نفثه المصدور
نَفثَة المَصدور کتابی درباره امام حسین(ع) و واقعه عاشورا است که توسط شیخ عباس قمی نوشته شده‌است.
درباره کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نفثة المصدور فیما یتجدّد بِهِ حُزن یوم العاشور، به معنی: سوز سینه پر درد در یادآوری اندوه‌های روز عاشورا، رساله‌ای مختصر به زبان عربی با موضوع واقعه عاشورا است. قمی این کتاب را پس از نفس المهموم در سال 1335 هجری قمری و برای تکمیل بر آن نگاشته است.
نفثه المصدور بارها به چاپ رسیده و چندبار به فارسی ترجمه شده‌است. از آن جمله ترجمه محمدباقر کمره ای است که همراه با نفس المهموم یکبار با عنوان رموز الشهادت و بار دیگر با عنوان در کربلا چه گذشت؟ چاپ شده است و دیگر ترجمه عبدالرحیم عقیقی بخشایشی که درکتابی با عنوان سه مقتل گویا در حماسه عاشورا درج شده است.
چکیده کتاب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نفثه المصدور از یازده فصل تشکیل شده‌است و پس از این فصول ابتدا چند فایده و بعد خاتمه‌ای شامل بر 20 توصیه به اهل منبر و روضه خوانها آمده است. مولف این توصیه‌ها را با اندکی تفاوت در کتاب منتهی الامال که بعدا نوشته شده (پایان نگارش 1350 ق.) نیز آورده‌است. از آنجا که نگارش نفثه المصدور در 11 ذیقعده، مصادف با ولادت امام رضا(ع) به پایان رسانید، مولف در انتهای آن قصیده‌ای منسوب به آن حضرت را حسن ختام رساله خود قرار داده است.
قمی در این کتاب بیشتر به فضائل امام حسین(ع) و یارانش پرداخته است و چنانچه مطالبی دیگر مانند حمایت علی بن ابی طالب(ع) از پیامبر(ص) و پیشگویی پیامبر در باره شهادت عمار را مطرح کرده است، آن مطالب را نیز به واقعه عاشورا ربط داده است. آخرین فصل کتاب مربوط می باشد به زیارتگاهی در نزدیکی حلب به نام «مشهد السقط» است که به «مشهد الدکه» هم معروف است. قمی در سال 1342 ق به این زیارتگاه که منسوب به محسن بن حسین بن علی است رفته و از برخی منابع نقل کرده که در هنگام عبور کاروان اسرای واقعه عاشورا از آن محل، یکی از همسران امام حسین(ع) که آبستن بود، جنینش به نام محسن را در آنجا سقط کرده‌است.