گلشن شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «زندگینامه نامش میرزا محمد على،تخلص شعرى‌اش«گلشن»از طایفۀ زنگنه و زادگاهش...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
زندگینامه
'''گلشن شیرازی''' از شعراى دوره قاجاریه است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =گلشن شیرازی
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =میرزا محمدعلى
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =شیراز
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =«گلشن»
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==


نامش میرزا محمد على،تخلص شعرى‌اش«گلشن»از طایفۀ زنگنه و زادگاهش شیراز است.
میرزا محمدعلى شیرازی، متخلص به «گلشن» از طایفه زنگنه و زادگاهش شیراز است. گلشن در مدح [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] قصاید مختلف سروده‌است.


از شعراى دورۀ قاجاریه است و در زمان فتحعلى شاه مى‌زیسته است.
==آثار==


حاج على اکبر نواب شیرازى متخلص به«بسمل»که تذکرۀ دلگشاى خود را از سال 1237 تا 1240 ه.ق جمع‌آورى و تدوین کرده در بوستان دوم آن از گلشن شیرازى یاد کرده و دربارۀ او مى‌نویسد:
در آثار معدودى که در انواع قالب‌هاى شعرى از گلشن شیرازى باقى مانده، از سبک عراقى استفاده شده‌است او داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى امام حسین(ع) بوده که یکى از آن‌ها بر نظم، قافیه و ردیف محتشم کاشانى بوده‌است.


«...شاعرى است سخندان و دیوانش گلستانى مالامال از گلهاى الوان،و از علوم رسمى با بهره و در فن عروض شهره،قواعد شعرى را نیکو دانستى و در ریاضیات بذل جهدش چندان که توانستى اکثر با اصحاب معرفت نشستى...در مدیح ائمۀ طاهرین قصاید رنگین گفته و در مصائب سید شهدا درهاى گرانبها سفته دو دوازده‌بند:یکى بر نظم قوافى و ردیف محتشم کاشى و دیگرى بر قوافى دیگر از گلشن طبعش شکفته...اکثر با فقیر جلیس و در حجره یار و انیس بود.در سنۀ هزار و دویست و(اندى)به نداى کل نفس ذائقة الموت،عالم فانى را بدرود نموده،صاحب دیوان است....» <ref>تذکرۀ دلگشا،حاج على اکبر نواب شیرازى(بسمل)،با تصحیح و تحشیۀ دکتر منصور رستگارى فسائى،چاپ اول (انتشارات نوید،تهران،1371)،ص 593 و 594.در نسخه بدل تذکرۀ دلگشا سال درگذشت وى به سال 1200 آمده که اشتباه است زیرا سال تولد مؤلف این تذکره 1187 ه.ق بوده و در سال 1200 ه.ق بیش از 13 سال نداشته و در این شرایط سنى نمى‌توانسته با گلشن شیرازى جلیس و انیس باشد.</ref>
==اشعار==


سبک شعرى
===فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان===
 
{{شعر}}
آثار معدودى که از وى باقى مانده است،بر سبک عراقى استوار مى‌باشد و در انواع قالب‌هاى شعرى از همین شیوۀ بیانى استفاده کرده است.
{{ب| در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ | کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است }}
 
دامنۀ تأثیر آثار عاشورایى
 
با اینکه گلشن شیرازى داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى سالار شهیدان بوده است،ولى به خاطر آن‌که در دسترس قرار نداشته،مورد عنایت اهل فن قرار نگرفته است و در تذکرۀ دلگشا نیز ابیات منتخبى از این دو ترکیب‌بند آمده و از چند و چون این دو اثر اطلاع چندانى به دست نداده است.
 
برگزیدۀ آثار عاشورایى
 
فرازهایى از چهاربند اثر ماتمى او را که به اقتفاى محتشم کاشانى در رثاى سالار شهیدان سروده شده،عینا از تذکرۀ دلگشا نقل مى‌کنیم:
 
{{ب| در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ | کز فرش خاک،غلغله تا عرش اعظم است }}


{{ب| چرخ بلند پایه به این رفعت و شکوه | رویش چراست نیلى و پشتش چرا خم است؟ }}
{{ب| چرخ بلند پایه به این رفعت و شکوه | رویش چراست نیلى و پشتش چرا خم است؟ }}


{{ب| افتاد در زمانه عجب شورشى،مگر | آغاز روز محشر و انجام عالم است؟! }}
{{ب| افتاد در زمانه عجب شورشى، مگر | آغاز روز محشر و انجام عالم است؟! }}


