محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| ای به محیط وفا نقطه‌ی ثابت قدم‌|نسخه‌ی صدق و صفا دفتر جود و کرم }}

 

{{ب| همّت والای تو برده ز عنقا سبق‌|جز به تو زیبنده نیست قبّه‌ی قاف قدم }}

 

{{ب| سرو سهی سای تو تا که در آمد ز پای‌|شاخه‌ی طوبی شکست پشت مرا کرد خم }}

 

{{ب| رایت منصور تو تا که نگونسار شد|زد شرر آه من بر سر گردون عَلم }}

 

{{ب| صبح جمال تو شد تیره چه در خاک و خون‌|بار عیال مرا بست سوی شام غم }}

 

{{ب| قبله‌ی روی تو رفت به بارگاه قبول‌|ریخت ز نامحرمان حرمت اهل حرم }}

 

{{ب| دست تو کوتاه شد تا که ز تیغ جفا|شد سوی خرگاه من بلند دست ستم }}

 

{{ب| ای که گذشتی ز جان ز بهر لب تشنگان‌|خصم ببین در حرم روان چه سیل ارم }}

 

{{ب| پس از تو ای جان من جهان فانی مباد|بی‌تو مرا یک نفس ز زندگانی مراد <ref>همان؛ ص 74، 78، 83.</ref> }}

{{ب| امشب شب وصالست، روز فراق فرداست‌|در پرده‌ی حجازی، شور عراق فرداست }}

 

{{ب| امشب قران سعد است در اختران خرگاه‌|یا آنکه لیلة البدر، روز محاق فرداست }}

 

{{ب| امشب ز لاله‌رویان، فرخنده لاله‌زاریست‌|رخساره‌های چون شمع، در احتراق فرداست }}

 

{{ب| امشب نوای تسبیح، از شش جهت بلند است‌|فریاد وا حسینا، تا نُه رواق فرداست }}

 

{{ب| امشب به نور توحید، خرگاه شاه روشن‌|در خیمه آتش کفر، دود نفاق فرداست }}

 

{{ب| امشب ز روی اکبر، قرص قمر هویداست‌|آسیب انشقاق از تیغ شقاق فرداست }}

 

{{ب| امشب شگفته اصغر، چون گل به روی مادر|پیکان و آن گلو را، بوس و عناق فرداست }}

 

{{ب| امشب خوشست و خرّم، شمشاد قّدِ قاسم‌|رفتن به حجله‌ی گور، با طمطراق فرداست }}

 

{{ب| امشب نهاده بیمار، سر روی بالش ناز|گردن به حلقه‌ی غل، پا در وثاق فرداست }}

 

{{ب| امشب به روی ساقی، آزادگان گشاده‌|بند گران دشمن، بر دست و ساق فرداست }}

 

{{ب| امشب نشسته مولا، بر رفرف عبادت‌|پیمودن ره عشق، روی براق فرداست }}

 

{{ب| امشب شب عروجست، تا بزم قاب و قوسین‌|هنگام رزم و پیکار یوم السباق فرداست }}

 

{{ب| امشب شه شهیدان آماده‌ی رحیل است‌|دیدار روی جانان یوم التلاق فرداست }}

 

{{ب| امشب بگو به بانو، یک ساعتی بیارام‌|هنگامه‌ی بلاخیز، ما لا یطاق فرداست }}

 

{{ب| امشب قرین یاری، از چیست بیقراری‌|دل گر شود ز طاقت، یکباره طاق فرداست <ref> همان؛ ص 90.</ref> }}

{{ب| دل شوریده نه از شور شراب آمده مست‌|دین و دل ساقی شیرین سخنم برده ز دست }}

 

{{ب| ساغر ابروی پیوسته‌ی او محوم کرد|هر که را نیستی افزود به هستی پیوست }}

 

{{ب| سرو بالای بلندش چه خرامان می‌رفت‌|نه صنوبر که دو عالم به نظر آمده پست }}

 

{{ب| قامت معتدلش را نتوان طوبی خواند|چمن «فَاسْتَقِمْ» <ref>اشاره به آیه 112 سوره هود، استقامت کن چنانکه فرمان یافته‌ای.</ref> از سرو قدش رونق بست }}

 

{{ب| لاله‌ی روی وی از گلشن توحید دمید|سنبل روی وی از روضه‌ی تجرید برست }}

 

{{ب| شاه اخوان صفا ماه بنی هاشم اوست‌|شد در او صورت و معنی به حقیقت پیوست }}

 

{{ب| ساقی باده‌ی توحید و معارف عبّاس‌|شاهد بزم ازل شمع شبستان الست }}

 

{{ب| در ره شاه شهیدان ز سر و دست گذشت‌|نیست شد از خود و زد پا به سر هرچه که هست }}

