۵۵۵
ویرایش
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عبدالرحمن بن عقیل،''' پسر عمو و از اصحاب امام حسین (ع) است. مادرش ام ولد بود. | '''عبدالرحمن بن عقیل،''' پسر عمو و از اصحاب امام حسین (ع) است. مادرش ام ولد بود. <ref>5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص91؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش. ص150.</ref> عبدالرحمن با خدیجه (فاخته) مکنی به امّ هانی دختر امام علی (ع) ازدواج کرد و از او صاحب دو فرزند به نامهای سعید و عقیل شد. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
او سرور پیران و نیز جوانان است و او آقای جوانان اهل بهشت است. | او سرور پیران و نیز جوانان است و او آقای جوانان اهل بهشت است. | ||
===شهادت=== | ===شهادت=== | ||
عبدالرحمن پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط عثمان بن خالد جهنی و بشیر (بشر) بن حوط قایضی به شهادت رسید. <ref>مناقب آل | عبدالرحمن پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط عثمان بن خالد جهنی و بشیر (بشر) بن حوط قایضی به شهادت رسید. <ref> مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ج4، ص105؛ انصار الحسین، ص150. </ref> | ||
امام حسین (ع) فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُمَ اقْتُلْ قاتِلَ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِنَّ مَوْعِدَکمُ الْجَنَّة <ref>مقاتل الطالبیین، ص61. </ref> | امام حسین (ع) فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُمَ اقْتُلْ قاتِلَ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِنَّ مَوْعِدَکمُ الْجَنَّة <ref>مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق، ص61. </ref> | ||
در زیارت رجبیه از او نام برده شده و در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمَنِ بنِ عَقیلٍ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ وَ رامِیهُ عُمَرَ بنَ خالِدِ بنِ اَسَدِ الجُهَنِی“ <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : الاخبار | در زیارت رجبیه از او نام برده شده و در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمَنِ بنِ عَقیلٍ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ وَ رامِیهُ عُمَرَ بنَ خالِدِ بنِ اَسَدِ الجُهَنِی“ <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص257؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص447؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص107؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، ترجمۀ هاشم رسولی محلاتی، تهران: کتابفروشی صدوق، ص61؛مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ج4، ص105؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج2، ص26؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص91-92؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج101، ص271؛ انصار الحسین (ع)، ص150؛ اکلیل المصائب فی مصائب الاطائب، تنکابنی، محمد، تصحیح و تحقیق محمد رضا افتخارزاده، قم: دفتر نشر معارف اسلامی، 1373 ش.، ص184؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق.، ج6، ص103؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ المجدی فی انساب الطالبیین، عمری، علی بن محمد، چاپ احمد مهدوی دامغانی، قم: 1409 ﻫ ق. ، ص307؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج9، ص339.</ref> | ||
به نقل طبری، مختار قاتلان او را در بیابانی دستگیر کرد و بعد از آنکه گردنشان را زد، آنان را سوزاند. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص447. </ref> | به نقل طبری، مختار قاتلان او را در بیابانی دستگیر کرد و بعد از آنکه گردنشان را زد، آنان را سوزاند. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص447. </ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 429-430. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 429-430. |
ویرایش