۹٬۵۴۶
ویرایش
ام سلمه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
او از راویان حدیث از پیامبر بود. [[حسین بن على (ع)]] پیش از سفر به [[کربلا]]، علم و سلاح پیامبر و ودایع امامت را به او سپرد تا از بین نرود. درخواست آنها نشانۀ امامت بود. او هم آنها را به [[زین العابدین «ع»|امام سجاد (ع)]] تحویل داد.<ref>''بحار الأنوار،ج ۲۶،ص ۲۰۹،اصول کافى،ج ۱،ص ۲۳۵،اثبات الهداة،ج ۵،ص۲۱۶.''</ref> این، مکانت عظیم او را نزد اهل بیت مى‌رساند. | او از راویان حدیث از پیامبر بود. [[حسین بن على (ع)]] پیش از سفر به [[کربلا]]، علم و سلاح پیامبر و ودایع امامت را به او سپرد تا از بین نرود. درخواست آنها نشانۀ امامت بود. او هم آنها را به [[زین العابدین «ع»|امام سجاد (ع)]] تحویل داد.<ref>''بحار الأنوار،ج ۲۶،ص ۲۰۹،اصول کافى،ج ۱،ص ۲۳۵،اثبات الهداة،ج ۵،ص۲۱۶.''</ref> این، مکانت عظیم او را نزد اهل بیت مى‌رساند. | ||
پس از واقعۀ کربلا، وى به عزادارى بر شهیدان کربلا پرداخت و [[بنى هاشم]] به تعزیت و تسلیت گویى او که تنها همسر بازماندۀ پیامبر بود، مى‌رفتند. ام سلمه در ۸۴ سالگى، چند سال پس از واقعۀ کربلا (به نقلى در سال ۶۲ قمری) درگذشت و در بقیع، مدفون شد. <ref>''دایرة المعارف تشیّع.''</ref> | |||
== نخستین مرثیه سرا در مدینه == | |||
در مدینه نخستین [[مرثیه خوانی|مرثیه‌سرا]] هم زمان با [[شهادت]] [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، ام‌سلمه بود. یعقوبی در این باره می نویسد: «نخستین ضجه زننده‌ای که در مدینه ضجه‌اش بلند شد ام‌سلمه همسر رسول خدا بود. پیامبر خدا(ص) شیشه‌اي که در آن خاکی قرار داشت به ام سلمه داده‌بود و فرموده بود که : «هرگاه این خاك تبدیل به خون تازه شودحسین(ع) کشته شده‌است» . روز عاشوراي سال ۶۱ هجري آن خاك تبدیل به خون تازه شد، و ام‌سلمه با دیدن آن فریاد زد: «واحسـینا، و ابن رسول الله! واحسینا!» شیون و زاری ام‌سلمه برای امام حسین(ع) به گونه‌ای بود که به دنبال آن مدینه یکپارچه عزادار شد. <ref>تاریخ یغوبی، ج ۲، ص ۲۴۵</ref> زنان شیون کردند و در مدینه ولوله‌ای شد که تا آن زمان شنیده نشده‌بود. سال ۶۱ هجری سال حزن نامیده شد.<ref>مقتل الحسین خوازمی، ج ۲، ص۴۰؛ التذکره، قرطبی، ج ۲، ص ۴۵۳</ref> | |||
بر پایه گزارش دعائم الاسلام از امام صادق(ع) پس از واقعه عاشورا سه سال تمام بر آن حضرت مرثیه سرایی شد<ref>دعائم الاسلام، ج ۱، ۲۲۷</ref> همچنین طبق گزارشی دیگر از شهادت آن حضرت تا مرگ [[ابن زیاد]] [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] از عزا بیرون نیامدند<ref>کامل الزیارات، ص ۱۶۷، ح ۲۱۹</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج۱، ص ۵۸-۵۹.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج۱، ص ۵۸-۵۹.] | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1303125&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمد محمدی ری شهری، فرهنگ نامه مرثیه‌سرایی و عزاداري سیدالشهداء علیه السلام، نشر مشعر، ص ۱۴-۱۵] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||