 

{{ب| رفت در آب روان ساقی و لب‌تر ننمود|جان به قربان وفاداری آن باده‌پرست }}

 

{{ب| صدف گوهر مکنون هدف پیکان شد|آه از آن سینه و فریاد از آن ناوک و شست }}

 

{{ب| سرش از پای بیفتاد و دو دستش ز بدن‌|کمر پشت و پناه همه عالم بشکست }}

 

{{ب| شد نگون بیرق و شیرازه‌ی لشکر بدرید|شاه دین را پس از او رشته‌ی امید گسست }}

 

{{ب| نه تنش خسته شد از تیغ جفا در ره عشق‌|که دل عقل نخست از غم او نیز بخست }}

 

{{ب| حیف از آن لعل درخشان که ز گفتار بماند|آه از آن سرو خرامان که ز رفتار نشست }}

 

{{ب| یوسف مصر وفا غرقه به خون «وا اسفا»|دل ز زندان غم او ابد الدهر نرست <ref>همان؛ ص 117.</ref> }}

{{ب| یگانه دُرّی یتیم عقیق لب لعل فام‌|به یازده سالگی دو هفته ماهی تمام }}

 

{{ب| شاخ گل تازه‌ای ز گلشن مجتبی‌|ندیده چرخ کهن چون قدّ او خوشخرام }}

 

{{ب| کتاب جان باختن حمایل گردنش‌|از آنکه عبد اللّهش بود به تحقیق نام }}

 

{{ب| دو گوشوارش به گوش ولی ز سر رفته هوش‌|چو دید یکتایی پادشه خاص و عام }}

 

{{ب| به عزّ و فرزانگی از حرم آمد برون‌|که تا کند از صفا طواف بیت الحرام }}

 

{{ب| رفت به خنجر ذبیح کند نیازی ملیح‌|کعبه اسلام را ز جان کند استلام }}

 

{{ب| ربود پروانه را شمع دل انجمن‌|گشت غزال حرم پیش دلآرام رام }}

 

{{ب| رهسپر راه عشق شد سپر شاه عشق‌|چه خصم بدخواه عشق تیغ کشید از نیام }}

 

{{ب| بداد دست و گرفت به دامن شاه جای‌|شد هدف تیر کین در آن خجسته قیام }}

 

{{ب| خسرو ملک قدم سوخت ز سر تا قدم‌|ز داغ شهزاده‌ی ملیح شیرین کلام }}

 

{{ب| داغ دل شاه عشق فزون ز اندازه شد|زخم جگر تازه بود تازه‌تر از تازه شد <ref>همان؛ ص 149.</ref> }}

{{ب| ای طلعت زیبای تو عکس جمال لم یزل‌|وی غرّه‌ی غرّای تو آیینه‌ی حسن ازل }}

 

{{ب| ای درّه‌ی بیضای تو مصباح راه سالکان‌|وی لعل گوهرزای تو مفتاح اهل عقد و حلّ }}

 

{{ب| ای غیب مکنون را حجاب زان گیسوی پر پیچ و تاب‌|وی سرّ مخزون را کتاب زان خطّ خالی از خلل }}

 

{{ب| پیش قد دلجوی تو طوبی گیاه جوی تو|ای نخله‌ی طور یقین وی دوحه‌ی علم و عمل }}

 

{{ب| روح روان عالمی جان نبیّ خاتمی‌|طاووس آل هاشمی ناموس حقّ عزّ و جلّ }}

 

{{ب| در صولت و دل حیدری زان رو علیّ اکبری‌|در صفّ هیجا صفدری درگاه جنگ اعظم بطل }}

 

{{ب| در خلق و خلق و نطق و قیل، ختم نبوّت را مثیل‌|ای مبدء بی‌مثل و بی‌مانند را نعم المثل }}

 

{{ب| ای تشنه‌ی بحر وصال، سرچشمه‌ی فیض و کمال‌|سرشار عشق لایزال، سرمست شوق لم یزل }}

 

{{ب| ذوق رفیع المشربت افکند در تاب و تبت‌|تو خشک لب ز آب و لبت عین زلال بی‌زلل }}

 

{{ب| کردی چه با تیغ دو سر در عرصه‌ی میدان گذر|برشد ز دشمن الحذر وز دوست بانگ العجل }}

 

{{ب| دست قضا شد کارگر در کارفرمای قدر|حتّی اذا شقّ القمر لما تجّلی و اکتمل }}

 

{{ب| عنقاء قاف قرب حق افتاد از هفتم طبق‌|در لجّه‌ی خون شفق نجمُ هوی، بدرُ أفل }}

 

