ولید بن عتبه: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «والى مدینه هنگام مرگ معاویه بود.یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاوی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
والى مدینه هنگام مرگ معاویه بود.یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه،از او خواست که از امام حسین«ع»بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت،گردنش را بزند.
'''ولید بن عتبه''' والی مدینه که به درخواست [[یزید]] برای بیعت گرفتن از [[امام حسین(ع)]] اقدام نمود.


بیعت گرفتن از حسین«ع»براى ولید دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند.امّا با مشورتى که با«مروان حکم»انجام داد،مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دار الأماره احضار کند.سید الشهدا«ع»شبانه به دار الأماره رفت.گفتگوهایى میان امام و والى مدینه و ولید انجام گرفت و امام،بدون بیعت از آنجا خارج شد. <ref>حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 250.</ref>
==زندگینامه==
ولید بن عتیه والى مدینه هنگام مرگ [[معاویه]] بود. یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از امام حسین(ع)بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند.


بیعت گرفتن از حسین(ع) براى ولید دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند. امّا با مشورتى که با [[مروان بن حکم|مروان حکم]] انجام داد، مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به [[دار الإماره|دارالأماره]] احضار کند.


[[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]] شبانه به دارالأماره رفت. گفتگوهایى میان امام و والى مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد. <ref>حیاة الامام الحسین،ج۲،ص ۲۵۰.</ref>


==منابع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۶۵.]


 
==پی‌نوشت==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 465.
<references />
[[رده:افراد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۲

ولید بن عتبه والی مدینه که به درخواست یزید برای بیعت گرفتن از امام حسین(ع) اقدام نمود.

زندگینامهویرایش

ولید بن عتیه والى مدینه هنگام مرگ معاویه بود. یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه، از او خواست که از امام حسین(ع)بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت، گردنش را بزند.

بیعت گرفتن از حسین(ع) براى ولید دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند. امّا با مشورتى که با مروان حکم انجام داد، مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دارالأماره احضار کند.

سیدالشهدا(ع) شبانه به دارالأماره رفت. گفتگوهایى میان امام و والى مدینه و ولید انجام گرفت و امام، بدون بیعت از آنجا خارج شد. [۱]

منابعویرایش

پی‌نوشتویرایش

  1. حیاة الامام الحسین،ج۲،ص ۲۵۰.