محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۴۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ اوت ۲۰۱۹
خط ۷۵: خط ۷۵:


==آثار==
==آثار==
قریحۀ وقّاد و طبعى نقّاد داشته،به هردو زبان عربى و فارسى اشعار طریفۀ مشتمله بر معانى لطیفه در کمال سلاست مى‌گفت،اشعارش مشحون از لآلى فلسفه و حکمت و لطایف معانى بوده و مصداق:«انّ مِن الشِعرَ لِحکمةً»مى‌باشد
مرحوم کمپانى قریحۀ وقّاد و طبعى نقّاد داشته، به هردو زبان عربى و فارسى اشعار طریفۀ مشتمله بر معانى لطیفه در کمال سلاست مى‌گفته؛ اشعار او مشحون از لآلى فلسفه و حکمت و لطایف معانى بوده، به طوری که مصداق «انّ مِن الشِعرَ لِحکمةً» است. اومراثى جانسوزى در رثاى سالار شهیدان، شهداى کربلا و اسراى کربلا در قالب‌هاى قصیده، مثنوى، مستزاد، مخمّس و ترکیب‌بند دارد و از پرکارترین و موفق‌ترین شعراى آیینى فارسى زبان در سده اخیر به شمار مى‌رود. سبک شعرى وی، سبک عراقى است و غزلیّات پرشور این عالم و حکیم عالیقدر شیعى نمونه بارزى از این شیوه بیانى در زبان فارسى است. برخلاف اشعار مناقبى مرحوم کمپانى (مفتقر) که غالبا با اصطلاحات و مفاهیم حکمى، فلسفى و عرفانى آمیخته است و درک این‌گونه آثار او را براى غیر اهل فن دشوار مى‌سازد، اشعار ماتمى این عالم بزرگوار سرشار از فضاى عاطفى است و شور و حال مرثیه‌هاى منظوم او همگان را تحت تأثیر قرار مى‌دهد. اشعار عاشورایى این محقق عالیقدر سال‌ها است که مورد استفاده فراگیر ذاکرین آل اللّه قرار مى‌گیرد و نوحه‌هاى عاشورایى او نیز شورافزاى محافل مذهبى بوده و هست. از آثار منظوم او در عربی که به صورت قصیده انشاء شده بود اکنون چیزی در دست نیست ولی دیوان فارسی او مشحون از مدایح اهل بیت (ع) و غزل‌های عرفانی است.
 
از آثار منظوم او در عربی که به صورت قصیده انشاء شده بود اکنون چیزی در دست نیست ولی دیوان فارسی او مشحون از مدایح اهل بیت (ع) و غزل‌های عرفانی است.


===تألیفات===
===تألیفات===
خط ۱۱۶: خط ۱۱۴:


===اشعار===
===اشعار===
===ترکیب‌بند===
====ترکیب‌بند====
'''مطلع بند اول'''{{شعر}}
'''مطلع بند اول'''{{شعر}}
{{ب| بسیط روى زمین، باز بساط غم است | محیط عرش برین، دایره ماتم است }}
{{ب| بسیط روى زمین، باز بساط غم است | محیط عرش برین، دایره ماتم است }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> بسیط روى زمین، باز بساط غم است </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> محیط عرش برین، دایره ماتم است </span>
|}
'''بیت رابط بند اول'''{{شعر}}
'''بیت رابط بند اول'''{{شعر}}
{{ب| خزان گلزار دین، ماه محرم بود | در او بهار عزا، هماره خرّم بود! }}
{{ب| خزان گلزار دین، ماه محرم بود | در او بهار عزا، هماره خرّم بود! }}
خط ۲۱۲: خط ۲۰۵:
{{ب| خزان گلزار دین ماه محرّم بود|در او بهار عزا هماره خرّم بود  }}
{{ب| خزان گلزار دین ماه محرّم بود|در او بهار عزا هماره خرّم بود  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> بسیط روی زمین باز بساط غم است‌</span>
| class="b" |<span class="beyt"> بسیط روی زمین باز بساط غم است‌</span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۳۱۱: خط ۳۰۴:
{{ب| مشکوة نور و کوکب دُرّىِ نشأتین | مصباح سالکان طریق وفا، حسین }}
{{ب| مشکوة نور و کوکب دُرّىِ نشأتین | مصباح سالکان طریق وفا، حسین }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> باز این چه آتش است که بر جان عالم است؟ </span>
| class="b" |<span class="beyt"> باز این چه آتش است که بر جان عالم است؟ </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۳۴۸: خط ۳۴۱:
| class="b" |<span class="beyt"> مصباح سالکان طریق وفا، حسین </span>
| class="b" |<span class="beyt"> مصباح سالکان طریق وفا، حسین </span>
|}
|}




