اربعین خونین: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۵۳۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۶
زیارت پیاده/تخریب قبر امام حسین (ع)
(صفحه‌ای تازه حاوی «در عراق،بویژه در مناسبتهاى خاصّ،عزاداران حسینى به صورت دسته جمعى و در قالب ک...» ایجاد کرد)
 
(زیارت پیاده/تخریب قبر امام حسین (ع))
خط ۱: خط ۱:
در عراق،بویژه در مناسبتهاى خاصّ،عزاداران حسینى به صورت دسته جمعى و در قالب کاروانهاى کوچک و بزرگ،پیاده به سوى«کربلا»مى‌روند.این حرکت مقدّس، بویژه از نجف به کربلا،که اغلب با شرکت علماى دینى انجام مى‌گرفت،چندین نوبت از طرف رژیم بعثى عراق،جلوگیرى یا به خاک و خون کشیده شد.یکى از این نوبتها در سال 1397 ق.بود.زائران،براى بهره‌برداریهاى تبلیغى و سیاسى بر ضدّ طاغوت عراق، برنامه‌ریزیهاى مفصّل کرده بودند.حکومت عراق هم به شدّت و خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله بست.حادثه،بصورت پیاپى،در سالهاى 1390،1395،1396 ق.در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود،امّا انتفاضه و حرکت گستردۀ سال 1397 ق.بى‌سابقه بود و نجف،آن سال بسیج کنندۀ این نیروى عظیم مردمى بود که از کنار مرقد امیر المؤمنین،به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده روى به کربلا رسید.حرکت موکبهاى پیاده و شعارهاى طول راه و سخنرانیهاى متعدد،همه نوعى معارضه با حکومت بعث بود.امواج گستردۀ مردمى با شعار«ابد و اللّه ما ننسى حسینا»(به خدا قسم،هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد)به راه افتاده بود.نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا،برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و شهدایى بر خاک افتادند.وقتى هم به کربلا رسیدند،حوادثى شدیدتر پیش آمد و کسانى کشته و جمع بسیارى دستگیر شدند و نهضت شیعى اربعین آن سال،در خاطرۀ تاریخ ثبت شد و مبدأ الهام و شورگسترى براى سالهاى بعد گردید.این حادثه در سال 1356 ش بود. <ref>در کتاب«انتفاضة صفر الإسلامیة»به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.</ref>
{{جعبه اطلاعات رویداد تاریخی
|نام رویداد= اربعین خونین
|تصویر=
|عرض تصویر=
|زیرنویس=
|عناوین دیگر=
|عاملان=حکومت عراق
|مکان=عراق
|زمان=1397 ه
|نتیجه=راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند.
}}


-زیارت پیاده،تخریب قبر امام حسین«ع»
در [[عراق]]، بویژه در مناسبت‌هاى خاصّ، [[عزاداران حسینى]] به صورت دسته جمعى و در قالب کاروان‌هاى کوچک و بزرگ، پیاده به سوى [[کربلا]] مى‌روند. این حرکت مقدّس، بویژه از [[نجف]] به کربلا، که اغلب با شرکت علماى دینى انجام مى‌گرفت، چندین نوبت از طرف رژیم بعثى عراق، جلوگیرى یا به خاک و خون کشیده شد. یکى از این نوبتها در سال 1397 ه.ق بود. [[زائران]]، براى بهره‌برداری‌هاى تبلیغى و سیاسى بر ضدّ طاغوت عراق، برنامه‌ریزیهاى مفصّل کرده بودند. حکومت عراق هم به شدّت و خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله بست. حادثه، بصورت پیاپى، در سالهاى 1390،1395،1396 ق. در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود،امّا انتفاضه و حرکت گستردۀ سال 1397 ه.ق بى‌سابقه بود و نجف، آن سال بسیج کنندۀ این نیروى عظیم مردمى بود که از کنار [[مرقد امیرالمومنین|مرقد امیر المؤمنین]]، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده روى به کربلا رسید. حرکت موکبهاى پیاده و شعارهاى طول راه و سخنرانی‌هاى متعدد، همه نوعى معارضه با حکومت بعث بود.امواج گستردۀ مردمى با شعار «ابد و اللّه ما ننسى حسینا» (به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد) به راه افتاده بود. نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا،برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و شهدایى بر خاک افتادند. وقتى هم به کربلا رسیدند، حوادثى شدیدتر پیش آمد و کسانى کشته و جمع بسیارى دستگیر شدند و نهضت شیعى اربعین آن سال، در خاطرۀ تاریخ ثبت شد و مبدأ الهام و شورگسترى براى سالهاى بعد گردید. این حادثه در سال 1356 ش بود. <ref>''در کتاب «انتفاضة صفر الإسلامیة» به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.''</ref>
 
==منابع==
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص42-43.''
 
==پی نوشت==

منوی ناوبری