بشر بن سوط همدانی
بشر بن سوط همدانی قابضی، مکنی به ابواسماء[۱]، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | بشر بن سوط همدانی قابضی |
| کنیه | ابواسماء |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از سربازان عمر بن سعد بود در کربلا |
نقش در واقعه کربلاویرایش
عبدالرحمن بن عقیل، پسر عموی امام حسین (ع) پس از شهادت برادرش جعفر با اذن امام، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط بشر بن سوط و عثمان بن خالد جهنی به شهادت رسید.[۲] اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمر بن خالد بن اسد جُهَنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است. بشر بن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد. امام حسین (ع) در روز عاشورا، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة[۳]
مرگویرایش
به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله بن کامل را سوی بشر بن سوط همدانی و عثمان بن خالد فرستاد که در قتل امام حسین (ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. عبدالله بن کامل مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشر بن سوط و عثمان بن خالد فرستادند، زمانی که آن دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد عبدالله بن کامل آوردند. عبدالله بن کامل از اینکه به قاتلین عبدالرحمن بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل ”بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن دو را در آتش بسوزان که نباید خاک شوند.[۴]
گاهی از بشر بن سوط همدانی با عنوان بشر بن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یکی هستند.[۵]
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ طبری، تاریخ، ج۶، ص۵۹.
- ↑ - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۷؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب مازندارنی، ابوجعفر رشیدالدین محمد بن علی، قم: انتشارات علامه.، ج۴، ص۱۰۵؛ ۳۱. انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.، ص۱۵۰.
- ↑ - مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۶۱.
- ↑ - تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۴۳۸-۴۳۹.
- ↑ - ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۶، ص۵۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۲۴۰.