ذات عرق
اطلاعات جغرافیایی | |
---|---|
مسیر | مکه به کوفه |
موقعیت | عربستان |
قبل از | غمره |
پس از | صفاح |
وقایع تاریخی | |
واقعه کربلا | رسیدن نامه عبدالله بن جعفر و همراهی دو فرزندش و اطلاع از اوضاع کوفه |
ذات عِرْق، بخشی از وادی عَقیق، از میقاتهای حج و منزلگاههای مسیر مکه و کوفه است. در واقعه کربلا، بین امام حسین (ع) و بشر بن غالب در این مکان گفتوگویی صورت گرفت. سریه ذات عرق در سال سوم هجرت در آنجا رخ داده است.
موقعیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سرزمین ذات عرق بخشی از وادی عقیق و مرز بین نجد و تهامه است و در فاصله 92 کیلومتری شمال شرقی مکه قرار دارد. گفته شده ذات عرق، از نام کوهی در نزدیکی مکه گرفته شده است.[۱] این منزل بین بستان بنی عامر و غمره قرار دارد.[۲]
دریای سرخ |
میقات حج[ویرایش | ویرایش مبدأ]
فقیهان شیعه وادی عقیق را میقات عراقیان و اهل شرق میدانند. وادی عقیق شامل مسلخ، غمره و ذات عرق است. بیشتر آنان احرام از هر یک از این مکانها را جایز میدانند.[۳] شماری از آنان احرام از ذات عرق را منوط به حال اضطرار کردهاند.[۴][۵]
وقایع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سریه ذات عرق (سریه زید بن حارثه، سریه قرده) در جمادی الاخر سال سوم (28 ماه پس از هجرت) به فرماندهی زید بن حارثه در این مکان رخ داده است.[۶]
ذات عرق، نخستین منزلی است که امام حسین (ع) پس از مکه در آن توقف کرد.[۷] در واقعه کربلا، امام حسین (ع) در این منزل با بشر بن غالب از بنیاسد دیدار کرد. بشر اوضاع کوفه را به امام گزارش داد.[۸] ابن غالب سپس تفسیر آیه 71 اسرا را از آن حضرت پرسید.[۹] در امالی، شیخ صدوق مکان این گفتگو ثعلبیه ذکر شده است.[۱۰]
به گفتۀ سماوی در ابصارالعین، محمد و عون فرزندان عبدالله بن جعفر، از مکه نامۀ پدر را در وادی عقیق به امام رساندند و به آن حضرت محلق شدند. اما عبدالله بن جعفر با یحیی بن سعید که امان نامهای از عمرو بن سعید (عامل مدینه) به همراه داشتند در ذات عرق با امام دیدار کردند و پس از آنکه امام به اماننامۀ آنان اعتنایی نکرد، عبدالله از همراهی آن حضرت عذر آورد، برگشتند.[۱۱]
برخی منابع دیدار امام و فرزدق را در این منزل دانستهاند.[۱۲]
پیوند به بیرون[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق: علی شیری، دارالأضواء، بیروت، 1411ق/1991م.
- شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، کنگره شیخ مفید، قم، 1413ق.
- خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیهالسلام، انوار الهدی، قم، 1423ق.
- شیخ صدوق، أمالی، اعلمی، بیروت، 1400ق.
- مقدسی، محمد بن احمد، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، مکتبة مدبولی، القاهره، 1411ق/1991م.
- حموی بغدادی، یاقوت، معجم البلدان، دارصادر، بیروت، 1995م.
- طوسی، محمد بن حسن، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت، دارالکتاب العربی،1400ق.
- طرابلسی، قاضی، (ابن براج)، المهذب، محقق/ مصحح: جمعی از محققین و مصححین تحت إشراف شیخ جعفر سبحانی، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1406ق.
- طوسی (ابن حمزه)، محمد بن علی، الوسیلة إلی نیل الفضیلة، محقق/ مصحح: محمد حسون، انتشارات کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، 1408ق.
- صاحب جواهر، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق/ مصحح: عباس قوچانی-علی آخوندی، دارإحیاء التراث العربی، بیروت، 1404ق.
- بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب الأشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، دارالفکر، بیروت، 1417ق/1996م.
- سماوی، محمد بن طاهر، إبصارالعین فی أنصار الحسین علیهالسلام، دانشگاه شهید محلاتی، قم، 1419ق.
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ معجم البلدان، ج4، ص108
- ↑ مقدسی، ص106
- ↑ ابن براج، ج1، ص214؛ ابن حمزه، ص160
- ↑ طوسی، ص210؛ ج1، ص312؛ ر. ک. صاحب جواهر، ج18، ص106
- ↑ میقاتهای احرام: سایت دفتر آیت الله سیستانی
- ↑ انساب الاشراف، ج1، ص374
- ↑ ارشاد، ج2، ص69
- ↑ ابن اعثم، فتوح، ج5، ص71-70.
- ↑ صدوق، امالی، ص153
- ↑ صدوق، امالی، ص153
- ↑ سماوی، ابصارالعین، ص75.
- ↑ ذهبی، تاریخالاسلام، ج۵، ص۱۰؛ بلاذری، انسابالاشراف، ج۳، ص۱۶۵.