۹٬۵۴۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴۴: | خط ۱۴۴: | ||
===نبرد با زبیریان=== | ===نبرد با زبیریان=== | ||
مختار ابتدا لشکری را با فرماندهی بن شمیط راهی جنگ [[حرورا]] کرد<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.rajanews.com/detail.asp?id=63989| عنوان = قیام مختار| ناشر = کتاب‌همشهری - میرشکاک | زبان = فارسی}}</ref> بن شمیط با همراهی عبدالله بن کامل شاکری و همچنین کیان ایرانی به این جنگ رفت که با حیله مهلب، بن شمیط فریب یکی از دوستانش به نام بن وهب را خورد و به خاطر شک به عجمان به کیان دستور داد که پیاده به جنگ بروند و علی‌رغم اصرارهای کیان که لشکریانش در جنگ سواره ماهرتر هستند متقاعد نشد و دستور داد که پیاده به میدان بروند ایرانی‌ها پیاده به میدان رفتند و همگی کشته شدند. پس از ان جنگ روحیه سربازان ضعیف شد و عبدالله بن کامل برای تلافی یار ایرانیش کیان به میدان جنگ رفته و او هم کشته شد، پس از بن کامل خود بن شمیط به اشتباه خود اقرار کرده و پیاده به میدان جنگ می‌رود دلیرانه می‌جنگد و کشته می‌شود در همین حین که لشکریان بی فرمانده مانده بودند خود مختار از راه می‌رسد در ابتدا لشکر مختار با فرماندهی خود او به پیروزی می‌رسند ولی مختار با فرماندهانش عقب نشینی کرده و به دشتی بین [[حرورا]] و کوفه، رفتند و از موانع نیزار توانست دوباره به دشمن پیروز شده و بعد از آنجا به طور محرمانه لشکر را به عقب نشینی کوفه راضی کرد ولی کوفیان باز هم میدان را خالی کردند و شهر کوفه را دو دستی تقدیم زبیریان نمودند. | مختار ابتدا لشکری را با فرماندهی بن شمیط راهی جنگ [[حروراء|حرورا]] کرد<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.rajanews.com/detail.asp?id=63989| عنوان = قیام مختار| ناشر = کتاب‌همشهری - میرشکاک | زبان = فارسی}}</ref> بن شمیط با همراهی عبدالله بن کامل شاکری و همچنین کیان ایرانی به این جنگ رفت که با حیله مهلب، بن شمیط فریب یکی از دوستانش به نام بن وهب را خورد و به خاطر شک به عجمان به کیان دستور داد که پیاده به جنگ بروند و علی‌رغم اصرارهای کیان که لشکریانش در جنگ سواره ماهرتر هستند متقاعد نشد و دستور داد که پیاده به میدان بروند ایرانی‌ها پیاده به میدان رفتند و همگی کشته شدند. پس از ان جنگ روحیه سربازان ضعیف شد و عبدالله بن کامل برای تلافی یار ایرانیش کیان به میدان جنگ رفته و او هم کشته شد، پس از بن کامل خود بن شمیط به اشتباه خود اقرار کرده و پیاده به میدان جنگ می‌رود دلیرانه می‌جنگد و کشته می‌شود در همین حین که لشکریان بی فرمانده مانده بودند خود مختار از راه می‌رسد در ابتدا لشکر مختار با فرماندهی خود او به پیروزی می‌رسند ولی مختار با فرماندهانش عقب نشینی کرده و به دشتی بین [[حرورا]] و کوفه، رفتند و از موانع نیزار توانست دوباره به دشمن پیروز شده و بعد از آنجا به طور محرمانه لشکر را به عقب نشینی کوفه راضی کرد ولی کوفیان باز هم میدان را خالی کردند و شهر کوفه را دو دستی تقدیم زبیریان نمودند. | ||
پس از عقب نشینی، مختار نامه‌ای به ابراهیم بن مالک اشتر به موصل می‌فرستد. گفته شده که ابراهیم بن مالک اشتر از مختار کناره گرفت بود این امر به دلیل جدایی توسط زبیریان و مکاتبات دروغینی که فی‌مابین مختار و ابراهیم بود، صورت گرفت و آخر هم از زبیریان نامه پیمان صلح را دریافت کرده و ابراهیم هم برای اینکه به مختار نرسیده بود، ریشه کن کردن دولت امویان به دست زبیریان را در سر می پروراند و در این راه او نیز به اشراف کوفه در بصره پیوست.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://tarikheslam.com/history/4-amavian/584-1388-08-08-14-43-26.html| عنوان = عبدالملک بن مروان (قسمت اول تا پایان قیام مختار)| ناشر = وبگاه تاریخ اسلام | زبان = فارسی}}؛ {{یادکرد وب| نشانی = http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=84568| عنوان = نقش ابراهیم بن مالک اشتر نخعی؛ در حوادث سیاسی عراق| زبان = فارسی}}؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج ۶، ص ۱۹۰.</ref> | پس از عقب نشینی، مختار نامه‌ای به ابراهیم بن مالک اشتر به موصل می‌فرستد. گفته شده که ابراهیم بن مالک اشتر از مختار کناره گرفت بود این امر به دلیل جدایی توسط زبیریان و مکاتبات دروغینی که فی‌مابین مختار و ابراهیم بود، صورت گرفت و آخر هم از زبیریان نامه پیمان صلح را دریافت کرده و ابراهیم هم برای اینکه به مختار نرسیده بود، ریشه کن کردن دولت امویان به دست زبیریان را در سر می پروراند و در این راه او نیز به اشراف کوفه در بصره پیوست.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://tarikheslam.com/history/4-amavian/584-1388-08-08-14-43-26.html| عنوان = عبدالملک بن مروان (قسمت اول تا پایان قیام مختار)| ناشر = وبگاه تاریخ اسلام | زبان = فارسی}}؛ {{یادکرد وب| نشانی = http://www.hawzah.net/Hawzah/Articles/Articles.aspx?LanguageID=1&id=84568| عنوان = نقش ابراهیم بن مالک اشتر نخعی؛ در حوادث سیاسی عراق| زبان = فارسی}}؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج ۶، ص ۱۹۰.</ref> | ||