ابن یمین فریومدی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| ای دل ار خواهی گذر بر گلشن دار البقاجهد کن کز پای خود بیرون کنی خار هوی }}

{{ب| ور نمی‌خواهی که پای از راه حق یکسو نهی‌دست زن در عُروة الوثقای شرع مصطفی }}

{{ب| راه شرع مصطفی از مرتضی جو، زان که نیست‌شهر علم مصطفی را در، به غیر از مرتضی }}

{{ب| مرتضی را دان ولیّ اهل ایمان تا ابدچون ز دیوان ابد دارد مثال «انّما» <ref>مثال انّما ... فرمان انّما ...: اشاره است به آیه 55 سوره‌ی مائده: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ». بنا به نقل تفاسیر این آیه در شأن امام علی (ع) که در حال رکوع انگشتری خود را به سایل بخشید، آمده است. (ر. ک: الغدیر؛ ج 3، ص 156- 167).</ref> }}

{{ب| غیر او را کس نزیبد از «سَلُونی» <ref>اشاره است به فرمایش علی (ع) که بارها فرمود: «سلونی قبل ان تفقدونی» از من بپرسید پیش از آن که از میان شما بروم و مرا از دست بدهید. (منتهی الآمال، باب سوم ص 7).</ref> دم زدن‌زان که او داناست ما فوق السموات العُلا <ref> اشاره است به فرمایش مولی علی (ع): «ایّها النّاس سلونی قبل ان تفقدونی ملانا بطریق السّماء اعلم منّی یطرق الأرض» (خطبه 231، ص 751 نهج البلاغه؛ چاپ فیض الاسلام).</ref> }}

{{ب| خلعت با زیب وزین «انت منّی» <ref>اشاره است به حدیث منزلت که رسول اکرم (ص) به علی (ع) فرمود: انت منّی بمنزلة هارون من موسی الّا انّه لا نبیّ بعدی». ای علی تو نسبت به من به منزله‌ی هارون نسبت به موسی هستی، جز آن که بعد از من پیامبری نیست.</ref> کس نیافت‌از نبیِ الّا علی کو داشت فرّ انبیا }}

{{ب| در سخا بود از دل و دستش خجل دریا و کوه‌این سخن دارد مصدّق هر که خواند «هَلْ أَتی» <ref>هل اتی: سوره دهر یا انسان، به اتفاق اکثر مفسران درباره‌ی حضرت علی (ع) و خاندانش نازل شده است و آن، اشاره است به وفای نذر و اطعام مسکین و یتیم و اسیر. (ر. ک: زمخشری؛ کشّاف ذیل سوره‌ی دهر).</ref> }}

{{ب| بعد ازو در راه دین گر پیشوا خواهی گرفت‌بهتر از اولاد معصومش نیابی پیشوا }}

{{ب| کیستند اولاد او، اوّل حسن و آن گه حسین‌آن که ایشان را نبی فرمود امام و مقتدا }}

{{ب| بنده‌ی این هر دو مخدومیم در دیوان شرع‌می‌کنم ثابت به حکم مصطفی این مدّعا }}

{{ب| از نبی «من کنت مولا» چون که تشریف علی است‌از طریق ارث‌شان بس بندگان باشیم ما }}

{{ب| بعد از ایشان مقتدا سجّاد و آن گه باقر است‌چون گذشتی جعفر و موسی و سبط او رضا }}

{{ب| پس تقی آنگه نقی آن گه امام عسگری است‌بعد از آن مهدی کزو گیرد جهان نور و صفا }}

{{ب| کردگارا جان پاک هر یکی زین جمع رااز کرم در صدر فردوس برین ده متکا }}

{{ب| بخشش ای دل زین بزرگان جوکه هریک بوده‌انددُرّ دریای فتوّت گوهر کان سخا }}

{{ب| پیروی کن گر نجات مخلصانت آرزوست‌هرکه را با خاندان عصمت آمد «انتما» <ref>انتما: نسبت دادن، باز بستن.</ref> }}

{{ب| در طریق دین به هرکس اقتدا، فرهنگ نیست‌گر کنی باری به معصومان کن ای دل اقتدا <ref>دیوان اشعار ابن یمین فریومدی؛ ص 8.</ref> }}

{{ب| شنیدم ز گفتارِ کارآگهان‌بزرگان گیتی، کهان و مهان }}

{{ب| که با پیغمبر پاک والا نسب‌محمّد سرِ سروران عرب }}

{{ب| چنین گفت روزی به اصحاب خودبه خاصان درگاه و احباب خود }}

{{ب| که چون روز محشر درآید همی‌خلایق سوی محشر آید همی }}

{{ب| منادی برآید به هفت آسمان‌که ای اهل محشر کران تا کران }}

{{ب| زن و مرد چشمان به هم برنهیددل از رنج گیتی به هم برنهید }}

{{ب| که خاتون محشر گذر می‌کندز آب مژه خاک تر می‌کند }}

{{ب| یکی گفت کای پاکِ بی‌کین و خشم‌زنان از که پوشند باری دو چشم؟ }}

{{ب| جوابش چنین داد دارای دین‌که بر جان پاکش هزار آفرین }}

{{ب| که فردا که چون بگذرد فاطمه‌ز غم جَیب جان بردَرَد فاطمه }}

{{ب| ندارد کسی طاقت دیدنش‌ز بس گریه و سوز نالیدنش }}

{{ب| به یک دوش او بر، یکی پیرهن‌به زهر آب آلوده بهر حسن }}

{{ب| ز خون حسینش به دوش دگرفرو هشته آغشته دستار سر  }}

{{ب| بدین‌سان رود خسته تا پای عرش‌بنالد به درگاه دادار عرش }}

{{ب| بگوید که خون دو والا گهرازین ظالمان هم تو خواهی مگر }}

{{ب| ستم، کس ندیده‌ست ازین بیشتربده داد من چون تویی دادگر }}

{{ب| کند یاد سوگند یزدان چنان‌به دوزخ کنم بندشان جاودان }}

{{ب| چه بد طالع آن ظالم زشت خوی‌که خصمان شوندش شفیعان اوی <ref>مضمون این بیت است: ویل لمن شفعائه خصمائه‌و الصّور فی یوم القیامة ینفخ .</ref> }}

{{ب| الا ای خردمند پاکیزه رای‌به نفرین ایشان زبان برگشای }}

{{ب| و زان تو ز یزدان جان آفرین‌بیابی جزای بهشت برین <ref>دیوان اشعار ابن یمین فریومدی.</ref> }}