حسین پژمان بختیاری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = حسین پژمان | | نام = حسین (پژمان) پژمان بختیارى | ||
| تصویر = | | تصویر = Pezhman bakhtiari.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت =نویسندگی، ترجمه، شعر | ||
| ملیت = ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =1279 | ||
| محل تولد = تهران | | محل تولد =تهران | ||
| والدین = | | والدین = على مراد امیر پنجۀ بختیارى، خانم عالمتاج متخلّص به «ژاله» (از دودمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانى) | ||
| تاریخ مرگ = 1353 | | تاریخ مرگ =1353 | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| مختصات محل زندگی = | | مختصات محل زندگی = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
|مذهب | |مذهب = | ||
|در زمان حکومت = | |در زمان حکومت = | ||
|اتفاقات مهم = | |اتفاقات مهم = | ||
| نام دیگر = | | نام دیگر = | ||
|لقب = | |لقب = | ||
|بنیانگذار = | |بنیانگذار = | ||
| پیشه = شاعر | | پیشه =شاعر | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|کتاب‌ها = منظومه‌های سیه | |کتاب‌ها =منظومه‌های سیه روزی، زن بیچاره، محاکمه یک شاعر، کویر اندیشه، ترجمه کتاب‌های «وفاى زن» اثر بنیامین کنستانت و «آتالاورنه» اثر شاتو بریان | ||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
|نمایشنامه‌ها = | |نمایشنامه‌ها = | ||
|فیلم‌نامه‌ها = | |فیلم‌نامه‌ها = | ||
|دیوان اشعار = | |دیوان اشعار =منتخبى از اشعار شعراى فارسى زبان با عنوان «بهترین اشعار»، مجموعه شعر «خاشاک»، تصحیح دیوان حافظ و خمسۀ حکیم نظامى | ||
|تخلص = | |تخلص =پژمان | ||
|فیلم ساخته بر اساس اثر = | |فیلم ساخته بر اساس اثر= | ||
| همسر = | | همسر = | ||
| شریک زندگی = | | شریک زندگی = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات =تحصیلات قدیمه در رشته علوم ادبیات عرب | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۱: | ||
|علت شهرت = | |علت شهرت = | ||
| تأثیرگذاشته بر = | | تأثیرگذاشته بر = | ||
| تأثیرپذیرفته از | | تأثیرپذیرفته از = | ||
| وب‌گاه = | | وب‌گاه = | ||
|گفتاورد = | |گفتاورد = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''حسین پژمان (پژمان) بختیاری''' (زاده 1279 در تهران- درگذشته 1353) شاعر معاصر ایرانی بود. | |||
==زندگینامه== | |||
حسین پژمان، فرزند علی مراد امیر پنجه‌ی بختیاری و خانم عالمتاج متخلص به ژاله از دودمان میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانی بود. او علوم جدید را در مدارس تهران به پایان رسانید و به زبان فرانسوی مسلط شد؛ آنگاه به تحصیلات قدیمه پرداخت و رشته علوم ادبیات عرب را آموخت و پس از اتمام تحصیلات به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد و ضمن اشتغال به کار، کتابی هم در زمینه پست و تلگراف نوشت. پژمان از هیجده سالگی به نظم شعر پرداخت. اشعارش در روزنامه‌ها و مجلات مختلف به چاپ رسید. پژمان در شمار شعرای تجدد خواه است. | |||
==آثار== | |||
===منظومه‌ها=== | |||
*«[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=881132&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سیه روز]» | |||
*«[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=848046&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author زن بیچاره]» | |||
*«محاکمه یک شاعر» | |||
*«[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=526960&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author کویر اندیشه]» | |||
*«خاشاک» | |||
===کتاب‌ها=== | |||
*بهترین اشعار<ref>منتخبی از اشعار سخنوران قدیم و جدید فارسی زبان، شامل دو هزار تن (1312)</ref> | |||
*کلیات اشعار<ref>این کتاب پس از درگذشتش در سال 1368 توسط انتشارات پارسا و با مقدمه دکتر باستانی پاریزی به چاپ رسید.</ref> | |||
===ترجمه‌ها=== | |||
*وفای زن (بنیامین کنستانف | |||
*آتالاوژ (شاتو بریان) | |||
==اشعار== | |||
