checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
صبورى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | '''صبوری اصفهانی''' (۱۲۷۹ ه. ق-۱۳۵۳ ه. ق) از شاعران آیینی قرن سیزدهم است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =صبوری اصفهانی | | نام =صبوری اصفهانی | ||
| تصویر =صبورى اصفهانى.jpg | | تصویر =صبورى اصفهانى.jpg | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | | زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۲۷۹ ه. ق | ||
| محل تولد =اصفهان | | محل تولد =اصفهان | ||
| والدین =میرزا ابوطالب خان عادل | | والدین =میرزا ابوطالب خان عادل | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۵۳ ه. ق | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| مختصات محل زندگی = | | مختصات محل زندگی = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
|در زمان حکومت = | |در زمان حکومت =شعاع‌السّلطنه | ||
|اتفاقات مهم = | |اتفاقات مهم = | ||
| نام دیگر = | | نام دیگر = | ||
|لقب = | |لقب =ملک‌الادب | ||
|بنیانگذار = | |بنیانگذار = | ||
| پیشه = | | پیشه = | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
نام او میرزا | نام او میرزا نصراللّه با تخلّص «صبورى» فرزند میرزا ابوطالب خان عادل است. بنا به نوشتۀ مؤلّف تذکره مدینةالادب، سلسله نسب وى از طرف پدر به «انوشیروان» و از طرف مادر به «جابر بن عبداللّه انصارى» منتهى مى‌گردد. وى در سن ده سالگى عازم تهران مى‌شود و تحت کفالت برادر بزرگتر از خود میرزا محمدحسین خان<ref>ملقب به «فخیم الملک»</ref> قرار مى‌گیرد و به تحصیل علوم مقدماتى مى‌پردازد و خطّ نستعلیق را نیز از خوشنویس بنام، میرزا ابراهیم ساوجى<ref>ملقب به «نایب‌الصّدر» و متخلص به «خلیل»</ref> مى‌آموزد و در رشته شعر و ادب از محضر حضورى و محیط سود مى‌جوید. وى به خاطر گشاده‌دستى و سفره‌دارى غالبا با تنگدستى دست به گریبان بوده‌است. روزى در محفلى که براى میر سید على اخوى، میرزا احمد خان اشترى<ref>متخلص به «یکتا»<br /></ref> و محمدعلى مصاحبى نائینى<ref>متخلص به «عبرت»</ref> ترتیب مى‌دهد، به آنان پیشنهاد مى‌کند او را «ملک‌الادب» خطاب کنند و آنان مى‌پذیرند و از آن زمان به این لقب موسوم مى‌گردد. در زمان حکومت شعاع‌السّلطنه به شیراز و در دستگاه کمال‌السّلطنه<ref>پیشکار شعاع‌السّلطنه<br /></ref> به مدت دو سال مشغول به کار مى‌شود و در همان ایام با شوریدۀ شیرازى آشنا مى‌شود و اخوانیّاتى در میانه آنان ردّ و بدل مى‌گردد. سپس به خاطر اطّلاعى که از فن معمارى داشته، در وزارت عدلیه به عنوان «مصدّقى» مشغول به کار مى‌شود و تا پایان عمر با حقوق ناچیزى که دریافت مى‌کند به امرار معاش مى‌پردازد و سرانجام در سن ۷۴ سالگى بدرود حیات مى‌گوید.<ref>تذکره مدینةالادب، ج۱، ص ۱۵۶.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
صبوری اصفهانی در قصیده از سبک خراسانى و در مثنوى و غزل از سبک عراقى سود مى‌جسته. از صبورى اصفهانى قصاید آیینى در مناقب | صبوری اصفهانی در قصیده از سبک خراسانى و در مثنوى و غزل از سبک عراقى سود مى‌جسته. از صبورى اصفهانى قصاید آیینى در مناقب امیرمؤمنان و حضرت ولى عصر(عج) و دیگر معصومین (ع) بر جاى مانده‌است. مثنوى عاشورایى ۲۶۵ بیتى او نیز به ذکر خیرى از مرحوم میر سید على اخوى از خاندان علوى، انجامیده‌است. | ||
==اشعار== | |||
===ابیاتی برگزیده از یک مثنوى عاشورایى=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| شاهد عشّاق چو شمشیر آخت | شوق سر از پا نتواند شناخت }} | {{ب| شاهد عشّاق چو شمشیر آخت | شوق سر از پا نتواند شناخت }} | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۲: | ||
{{ب| شوق لب از واقعه عشق دوخت | گفت «صبورى» و زبانش سوخت }} | {{ب| شوق لب از واقعه عشق دوخت | گفت «صبورى» و زبانش سوخت }} | ||
{{ب| آه مِنَ العشق وَ حالاتهِ | اَحرَق قلبى بحراراتهِ <ref>همان، ص | {{ب| آه مِنَ العشق وَ حالاتهِ | اَحرَق قلبى بحراراتهِ <ref>همان، ص ۱۵۸ تا ۱۶۴.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===غزل مرثیه=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| اگر تو پرده بگیرى ز رخ به دلدارى | ز هر که روى تو بیند دلى به دست آرى }} | {{ب| اگر تو پرده بگیرى ز رخ به دلدارى | ز هر که روى تو بیند دلى به دست آرى }} | ||
| خط ۱۴۵: | خط ۱۴۱: | ||
{{ب| کجا شمرده شود زخم‌هاى آن جسدى | که از زمین نتوانى درست بردارى؟! }} | {{ب| کجا شمرده شود زخم‌هاى آن جسدى | که از زمین نتوانى درست بردارى؟! }} | ||
{{ب| چه پایه شوق شهادت مگر به جان تو بود | که تن به خاک و به خون پاره پاره بسپارى <ref>تحفۀ سرمدى، به کوشش محمد على فتى، (چاپ حکمت، قم | {{ب| چه پایه شوق شهادت مگر به جان تو بود | که تن به خاک و به خون پاره پاره بسپارى <ref>تحفۀ سرمدى، به کوشش محمد على فتى، (چاپ حکمت، قم ۱۳۴۷)، ص ۲۳۷ و ۲۳۸.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
| خط ۱۵۱: | خط ۱۴۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج۱، ص ۴۹۶-۴۹۹.]] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||