{{ب| یا از براى ماتم شاه جهانیان | در هر دلى ز خلق جهان،صد جهان غم است }}
{{ب| یا از براى ماتم شاه جهانیان | در هر دلى ز خلق جهان، صد جهان غم است }}


{{ب| محشر به پاى خاست چو سبط نبى فتاد | از پشت ذو الجناح به میدان کربلا }}
{{ب| محشر به پاى خاست چو سبط نبى فتاد | از پشت ذو الجناح به میدان کربلا }}


{{ب| داد از دمى که رفت ز بیداد دیو و دد | بر باد فتنه،تخت سلیمان کربلا }}
{{ب| داد از دمى که رفت ز بیداد دیو و دد | بر باد فتنه، تخت سلیمان کربلا }}


{{ب| کاش آن زمان که گشت نگون شه ز ذو الجناح | از توسن فلک،شه خاور نگون شدى }}
{{ب| کاش آن زمان که گشت نگون شه ز ذو الجناح | از توسن فلک، شه خاور نگون شدى }}


{{ب| کاش آن زمان که خانۀ گردون اساس دین | ویران ز صَرصَر ستم خصم دون شدى }}
{{ب| کاش آن زمان که خانۀ گردون اساس دین | ویران ز صَرصَر ستم خصم دون شدى }}


{{ب| یا چون زمین،اساس فلک آمدى به زیر | یا چون فلک،اساس زمین واژگون شدى }}
{{ب| یا چون زمین، اساس فلک آمدى به زیر | یا چون فلک، اساس زمین واژگون شدى }}


{{ب| این بال‌زن هماى همایون،حسین توست | این شاهباز پرزده در خون،حسین توست }}
{{ب| این بال‌زن هماى همایون، حسین توست | این شاهباز پر زده در خون، حسین توست }}


{{ب| این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین | رنگین ز خون او شده هامون،حسین توست }}
{{ب| این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین | رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست }}


{{ب| این شاخ گل که از بدن چاک چاک او | پیکان چو غنچه آمده بیرون،حسین توست <ref>همان،ص 597 و 598.</ref> }}
{{ب| این شاخ گل که از بدن چاک چاک او | پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست<ref>همان، ص ۵۹۷ و ۵۹۸.</ref> }}
{{پایان شعر}}


==منابع==


*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''،زمزم هدایت، ج۱، ص ۳۵۱-۳۵۲.]]


محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 351-352.
==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۲

گلشن شیرازی از شعراى دوره قاجاریه است.

گلشن شیرازی
نام اصلی میرزا محمدعلى
زمینهٔ کاری شعر و ادبیات
زادروز شیراز
ملیت ایرانی
تخلص «گلشن»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

میرزا محمدعلى شیرازی، متخلص به «گلشن» از طایفه زنگنه و زادگاهش شیراز است. گلشن در مدح اهل بیت(ع) و امام حسین(ع) قصاید مختلف سروده‌است.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در آثار معدودى که در انواع قالب‌هاى شعرى از گلشن شیرازى باقى مانده، از سبک عراقى استفاده شده‌است او داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى امام حسین(ع) بوده که یکى از آن‌ها بر نظم، قافیه و ردیف محتشم کاشانى بوده‌است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است
چرخ بلند پایه به این رفعت و شکوه رویش چراست نیلى و پشتش چرا خم است؟
افتاد در زمانه عجب شورشى، مگر آغاز روز محشر و انجام عالم است؟!
یا از براى ماتم شاه جهانیان در هر دلى ز خلق جهان، صد جهان غم است
محشر به پاى خاست چو سبط نبى فتاد از پشت ذو الجناح به میدان کربلا
داد از دمى که رفت ز بیداد دیو و دد بر باد فتنه، تخت سلیمان کربلا
کاش آن زمان که گشت نگون شه ز ذو الجناح از توسن فلک، شه خاور نگون شدى
کاش آن زمان که خانۀ گردون اساس دین ویران ز صَرصَر ستم خصم دون شدى
یا چون زمین، اساس فلک آمدى به زیر یا چون فلک، اساس زمین واژگون شدى
این بال‌زن هماى همایون، حسین توست این شاهباز پر زده در خون، حسین توست
این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست
این شاخ گل که از بدن چاک چاک او پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست[۱]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. همان، ص ۵۹۷ و ۵۹۸.