{{ب| یعقوب کنعان محن قمری صفت شد در سخن‌|کای یوسف گل پیرهن ای طعمه‌ی گرگ اجل }}

 

{{ب| ای لاله‌ی باغ امید از داغ تو سروم خمید|شد دیده‌ی حق بین سفید و الرأس شیبأ اشتعل }}

 

{{ب| ای شاه اقلیم صفا سرباز میدان وفا|بادا عَلَی الدُّنْیا العَفا بعد از تو ای میر اجل }}

 

{{ب| ای سرو آزاد پدر ای شاخ شمشاد پدر|ناکام و ناشاد پدر ای نو نهال بی‌بدل }}

 

{{ب| گفتم به بینم شادیت عیش شب دامادیت‌|روز مبارکبادیت، خاب الرجاء و الامل }}

 

{{ب| زینب شده مفتون تو آغشته اندر خون تو|لیلی ز غم مجنون تو، سرگشته‌ی سهل و جبل <ref>همان؛ ص 123.</ref> }}

{{ب| خاک غم بر سر گلزار جهان باد امشب‌|رفته گلزار نبوّت همه بر باد امشب }}

 

{{ب| خرگه چرخ ستم پیشه بسوزد که بسوخت‌|خرگه معدلت از آتش بیداد امشب }}

 

{{ب| سقف مرفوع نگون باد که گردیده نگون‌|خانه‌ی محکم تنزیل ز بنیاد امشب }}

 

{{ب| شد سراپرده‌ی عصمت ز اجانب ناپاک‌|در رواق عظمت زلزله افتاد امشب }}

 

{{ب| شده از سیل سیه کعبه‌ی توحید خراب‌|وین عجت‌تر شده بیت الصنم آباد امشب }}

 

{{ب| از دل پرده‌نشینان حجازی عراق‌|می‌دود تا به فلک ناله و فریاد امشب }}

 

{{ب| شورش روز قیامت رود از یاد گهی‌|کز ابو الفضل کنند اهل حرم یاد امشب }}

 

{{ب| از غم اکبر ناشاد و نهال قد او|خون دل می‌چکد از شاخه‌ی شمشاد امشب }}

 

{{ب| مادر اصغر شیرین دهن از داغ کباب‌|تیشه بر سر زند از غصّه چو فرهاد امشب }}

 

{{ب| حجّت حق چه به ناحق به غُل جامعه رفت‌|کفر مطلق شده از بند غم آزاد امشب }}

 

{{ب| بانوان اشک فشان، لیک چو یاقوت روان‌|خاطر زاده‌ی مرجانه بود شاد امشب }}

 

{{ب| دیو، انگشتر و انگشت سلیمان را بُرد|نه عجب خون رود از چشم پریزاد امشب }}

 

{{ب| ای دریغا که به همدستی جمّال لعین‌|دست بیداد فلک داد ستم داد امشب }}

 

{{ب| چهره مهر سیه باد که بر خاکستر|خفته آن آینه‌ی حسن خدا داد امشب }}

 

{{ب| برق غیرت‌زده در خرمن هستی ز تنور|که دو گیتی شده چون رعد پر از داد امشب <ref>همان؛ ص 91.</ref> }}

{{ب| باز این چه آتش است که بر جان عالم است؟|باز این چه شعله‌ی غم و اندوه ماتم است؟ }}

 

{{ب| باز این حدیث حادثه‌ی جانگداز چیست‌|باز این چه قصّه‌ایست که با غصّه توأم است؟ }}

 

{{ب| این آه جانگزاست که در ملک دل بپاست‌|یا لشکر عزاست که در کشور غم است؟ }}

 

{{ب| آفاق پر ز شعله‌ی برق و خروش رعد|یا ناله‌ی پیاپی و آه دمادم است؟ }}

 

{{ب| چون چشمه، چشم مادر گیتی ز طفل اشک‌|روی جهان چو موی پدر کشته درهم است }}

 

{{ب| زین قصّه سر به چاک گریبان کروبیّان‌|در زیر بار غصّه قّدِ قدسیان خم است }}

 

{{ب| گلزار دهر گشته خزان از سموم قهر|گویا ربیع ماتم و ماه محرّم است }}

 

{{ب| ماه تجلّی مه خوبان بود به عشق‌|روز بُروز جذبه‌ی جانباز عالم است }}

 

{{ب| مشکوةِ نور و کوکبِ درّیِ نشأتین‌|مصباحِ سالکان طریق وفا حسین }}

{{ب| گلگون قبای عرصه‌ی میدان کربلا|زینت فزای مسند ایوان کربلا }}

 

{{ب| لب تشنه‌ی فرات و روان‌بخش کائنات‌|خضرِ زلالِ چشمه‌ی حیوان کربلا }}

 

