حکیم‌ بن‌ طفیل‌ سنبسی

از ویکی حسین
(تغییرمسیر از حکیم بن طفیل)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشخصات فردی
نام کامل حکیم‌ بن‌ طفیل‌ سنبسی
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته علاوه بر اینکه در شهادت عباس (ع) دست داشت، عضو جوخه تیرباران امام هم بود و پس از شهادت امام حسین (ع) نیز بر بدن مطهر امام اسب تازاند

حکیم‌ بن‌ طفیل‌ سنبسی، از سپاهیان عمر بن‌ سعد در کربلا بود. ‌او علاوه بر اینکه در شهادت عباس (ع) دست داشت، عضو جوخه تیرباران امام حسین(ع) هم بود و پس از شهادت ایشان نیز بر بدن مطهر امام اسب تازاند.[۱]

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

قتل و غارت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بنا به نقل تاریخ، عباس‌ بن‌ علی‌ بن‌ ابی‌ طالب (ع)، پس از شهادت همه اصحاب و خاندان و زمانی که تشنگی‌ به‌ حرم‌ فشار ‌آورد، با اذن‌ امام به‌ جانب‌ فرات‌ رهسپار شد و خود را به‌ آنجا‌ رساند.[۲] مشک‌ را پر از آب‌ کرد و در بازگشت‌ به‌ خیمه‌ها با سپاه‌ دشمن‌ که‌ فرات‌ را در محاصره‌ داشتند، درگیر شد و در حمله‌ای‌ دست ‌راست‌ و سپس‌ دست‌ چپش‌ قطع‌ شد و با ضربه‌ای‌ که‌ بر فرقش‌ وارد شد، از اسب‌ به زمین افتاد و پس‌ از جراحت‌های‌ بسیار ، به‌ دست‌ زید بن‌ رقّاد جنبی‌ و حکیم‌ بن‌ طفیل ‌سنبسی‌ به شهادت‌ رسید.[۳] حکیم‌ بن‌ طفیل ‌پس از شهادت عباس (ع)، جامه و سلاح او را ربود.[۴]

حکیم در روز عاشورا نیز تیری به سوی امام‌ حسین (ع) پرتاب کرد.[۵]

مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بنا به نقل طبری، مختار ابن‌ کامل را با افرادی به سوی خانه حکیم‌ بن‌ طفیل فرستاد تا او را دستگیر کنند. ابن‌ کامل به او دست یافت و در اختیار افرادش قرار داد تا او را مجازات کنند. آنان از او پرسیدند چرا به امام‌ حسین (ع) تیر پرتاب کردی؟ گفت من تیر پرتاب کردم اما به جامه امام برخورد کرد و بدنش آسیب ندید. افراد ابن‌ کامل او را در کنار دیواری قرار دادند و تیرباران کردند تا مُرد[۶] و به روایتی دیگر همراه گروهی که بر بدن امام اسب تارانده بودند، به پشت خواباندند و با میخ‌های آهنین دست و پایشان را به زمین کوبیدند و با اسب‌هایی با نعل آهنین بر بدن‌های پلید آنان تاختند و آنقدر ادامه دادند تا به هلاکت رسیدند. سپس جسدهای آنان را سوزاندند.[۷]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری.
  2. - ارشاد فی معرفه حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۲۶۰.
  3. - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۴۷۵؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۶۸؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت:۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۹۲.
  4. - انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۷، ج۶، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶،ص۶۳؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۳؛العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی.، ج۳، ص۳۴.
  5. - انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۷، ج۶، ص۴۰۸؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۶۳؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۹۰؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۳؛العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، این خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران: مؤسسه مطالعات فرهنگی و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ شمسی.، ج۳، ص۳۴.
  6. - تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲– ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۶، ص۶۳؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۳.
  7. -اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری.، ص۵۴.