====مکتب [[حسین|حسین (ع)]]==== | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| این ماه، ماه ماتم سبط پیمبرست؟ | یا ماه سربلندى فرزند حیدرست؟ }} | |||
{{ب| شیر اوژَنى که بر تن و فرق مبارکش | از زخم تیرْ جوشن و از تیغْ مغفرست }} | |||
{{ب| آن کو نهال دین محمد ز خون او | سیراب گشت و سایه فکن گشت و بَروَرست }} | |||
{{ب| در ظاهر ار شکسته شد آن شیر دل منال | کز آن شکست بادۀ فتحش به ساغرست }} | |||
{{ب| سر لوح فتحْ‌نامۀ او شد شکستِ او | مرد حق ار شکسته شود، هم مظفّرست }} | |||
{{ب| امروز عید فتح حسین است و آل او | زارى مکن که خستۀ شمشیر و خنجرست }} | |||
{{ب| او کشته گشت و ملت اسلام زنده شد | وین کشته از هزار جهان زنده، برترست }} | |||
{{ب| شیرین، شهادتى که به اسلام داد جان | فرخنده، رفتنى که چنین هستى آورست }} | |||
{{ب| او کشته نیست، زندۀ اعصار و قرنهاست | کِش نام نیک تا به ابد زیب دفترست }} | |||
{{ب| از خونِ آن [[حسین]]، حسینى دگر بزاد | وین نقش جاودانه از آن روى و منظرست }} | |||
{{ب| مرگ از براى ماست نه درخوردِ او، که ما | ترسان ز محشریم و، وى آن سوىِ محشرست }} | |||
{{ب| چندین ز تشنه‌کامى و مظلومى‌اش مگوى | کو شَهْم <ref>شَهْم: دلیر، بزرگ و سَرور.</ref> و قادرست، نه مسکین و مضطرست }} | |||
{{ب| خوارىّ و سرشکستگى آرد قبول ظلم | او تا جهان به جاست عزیزست و سَرورست }} | |||
{{ب| آن آهنینْ جگر که ز تصویر تیغ او | تبْ لرزه مر سپاه عدو را به پیکرست }} | |||
{{ب| | |||
{{ب| | {{ب| مظلوم نیست، خانه برانداز ظالم است | لبْ‌تشنه نیست، ساقى تسنیم و کوثرست }} | ||
{{ب| | {{ب| مظلومْ نى، که رایت پیروزمند او | پیوسته بر بسیط زمین سایه گسترست }} | ||
{{ب| | {{ب| آن کس که بى‌سپاه زند بر سپاه خصم | دریاى لشکرست، نه محتاج لشکرست }} | ||
{{ب| | {{ب| آن کو به پاى خویشتن آید به قتلگاه | مرگ ستمگرست، نه مرد ستَمْبَرست }} | ||
{{ب| او | {{ب| چون کودکان گمشده گریان مباش از آنک | او شاهْ مرد و، قصّۀ او مرد پرورست }} | ||
{{ب| | {{ب| بر [[عمر بن سعد|ابن سعد]] و [[عبید الله بن زیاد|ابن زیاد]]ست و بر [[یزید]] | ار [[گریه]] جایزست، وگر نوحه درخورست }} | ||
{{ب| | {{ب| کان جمع تیره بخت پلید جهول را | دنیا نماند و، کیفر عقبى مقررست }} | ||
{{ب| | {{ب| او کشته شد که دین نبى جاودان شود | جان جهان فداش که بى‌مثلْ گوهرست }} | ||
{{ب| | {{ب| زارى مکن به ماتم سلطان دین از آنک | در سوگ مرد، شیوۀ مردانه خوشترست }} | ||
{{ب| | {{ب| رو کسب فخر و فیض کن از مکتب حسین | کان مکتبت به دولت جاوید رهبرست }} | ||
{{ب| | {{ب| در راه حفظ میهن و آیین و دین و داد | باش آن چنان که زادۀ زهراى اطهرست }} | ||
{{ب| | {{ب| آیین سربلندى و هنجار نام و ننگ | در مکتب حسین، نه در جاى دیگرست }} | ||
{{ب| | {{ب| تسخیر کاخ عزّت و طىّ طریق حق | صعب است و پر مخاطره، امّا میسّرست }} | ||
{{ب| | {{ب| دیندار باش و عدلْ گزین باش و مرد باش | کاین مکتبِ گزیدۀ سبط پیمبرست }} | ||
{{ب| در راه دوست تکیه به شمشیر تیز کن | کارى که کرد شاه شهیدان، تو نیز کن <ref>دیوان پژمان بختیارى، ص 8 تا 11.</ref> }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1152-1153. | *[[دانشنامه شعر عاشورایی انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1152-1153.]] | ||
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 557-559.]] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۹
| حسین (پژمان) پژمان بختیارى | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | نویسندگی، ترجمه، شعر |
| زادروز | 1279 تهران |
| پدر و مادر | على مراد امیر پنجۀ بختیارى، خانم عالمتاج متخلّص به «ژاله» (از دودمان میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانى) |
| مرگ | 1353 |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | شاعر |
| کتاب‌ها | منظومه‌های سیه روزی، زن بیچاره، محاکمه یک شاعر، کویر اندیشه، ترجمه کتاب‌های «وفاى زن» اثر بنیامین کنستانت و «آتالاورنه» اثر شاتو بریان |
| دیوان سروده‌ها | منتخبى از اشعار شعراى فارسى زبان با عنوان «بهترین اشعار»، مجموعه شعر «خاشاک»، تصحیح دیوان حافظ و خمسۀ حکیم نظامى |
