گلشن شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''گلشن شیرازی''' از شعراى دوره قاجاریه بود و در زمان فتحعلى شاه مى‌زیسته است.
'''گلشن شیرازی''' از شعراى دوره قاجاریه است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =گلشن شیرازی
| نام                    =گلشن شیرازی
| تصویر                  =
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =میرزا محمد على
| نام اصلی              =میرزا محمدعلى
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات
| ملیت                  =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =شیراز
| محل تولد                =شیراز
خط ۴۹: خط ۴۷:
==زندگینامه==
==زندگینامه==


نامش میرزا محمد على، تخلص شعرى‌اش «گلشن» از طایفۀ زنگنه و زادگاهش شیراز است. او شاعرى سخندان بوده و دیوانش مملوء از علوم رسمى و بهره‌ گرفته از فن عروض، قواعد شعرى و ریاضیات بوده است. گلشن در مدح ائمه طاهرین قصاید رنگین گفته و در مصائب سید الشهدا (ع) درهاى گرانبها سفته است. او در قرن سیزدهم دار فانی را وداع گفت.
میرزا محمدعلى شیرازی، متخلص به «گلشن» از طایفه زنگنه و زادگاهش شیراز است. گلشن در مدح [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] قصاید مختلف سروده‌است.


==آثار==
==آثار==


آثار معدودى که از گلشن شیرازى باقى مانده است، بر سبک عراقى استوار است و در انواع قالب‌هاى شعرى از همین شیوه بیانى استفاده کرده است. او داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى سالار شهیدان بوده است که یکى بر نظم، قافیه و ردیف محتشم کاشانى و دیگرى بر قافیه دیگر از خودش بوده است.  
در آثار معدودى که در انواع قالب‌هاى شعرى از گلشن شیرازى باقى مانده، از سبک عراقى استفاده شده‌است او داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى امام حسین(ع) بوده که یکى از آن‌ها بر نظم، قافیه و ردیف محتشم کاشانى بوده‌است.  


=== اشعار ===
==اشعار==


==== فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان ====
===فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ | کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است }}
{{ب| در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ | کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است }}
خط ۸۱: خط ۷۹:
{{ب| این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین | رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست }}
{{ب| این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین | رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست }}


{{ب| این شاخ گل که از بدن چاک چاک او | پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست <ref>همان، ص 597 و 598.</ref> }}
{{ب| این شاخ گل که از بدن چاک چاک او | پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست<ref>همان، ص ۵۹۷ و ۵۹۸.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


* [[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''،زمزم هدایت، ج1، ص 351-352.]]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''،زمزم هدایت، ج۱، ص ۳۵۱-۳۵۲.]]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۲

گلشن شیرازی از شعراى دوره قاجاریه است.

گلشن شیرازی
نام اصلی میرزا محمدعلى
زمینهٔ کاری شعر و ادبیات
زادروز شیراز
ملیت ایرانی
تخلص «گلشن»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

میرزا محمدعلى شیرازی، متخلص به «گلشن» از طایفه زنگنه و زادگاهش شیراز است. گلشن در مدح اهل بیت(ع) و امام حسین(ع) قصاید مختلف سروده‌است.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در آثار معدودى که در انواع قالب‌هاى شعرى از گلشن شیرازى باقى مانده، از سبک عراقى استفاده شده‌است او داراى دو دوازده‌بند ماتمى در رثاى امام حسین(ع) بوده که یکى از آن‌ها بر نظم، قافیه و ردیف محتشم کاشانى بوده‌است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است
چرخ بلند پایه به این رفعت و شکوه رویش چراست نیلى و پشتش چرا خم است؟
افتاد در زمانه عجب شورشى، مگر آغاز روز محشر و انجام عالم است؟!
یا از براى ماتم شاه جهانیان در هر دلى ز خلق جهان، صد جهان غم است
محشر به پاى خاست چو سبط نبى فتاد از پشت ذو الجناح به میدان کربلا
داد از دمى که رفت ز بیداد دیو و دد بر باد فتنه، تخت سلیمان کربلا
کاش آن زمان که گشت نگون شه ز ذو الجناح از توسن فلک، شه خاور نگون شدى
کاش آن زمان که خانۀ گردون اساس دین ویران ز صَرصَر ستم خصم دون شدى
یا چون زمین، اساس فلک آمدى به زیر یا چون فلک، اساس زمین واژگون شدى
این بال‌زن هماى همایون، حسین توست این شاهباز پر زده در خون، حسین توست
این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست
این شاخ گل که از بدن چاک چاک او پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست[۱]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. همان، ص ۵۹۷ و ۵۹۸.