۶٬۰۷۷
ویرایش
عبدالله بن یقطر: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز
←نقش پیش از واقعه کربلا
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==نقش پیش از واقعه کربلا== | ==نقش پیش از واقعه کربلا== | ||
عبدالله همراه با امام حسین (ع) از مدینه به مکه و از آنجا نیز همراه کاروان امام حسین (ع) به سمت کوفه حرکت کرد. او از فرستادگان امام حسین (ع) و حامل پیامی برای [[مسلم بن عقیل]] به کوفه بود و رهسپار آن دیار شد. اما توسط [[حصین بن نمیر تمیمی|حصین بن نمیر]] در نزدیکی قادسیه دستگیر شد. او را نزد عبیدالله بن زیاد بردند و چون اسرار نامه امام حسین (ع) را فاش نکرد، عبیدالله نیز دستور داد او را از بالای قصر به زمین افکندند و استخوان‌هایش خُرد شد. هنوز رمقی در بدن داشت که عبدالملک بن عمیر لخمی با ضربتی او را کشت. <ref>ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص169؛ تاریخ طبری، ج5، ص397؛ انصار الحسین (ع)، ص136-137.</ref> | عبدالله همراه با امام حسین (ع) از مدینه به مکه و از آنجا نیز همراه کاروان امام حسین (ع) به سمت کوفه حرکت کرد. او از فرستادگان امام حسین (ع) و حامل پیامی برای [[مسلم بن عقیل|مسلم بن عقیل]] به کوفه بود و رهسپار آن دیار شد. اما توسط [[حصین بن نمیر تمیمی|حصین بن نمیر]] در نزدیکی قادسیه دستگیر شد. او را نزد عبیدالله بن زیاد بردند و چون اسرار نامه امام حسین (ع) را فاش نکرد، عبیدالله نیز دستور داد او را از بالای قصر به زمین افکندند و استخوان‌هایش خُرد شد. هنوز رمقی در بدن داشت که عبدالملک بن عمیر لخمی با ضربتی او را کشت. <ref>ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص169؛ تاریخ طبری، ج5، ص397؛ انصار الحسین (ع)، ص136-137.</ref> | ||
برخی نیز نوشته‌اند عبدالله سفیر مسلم برای امام حسین (ع) بود تا تحول و انحطاط کوفه را خبر دهد که توسط مالک بن یربوع تمیمی دستگیر و به عبیدالله بن زیاد تحویل داده شد. در کوفه وی را از بالای قصر دارالاماره به پایین پرتاب کردند. وقتی بالای قصر رسید، از همان جا بر عبیدالله بن زیاد و پدرش لعنت کرد. پس از آن‌که او را پایین انداختند، هنوز رمقی در تنش مانده بود که توسط عبدالملک بن عمیر لخمی، سر از تنش جدا شد. <ref>الفتوح، ج5، ص45.</ref> | برخی نیز نوشته‌اند عبدالله سفیر مسلم برای امام حسین (ع) بود تا تحول و انحطاط کوفه را خبر دهد که توسط مالک بن یربوع تمیمی دستگیر و به عبیدالله بن زیاد تحویل داده شد. در کوفه وی را از بالای قصر دارالاماره به پایین پرتاب کردند. وقتی بالای قصر رسید، از همان جا بر عبیدالله بن زیاد و پدرش لعنت کرد. پس از آن‌که او را پایین انداختند، هنوز رمقی در تنش مانده بود که توسط عبدالملک بن عمیر لخمی، سر از تنش جدا شد. <ref>الفتوح، ج5، ص45.</ref> | ||
در زیارت رجبیه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ یقطُر رَضیعِ الحُسین عَلیهِ السَّلام“ | در زیارت رجبیه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ یقطُر رَضیعِ الحُسین عَلیهِ السَّلام“ | ||
عده‌ای نیز قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله بن یقطر را که سرگذشتی مشابه دارند، یک فرد می‌دانند. زیرا هر دو سفیر امام حسین (ع) برای مسلم بن عقیل بودند و طریقه شهادت هر دو نیز یکسان بود. | عده‌ای نیز قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله بن یقطر را که سرگذشتی مشابه دارند، یک فرد می‌دانند. زیرا هر دو سفیر امام حسین (ع) برای مسلم بن عقیل بودند و طریقه شهادت هر دو نیز یکسان بود. | ||
==دعای امام حسین (ع)== | ==دعای امام حسین (ع)== | ||
در منزل زباله خبر شهادت [[قیس بن مسهر صیداوی]] و عبدالله بن یقطر به امام حسین (ع) رسید. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص 398-399؛ ارشاد، ج،2 ص70-71.</ref> امام حسین (ع) آیه استرجاع را خواند و اشک ریخت. سپس این آیه را تلاوت فرمود: ”فَمِنْهُم مَن قَضی نَحْبَه وَ مِنْهُم مَن‌ْ ینْتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلا“ از آنان کسانی هستند که به پیمان خود وفا کردند و برخی دیگر درانتظار وفای به عهد خود هستند و هرگز تبدیلی را در پیمان روا نمی‌دارند. آن‌گاه فرمود: خداوند بهشت را پاداش آنان قرار دهد. بارالها برای ما و شیعیان ما جایگاه والایی قرار ده و ما را با ایشان در قرارگاهی از رحمت خود گرد آور و پاداش بسیار خودت را بر ما ارزانی دار که تو بر هر کاری توانایی. <ref>البدایه و النهایه، ج8، ص268؛ با اشاره به آیه 23 سوره احزاب.8.</ref> | در منزل زباله خبر شهادت [[قیس بن مسهر صیداوی]] و عبدالله بن یقطر به امام حسین (ع) رسید. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص 398-399؛ ارشاد، ج،2 ص70-71.</ref> امام حسین (ع) آیه استرجاع را خواند و اشک ریخت. سپس این آیه را تلاوت فرمود: ”فَمِنْهُم مَن قَضی نَحْبَه وَ مِنْهُم مَن‌ْ ینْتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلا“ از آنان کسانی هستند که به پیمان خود وفا کردند و برخی دیگر درانتظار وفای به عهد خود هستند و هرگز تبدیلی را در پیمان روا نمی‌دارند. آن‌گاه فرمود: خداوند بهشت را پاداش آنان قرار دهد. بارالها برای ما و شیعیان ما جایگاه والایی قرار ده و ما را با ایشان در قرارگاهی از رحمت خود گرد آور و پاداش بسیار خودت را بر ما ارزانی دار که تو بر هر کاری توانایی. <ref>البدایه و النهایه، ج8، ص268؛ با اشاره به آیه 23 سوره احزاب.8.</ref> | ||