{{ب| سرمست جام ذوق و جگرسوز نار شوق‌|غوّاص بحر وحدت و عطشان کربلا }}

 

{{ب| سرباز کوی دوست، که در عشق روی دوست‌|افکنده سر چو گوی به چوگان کربلا }}

 

{{ب| رکن یمان و کعبه‌ی ایمان، که از صفا|در سعی شد ز مکّه به عنوان کربلا }}

 

{{ب| لبیّک بر زبان، به سر دست، نقد جان‌|روی رضا به سوی بیابان کربلا }}

 

{{ب| چون نقطه در محیط بلا ثابت القدم‌|گردن نهاد بر خطّ فرمان کربلا }}

 

{{ب| بر ما سوای دوست، سرِ آستین فشاند|آسوده سر نهاد به دامان کربلا }}

 

{{ب| سر بر زمین گذاشت که تا سربلند شد|وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد }}

{{ب| ارباب عشق را چو صلای بلا زدند|اوّل به نام عقل نخستین صلا زدند }}

 

{{ب| جام بلا به کام «بلی» گو شد از الست‌|سنگ بلا به جانب بانگ بلی زدند }}

 

{{ب| تاج مصیبتی که فلک تاب آن نداشت‌|بر فرق فرقدان شه لافتی زدند }}

 

{{ب| پس بر حجاب اکبرِ ناموس کبریا|آتش ز کینه‌های نهان بر ملا زدند }}

 

{{ب| شد لعل دُر فشان حقیقت زمرّدین‌|الماس کین چو بر جگر مجتبی زدند }}

 

{{ب| پس در قلمرو غم و اندوه و ابتلا|کوس بلا به نام شه کربلا زدند }}

 

{{ب| فرمان نوخطان رکابش که خطّ محو|بر نقش ماسوی ز کمال صفا زدند }}

 

{{ب| دست و لا زدند به دامان شاه عشق‌|بر هر دو عالم از ره تحقیق پا زدند }}

 

{{ب| در قلزم محبّت آن شاه، چون حباب‌|افراشتند خیمه‌ی هستی به روی آب }}

{{ب| ترسم که بر صحیفه‌ی امکان قلم زنند|گر ماجرای کرب و بلا را رقم زنند }}

 

{{ب| گوش فلک شود کر و هوش ملک ز سر|گر نغمه‌ای ز حال امام امم زنند }}

 

{{ب| زان نقطه‌ی وجود حدیثی اگر کنند|خطّ عدم به ربط حدوث و قِدَم زنند }}

 

{{ب| آن رهبرِ عقول که صد همچو عقل پیر|در وادی غمش نتوان یک قدم زنند }}

 

{{ب| ماء معین چو زهر شود در مذاق دهر|گر از لبان تشنه‌ی او لب بهم زنند }}

 

{{ب| وز شعله‌ی سرادق گردون قباب او|بر قبّه‌ی سرادق گردون علم زنند }}

 

{{ب| سیل سرشک و اشک دمادم روان کنند|گر ز اشک چشمِ سیّد سجّاد دم زنند }}

 

{{ب| تا حشر دل شود به کمند غمش اسیر|گر ز اهل بیت او سخن از بیش و کم زنند }}

 

{{ب| کلک قضاست از رقم این عزا کلیل‌|لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل }}

{{ب| سهم قدر ز قوس قضا دلنشین رسید|در مرکز محیط رضا تیرکین رسید }}

 

{{ب| کرد آن سه شعبه نقطه‌ی توحید را دو نیم‌|وز شش جهت فغان به سپهر برین رسید }}

 

{{ب| سرّ مصون ز مکمن غیب آشکار شد|زان ناوکی که بر دل حقّ مبین رسید }}

 

{{ب| بازوی کفر و طعنه‌ی کفار شد قوی‌|زان طعنِ نیزه‌ای که به پهلوی دین رسید }}

 

{{ب| از تاب رفت شاهد سلطان معرفت‌|زان سوز و سازها که به شمع یقین رسید }}

 

{{ب| آمد به قصد کعبه‌ی توحید پیل مست‌|دیو لعین به مهبط روح الامین رسید }}

 

{{ب| افعی صفت گرفت سر از گنج معرفت‌|بدگوهری به مخزن دُرّ ثمین رسید }}

 

{{ب| آن نفس مطمئنه حیاتی ز سر گرفت‌|زان نفخه‌ای که در نفس آخرین رسید }}

 

{{ب| مستغرق جمال ازل گشت لایزال‌|نوشید از زلال لقا شربت وصال }}

{{ب| کس جز شهید عشق وفائی چنین نکرد|وز دل قبول بار جفائی چنین نکرد <ref>همان؛ ص 62- 73.</ref> }}