خط ۳۶۹: خط ۳۶۳:
{{ب| سر بر زمین گذاشت که تا سربلند شد | وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد }}
{{ب| سر بر زمین گذاشت که تا سربلند شد | وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> گلگون قباى عرصه میدان کربلا </span>
| class="b" |<span class="beyt"> گلگون قباى عرصه میدان کربلا </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۴۰۶: خط ۴۰۰:
| class="b" |<span class="beyt"> وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد </span>
|}
|}




خط ۴۲۷: خط ۴۲۲:
{{ب| در قلزم محبّتِ آن شاه چو حباب | افراشتند خیمه هستى به روى آب }}
{{ب| در قلزم محبّتِ آن شاه چو حباب | افراشتند خیمه هستى به روى آب }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> ارباب عشق را چو صلاى بلا زدند </span>
| class="b" |<span class="beyt"> ارباب عشق را چو صلاى بلا زدند </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۴۶۴: خط ۴۵۹:
| class="b" |<span class="beyt"> افراشتند خیمه هستى به روى آب </span>
| class="b" |<span class="beyt"> افراشتند خیمه هستى به روى آب </span>
|}
|}




خط ۴۸۵: خط ۴۸۱:
{{ب| کلک قضاست از رقم این عزا، کلیل | لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل }}
{{ب| کلک قضاست از رقم این عزا، کلیل | لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> ترسم که بر صحیفه امکان قلم زنند </span>
| class="b" |<span class="beyt"> ترسم که بر صحیفه امکان قلم زنند </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۵۲۲: خط ۵۱۸:
| class="b" |<span class="beyt"> لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل </span>
| class="b" |<span class="beyt"> لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل </span>
|}
|}




خط ۵۴۳: خط ۵۴۰:
{{ب| مستغرق جمال ازل گشت لایزال | نوشید از زلال لقا، شربت وصال }}
{{ب| مستغرق جمال ازل گشت لایزال | نوشید از زلال لقا، شربت وصال }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> سهم قدَر ز قوس قضا دلنشین رسید </span>
| class="b" |<span class="beyt"> سهم قدَر ز قوس قضا دلنشین رسید </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۵۸۰: خط ۵۷۷:
| class="b" |<span class="beyt"> نوشید از زلال لقا، شربت وصال </span>
| class="b" |<span class="beyt"> نوشید از زلال لقا، شربت وصال </span>
|}
|}




خط ۶۰۱: خط ۵۹۹:
{{ب| سر حلقه عقول، چو بر نى مقام کرد | قوس صعود عشق، ظهورى تمام کرد }}
{{ب| سر حلقه عقول، چو بر نى مقام کرد | قوس صعود عشق، ظهورى تمام کرد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> شد نوکِ نى چو نقطه ایجاد را، مدار </span>
| class="b" |<span class="beyt"> شد نوکِ نى چو نقطه ایجاد را، مدار </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۶۳۸: خط ۶۳۶:
| class="b" |<span class="beyt"> قوس صعود عشق، ظهورى تمام کرد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> قوس صعود عشق، ظهورى تمام کرد </span>
|}
|}




خط ۶۵۹: خط ۶۵۸:
{{ب| پس کرد روى خویش سوى روضه رسول | کاى جدِّ تاجبخش من! اى رهبر عقول }}
{{ب| پس کرد روى خویش سوى روضه رسول | کاى جدِّ تاجبخش من! اى رهبر عقول }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> در ناکسان چو قافله بیکسان فتاد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> در ناکسان چو قافله بیکسان فتاد </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۶۹۶: خط ۶۹۵:
| class="b" |<span class="beyt"> کاى جدِّ تاجبخش من! اى رهبر عقول </span>
| class="b" |<span class="beyt"> کاى جدِّ تاجبخش من! اى رهبر عقول </span>
|}
|}




