دیر راهب

نام محلّى در سرزمین شام، که اسیران اهل بیت از آن گذشتند.در این سفر، که اسرا به همراه نیروهاى یزیدى به شام برده مى‌شدند،سرهاى شهدا نیز همراه قافله بود.در یکى از منزلگاههاى راه، به محلّى رسیدند به نام «قنّسیرین»که راهبى در دیرى به عبادت مشغول بود.نگاه راهب از صومعه به سر مطهّر امام حسین(ع) افتاد که نور از آن به آسمان مى‌رفت.با دیدن این صحنه، ده هزار درهم به نگهبانان سر داد و آن سر را آن شب نزد خود در صومعه نگهداشت. شب هنگام،راهب از آن سر مقدّس، شگفتیها و کراماتى دید و به برکت آنها مسلمان شد. به گفتۀ نیّر تبریزى:

دیر ترسا و سر سبط رسول مدنى

واى اگر طعنه به قرآن زند انجیل و زبور

این دیر،هم اکنون در منطقۀ راه سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندى مشرف به جاده قرار دارد.

منبع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۷۸.