| تخلص | پژمان |
| مدرک تحصیلی | تحصیلات قدیمه در رشته علوم ادبیات عرب |
حسین پژمان (پژمان) بختیاری (زاده 1279 در تهران- درگذشته 1353) شاعر معاصر ایرانی بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسین پژمان، فرزند علی مراد امیر پنجه‌ی بختیاری و خانم عالمتاج متخلص به ژاله از دودمان میرزا ابو القاسم قائم مقام فراهانی بود. او علوم جدید را در مدارس تهران به پایان رسانید و به زبان فرانسوی مسلط شد؛ آنگاه به تحصیلات قدیمه پرداخت و رشته علوم ادبیات عرب را آموخت و پس از اتمام تحصیلات به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد و ضمن اشتغال به کار، کتابی هم در زمینه پست و تلگراف نوشت. پژمان از هیجده سالگی به نظم شعر پرداخت. اشعارش در روزنامه‌ها و مجلات مختلف به چاپ رسید. پژمان در شمار شعرای تجدد خواه است.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منظومه‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «سیه روز»
- «زن بیچاره»
- «محاکمه یک شاعر»
- «کویر اندیشه»
- «خاشاک»
کتاب‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ترجمه‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- وفای زن (بنیامین کنستانف
- آتالاوژ (شاتو بریان)
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مکتب حسین (ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| این ماه، ماه ماتم سبط پیمبرست؟ | یا ماه سربلندى فرزند حیدرست؟ | |
| شیر اوژَنى که بر تن و فرق مبارکش | از زخم تیرْ جوشن و از تیغْ مغفرست | |
| آن کو نهال دین محمد ز خون او | سیراب گشت و سایه فکن گشت و بَروَرست | |
| در ظاهر ار شکسته شد آن شیر دل منال | کز آن شکست بادۀ فتحش به ساغرست | |
| سر لوح فتحْ‌نامۀ او شد شکستِ او | مرد حق ار شکسته شود، هم مظفّرست | |
| امروز عید فتح حسین است و آل او | زارى مکن که خستۀ شمشیر و خنجرست | |
| او کشته گشت و ملت اسلام زنده شد | وین کشته از هزار جهان زنده، برترست | |
| شیرین، شهادتى که به اسلام داد جان | فرخنده، رفتنى که چنین هستى آورست | |
| او کشته نیست، زندۀ اعصار و قرنهاست | کِش نام نیک تا به ابد زیب دفترست | |
| از خونِ آن حسین، حسینى دگر بزاد | وین نقش جاودانه از آن روى و منظرست | |
| مرگ از براى ماست نه درخوردِ او، که ما | ترسان ز محشریم و، وى آن سوىِ محشرست | |
| چندین ز تشنه‌کامى و مظلومى‌اش مگوى | کو شَهْم [۳] و قادرست، نه مسکین و مضطرست | |
| خوارىّ و سرشکستگى آرد قبول ظلم | او تا جهان به جاست عزیزست و سَرورست | |
| آن آهنینْ جگر که ز تصویر تیغ او | تبْ لرزه مر سپاه عدو را به پیکرست | |
| مظلوم نیست، خانه برانداز ظالم است | لبْ‌تشنه نیست، ساقى تسنیم و کوثرست | |
| مظلومْ نى، که رایت پیروزمند او | پیوسته بر بسیط زمین سایه گسترست | |
| آن کس که بى‌سپاه زند بر سپاه خصم | دریاى لشکرست، نه محتاج لشکرست | |
| آن کو به پاى خویشتن آید به قتلگاه | مرگ ستمگرست، نه مرد ستَمْبَرست | |
| چون کودکان گمشده گریان مباش از آنک | او شاهْ مرد و، قصّۀ او مرد پرورست | |
| بر ابن سعد و ابن زیادست و بر یزید | ار گریه جایزست، وگر نوحه درخورست | |
| کان جمع تیره بخت پلید جهول را | دنیا نماند و، کیفر عقبى مقررست | |
| او کشته شد که دین نبى جاودان شود | جان جهان فداش که بى‌مثلْ گوهرست | |
| زارى مکن به ماتم سلطان دین از آنک | در سوگ مرد، شیوۀ مردانه خوشترست | |
| رو کسب فخر و فیض کن از مکتب حسین | کان مکتبت به دولت جاوید رهبرست | |
| در راه حفظ میهن و آیین و دین و داد | باش آن چنان که زادۀ زهراى اطهرست | |
| آیین سربلندى و هنجار نام و ننگ | در مکتب حسین، نه در جاى دیگرست | |
| تسخیر کاخ عزّت و طىّ طریق حق | صعب است و پر مخاطره، امّا میسّرست | |
| دیندار باش و عدلْ گزین باش و مرد باش | کاین مکتبِ گزیدۀ سبط پیمبرست | |
| در راه دوست تکیه به شمشیر تیز کن | کارى که کرد شاه شهیدان، تو نیز کن [۴] |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1152-1153.
- محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 557-559.