پنجه: تفاوت میان نسخه‌ها

بر روی مهرهای استوانه‌ای شکل به دست آمده در بین النهرین دستی با پنجه گشاده بالا نگاه داشته شده میان دو اله دلالت بر قدرت الهی با پادشاهی داشت و به «دست عدالت» شناخته شده است. نقش دست بودا که گاهی نماد چرخ قانون بر کف آن نگاشته شده است- بر تعلیم و حمایت دلالت دارد.<ref>هال، ۲۴۴-۲۴۵.</ref> در انجیل دست نمادی از قدرت خداوند و ارشاد کننده بندگان است (ER، همانجا). در قرآن بارها به دست و قداست و اهمیت آن اشاره شده، و در آیه مبایعه، دست بیعت با رسول خدا دست بیعت با خدا، و دست خداوند بالای دست‌ها دانسته شده است.<ref>فتح ۱۰/۴۸.</ref>  

کار کرد پیکر نمادین پنجه: همانطور که دست یا پنجه را مردم حافظ شخص از گزند نگاه دیگران می‌پنداشتند، همین نیرو و خاصیت را هم برای هر چیزی که شکل دست یا پنجه را بنماید، قائل بودند. در جادو تفاوت میان واقعیت و تصویر از میان می‌رود و تصویر همان نقش ر اهمیت شیء را در حیطه عمل می‌یابد.<ref>همو، 29.</ref>

در میان مسلمانان پنجه فلزی با نقش پنجه، مظهر قدرت و نمادی از اولیاء انگاشته میشود و آن را به مثابه طلسم، حرز، تعویذ دفع شر و چشم بد و حفظ سلامت و خوشبختی به کار می‌برند. در برخی سرزمین‌های اسلامی پنجه‌ای را که معمولا از طلا یا نقره می‌ساختند و یا نقش پنجه‌ای را که بر روی مدال کنده کاری می‌کردند، دست فاطمه مینامیدند که شیعیان آن را نمادی از ۵ تن می‌پندارند.<ref>E12, x501؛ 459/ ERE , III.</ref> کارادوو طلسم «دست فاطمه» رایج در میان مسیحیان را برگرفته از فرهنگ مذهبی شیعیان و صورتی دیگر از پنجه مظهر متن دانسته است. به نظر او پیشینه این نماد به دوره پیش از اسلام می‌رسد و احتمالا بیانگر مفهوم خورشید است؛ در ادبیات هندو نیز پرتو خورشید به انگشتان دست یا پنجه تشبیه شده است.<ref>126/IV.</ref> در ادبیات فارسی هم پرتو خورشید را به «پنجه» تشبیه کرده‌اند و میگویند در «پنجه خورشید» یا «پنجه آفتاب»، «چون به قصد رقص گردد پای کوبان سرو او/ آسمان از پنجه خورشید دستک میزند».<ref>آنندراج ۹۴۵ / ۲.</ref> پرتو‌های خورشید، نماد خدای آتن، به پنجه‌‌هایی ختم می‌شود که بر قدرت آفرینندگی او دلالت دارد.<ref>هال، همانجا.</ref>

پنجه فلزی نصب شده بر سر پرچم‌ها، علم‌ها و علامت‌های چند تیغه در دسته‌‌های عزاداری را شیعیان عموم مظهری از ۵ تن و یا دست بریده حضرت ابوالفضل عباس (ع)<ref>بلوکباشی، نخل گردانی، ۱۰۰؛ نیز نک‍: ه‍ د، عباس، علم، علامت.</ref> و مسلمانان جنوب هند نمادی از دست علی، فاطمه و عباس علمدار (ع) می‌دانند. هندیان مسلمان پنجه‌ای را در روز‌های اول، سوم یا چهارم محرم به هنگامی که «عاشورا خانه‌ها» را می‌آرایند، کنار علم می‌گذارند و زیارت می‌کنند.<ref>شریف، 160-159.</ref> ایرانیان مقیم ترکیه در ایام محرم علمی به نام علم پیامبر(ص) را در دسته‌ها می‌گردانند. روی پارچه‌های این علم نقش پنجه‌ای همراه کتیبه‌هایی گلدوزی شده است.<ref>اند، 241.</ref> هریک از حسینیه‌های هزاره جات افغانستان در علم بزرگ و کوچک دارد که علم بزرگ را در بیرون، و علم کوچک را در داخل حسینیه می‌گذارند. بر سر علم کوچک پنجه‌ای مسی نصب کرده‌اند که روی آن آیه‌هایی از قرآن مجید حک شده است، هزاره‌ها این پنجه را همچون دیگر شیعیان نمادی از دست علمدار کربلا، حضرت عباس (ع) می‌دانند و در پای آن عزاداری و حاجت خواهی می‌کنند.<ref>فرهنگ، ۳۰۸.</ref>

روز سوم محرم در دربار ناصرالدين شاه علمی به نام علم شاه -که بر سر آن پنجه بزرگ ساخته از زرناب نصب گردیده بود- به اندرون می‌آوردند و زنان دربار در پای آن عزاداری، سینه زنی و نوحه خوانی میکردند. سپس گروهی علم شاه را به حرکت درآورده، به تکیه دولت (ه‍ م) می‌بردند و مراسم عزاداری و تعزیه خوانی در پای آن اجرا میگردید.<ref>معیرالممالک، ۱۰۶.</ref>

برخی پنجه‌های فلزی با کاغذی، نقش داریا کتیبه دار هستند. روی ۵ انگشت برخی پنجه‌ها نام ۵ تن، یا بر کف دسته پنجه‌ها كلمة الله يا ابوالفضل (ع) را کنده یا نوشته‌اند. بر روی کف دست پنجه‌ها نیز گاه نقش چشمی را انداخته‌اند.<ref>بلوکباشی، همان، ۱۰۰.</ref> پیکره و نقش چشم نیز از وسیله‌های رایج در باطل سحر (ه‍ م) و بی اثر کردن نیروی زیان رسان چشم بد بوده است. به نظر وسترمارک<ref>ص 39.</ref> همان طور که در پندار مردم آسیب و گزند میتواند از چشم انتقال یابد، همان طور هم چشم با نقش چشم می‌تواند این گزند را دور سازد. از این رو، چشم خشک شده حیوان و پرنده و تصویر چشم یا چیزی شبیه چشم در برخی فرهنگ‌ها، از جمله فرهنگ ایرانی، همچون طلسم و تعویذی ضدچشم بد به کار برده می‌شود.<ref>برای اطلاع بیشتر، نک‍: ه‍ د، چشم بد.</ref>

== جستارهای وابسته ==

* [[توغ (توق)|توق]] (توغ)

== پیوند به بیرون ==

* [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/8483 منبع مقاله: دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی]

* Observances in Anatolian Turkey, And, M., "The Muharram Ta'ziyeh: Ritual and Drama in Iran", ed. P.J. Chelkowsky, New York, 1979

* Carra de Vaux, B., La Scolastique la théologie et la mystique, Paris, 1921

* EI', ER; ERE, Judaica; Sharif, J., Islam in India, tr. G.A. Herklots, London, 1975

* Westermarck, E., Pagan Survivals in Mohammedan Civilisation, Amsterdam, 1973