محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:




بسیط روی زمین باز بساط غم است‌محیط عرش برین دائره‌ی ماتم است
{{ب| بسیط روی زمین باز بساط غم است‌|محیط عرش برین دائره‌ی ماتم است }}
باز چرا مهر و ماه تیره چه شمع عزاست‌باز چرا دود آه تا فلک اعظم است
 
ماتم جانسوز کیست گرفته آفاق راکه صبح روی جهان تیره چه شام غم است
{{ب| باز چرا مهر و ماه تیره چه شمع عزاست‌|باز چرا دود آه تا فلک اعظم است }}
شور حسینی است باز که با دو صد سوز و سازنه در عراق و حجاز در همه‌ی عالم است
 
به حلقه‌ی ماتمش سدره‌نشین نوحه‌گربه زیر بار غمش قامت گردون خم است
{{ب| ماتم جانسوز کیست گرفته آفاق را|که صبح روی جهان تیره چه شام غم است }}
ز شور خیل ملک دل فلک بیقراردیده‌ی انجم اگر خون بفشاند کم است
 
داغ جهانسوز او در دل دیو و پریست‌نام غم اندوز او نقش گِل آدم است  
{{ب| شور حسینی است باز که با دو صد سوز و ساز|نه در عراق و حجاز در همه‌ی عالم است }}
عزای سالار دین، دلیل اهل یقین‌سلیل عقل نخست سلاله‌ی عالم است
 
خزان گل‌زار دین ماه محرّم بوددر او بهار عزا هماره خرّم بود  
{{ب| به حلقه‌ی ماتمش سدره‌نشین نوحه‌گر|به زیر بار غمش قامت گردون خم است }}
 
{{ب| ز شور خیل ملک دل فلک بیقرار|دیده‌ی انجم اگر خون بفشاند کم است }}
 
{{ب| داغ جهانسوز او در دل دیو و پریست‌|نام غم اندوز او نقش گِل آدم است }}
 
{{ب| عزای سالار دین، دلیل اهل یقین‌|سلیل عقل نخست سلاله‌ی عالم است }}
 
{{ب| خزان گل‌زار دین ماه محرّم بود|در او بهار عزا هماره خرّم بود }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۲۹: خط ۳۷:




گوهر یکتای عشق درّ یتیم حسن‌خلعت زیبای عشق کرد به بر چون کفن
{{ب| گوهر یکتای عشق درّ یتیم حسن‌|خلعت زیبای عشق کرد به بر چون کفن }}
غرّه‌ی غرّای او بود چه یکپاره ماه‌قامت رعنای او شاخ گل نسترن
 
به یاری شاه عشق خسرو جمجاه عشق‌فکند در راه عشق دست و سر و جان و تن
{{ب| غرّه‌ی غرّای او بود چه یکپاره ماه‌|قامت رعنای او شاخ گل نسترن }}
به خون سر شد خضاب، صورت چون آفتاب‌معنی حسن المآب عیان به وجه حسن
 
به باد بیداد رفت شاخ گل ارغوان‌ز تیشه‌ی کین فتاد ز ریشه سرو چمن
{{ب| به یاری شاه عشق خسرو جمجاه عشق‌|فکند در راه عشق دست و سر و جان و تن }}
تا شده رنگین به خون جعد سمن‌سای اوخورده بسی خون دل ناقه‌ی مشک ختن
 
همای اوج ازل به دام قوم دغل‌به کام گرگ اجل یوسف گل پیرهن
{{ب| به خون سر شد خضاب، صورت چون آفتاب‌|معنی حسن المآب عیان به وجه حسن }}
به دور او بانوان حلقه‌ی ماتم زدندشاهد رخسار او شمع دل انجمن
 
چه شمع در سوز و ساز لاله‌ی باغ حسن‌خداست دانای راز ز سوز داغ حسن  
{{ب| به باد بیداد رفت شاخ گل ارغوان‌|ز تیشه‌ی کین فتاد ز ریشه سرو چمن }}
 
{{ب| تا شده رنگین به خون جعد سمن‌سای او|خورده بسی خون دل ناقه‌ی مشک ختن }}
 
{{ب| همای اوج ازل به دام قوم دغل‌|به کام گرگ اجل یوسف گل پیرهن }}
 
{{ب| به دور او بانوان حلقه‌ی ماتم زدند|شاهد رخسار او شمع دل انجمن }}
 
{{ب| چه شمع در سوز و ساز لاله‌ی باغ حسن‌|خداست دانای راز ز سوز داغ حسن }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


۱۰٬۰۷۲

ویرایش