محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| مشکوة نور و کوکب دُرّىِ نشأتین | مصباح سالکان طریق وفا، حسین }}

{{پایان شعر}}

'''2'''{{شعر}}

{{ب| سر بر زمین گذاشت که تا سربلند شد | وز خود گذشت تا ز خدا بهره‌مند شد }}

{{پایان شعر}}

'''3'''{{شعر}}

{{ب| در قلزم محبّتِ آن شاه چو حباب | افراشتند خیمه هستى به روى آب }}

{{پایان شعر}}

'''4'''{{شعر}}

{{ب| کلک قضاست از رقم این عزا، کلیل | لوح قدر فرو زده رخساره را به نیل }}

{{پایان شعر}}

'''5'''{{شعر}}

{{ب| مستغرق جمال ازل گشت لایزال | نوشید از زلال لقا، شربت وصال }}

{{پایان شعر}}

'''6'''{{شعر}}

{{ب| سر حلقه عقول، چو بر نى مقام کرد | قوس صعود عشق، ظهورى تمام کرد }}

{{پایان شعر}}

'''7'''{{شعر}}

{{ب| پس کرد روى خویش سوى روضه رسول | کاى جدِّ تاجبخش من! اى رهبر عقول }}

{{پایان شعر}}

'''8'''{{شعر}}

{{ب| آن گاه رو به خلوت امُّ المُصاب کرد | وز سوز دل به مادر دلخون خطاب کرد }}

{{پایان شعر}}

'''9'''{{شعر}}

{{ب| اى مادر! از یزید و، از ابن زیاد داد | از آن، که این اساس ستم را نهاد داد! }}

{{پایان شعر}}

'''10'''{{شعر}}

{{ب| گر شور شام را، به حکایت درآورند | آشوب بامداد قیامت، برآورند }}

{{پایان شعر}}

'''11'''{{شعر}}

{{ب| چون شکوۀ تو را به درِ داور آورند | دود، از نهاد امکان برآورند }}

{{پایان شعر}}

'''12'''{{شعر}}

{{ب| کس جز شهید عشق، وفایى چنین نکرد | وز دل قبول بار جفایى چنین، نکرد }}  

{{پایان شعر}}

'''13'''{{شعر}}

{{ب| انجیل، خون گریست چو آزرده بنگریست | لعلى که روحبخش و شفاى صدور <ref>سینه‌ها،جمع صدر.</ref> بود }}

{{پایان شعر}}

====فی لیلة عاشوراء====

{{شعر}}