خط ۷۱۷: خط ۷۱۷:
{{ب| آن گاه رو به خلوت امُّ المُصاب کرد | وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد }}
{{ب| آن گاه رو به خلوت امُّ المُصاب کرد | وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> این لؤلؤ تر و دُرِ گلگون، حسین توست </span>
| class="b" |<span class="beyt"> این لؤلؤ تر و دُرِ گلگون، حسین توست </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۷۵۴: خط ۷۵۴:
| class="b" |<span class="beyt"> وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد </span>
|}
|}




خط ۷۷۵: خط ۷۷۶:
{{ب| اى مادر! از یزید و، از ابن زیاد داد | از آن، که این اساس ستم را نهاد داد! }}
{{ب| اى مادر! از یزید و، از ابن زیاد داد | از آن، که این اساس ستم را نهاد داد! }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> اى بانوى حجاز! مرا بینوا ببین </span>
| class="b" |<span class="beyt"> اى بانوى حجاز! مرا بینوا ببین </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۸۱۲: خط ۸۱۳:
| class="b" |<span class="beyt"> از آن، که این اساس ستم را نهاد داد! </span>
| class="b" |<span class="beyt"> از آن، که این اساس ستم را نهاد داد! </span>
|}
|}




خط ۸۳۳: خط ۸۳۵:
{{ب| گر شور شام را، به حکایت درآورند | آشوب بامداد قیامت، برآورند }}
{{ب| گر شور شام را، به حکایت درآورند | آشوب بامداد قیامت، برآورند }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> کاش آن زمان سراى طبیعت نگون شدى </span>
| class="b" |<span class="beyt"> کاش آن زمان سراى طبیعت نگون شدى </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۸۷۰: خط ۸۷۲:
| class="b" |<span class="beyt"> آشوب بامداد قیامت، برآورند </span>
| class="b" |<span class="beyt"> آشوب بامداد قیامت، برآورند </span>
|}
|}




خط ۸۹۱: خط ۸۹۴:
{{ب| چون شکوۀ تو را به درِ داور آورند | دود، از نهاد امکان برآورند }}
{{ب| چون شکوۀ تو را به درِ داور آورند | دود، از نهاد امکان برآورند }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> اى چرخ! تا درین ستم آباد، کرده‌اى </span>
| class="b" |<span class="beyt"> اى چرخ! تا درین ستم آباد، کرده‌اى </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۹۲۸: خط ۹۳۱:
| class="b" |<span class="beyt"> دود، از نهاد امکان برآورند </span>
| class="b" |<span class="beyt"> دود، از نهاد امکان برآورند </span>
|}
|}




خط ۹۴۹: خط ۹۵۳:
{{ب| کس جز شهید عشق، وفایى چنین نکرد | وز دل قبول بار جفایى چنین، نکرد }}  
{{ب| کس جز شهید عشق، وفایى چنین نکرد | وز دل قبول بار جفایى چنین، نکرد }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> خاموش «مفتقر»! که دلِ دهر آب شد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> خاموش «مفتقر»! که دلِ دهر آب شد </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
خط ۹۸۴: خط ۹۸۸:
| class="b" |<span class="beyt"> کس جز شهید عشق، وفایى چنین نکرد </span>
| class="b" |<span class="beyt"> کس جز شهید عشق، وفایى چنین نکرد </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> وز دل قبول بار جفایى چنین، نکرد </span>  
| class="b" |<span class="beyt"> وز دل قبول بار جفایى چنین، نکرد </span>
|}
|}




خط ۱٬۰۰۹: خط ۱٬۰۱۴:
{{ب| انجیل، خون گریست چو آزرده بنگریست | لعلى که روحبخش و شفاى صدور <ref>سینه‌ها،جمع صدر.</ref> بود }}
{{ب| انجیل، خون گریست چو آزرده بنگریست | لعلى که روحبخش و شفاى صدور <ref>سینه‌ها،جمع صدر.</ref> بود }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> مصباح نور، جلوه‌گر اندر تنور بود </span>
| class="b" |<span class="beyt"> مصباح نور، جلوه‌گر اندر تنور بود </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
۳٬۴۸۸

ویرایش