با آن به دشمن حمله کرده‌اند، از جمله مادر شهید عمرو بن جناده.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۳۰.