شوذب بن عبدالله همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''شوذب بن عبدالله همدانی شاکری،''' اهل کوفه و از هم‌پیمانان عابس که‌ از غلامان‌ آزاد شده‌ خاندان‌ شاکری‌ بود.
'''شوذب بن عبدالله همدانی شاکری،''' اهل کوفه و از هم‌پیمانان عابس که‌ از غلامان‌ آزاد شده‌ خاندان‌ شاکری‌ بود.
شودب با مسلم بیعت کرد و به همراه عابس حامل نامه مسلم برای امام حسین (ع) بود. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص375؛ الفتوح، ج5، ص34؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص126؛ شهداء اهل البیت (ع)، ص15.</ref>
شودب با مسلم بیعت کرد و به همراه عابس حامل نامه مسلم برای امام حسین (ع) بود. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص375؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975  م.، ج5، ص34؛ 5. ابصار العین فی نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.،، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص126؛ شهداء اهل البیت (ع)، ص15.</ref>


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
خط ۲۹: خط ۲۹:


==زندگینامه==
==زندگینامه==
شوذب مردی عابد، زاهد، مخلص، شناخته شده در کوفه و از شخصیت‌های شیعی و از با ارزش‌ترین و با نفوذترین آنان بود. هم‌چنین از نظر خلوص و پاکی و حماسه و شورانگیزی از بزرگ‌ترین انقلابیون شیعی به شمار می‌آمد. <ref>انصار الحسین (ع)، ص105.</ref> او راوی روایات، بابصیرت، رزم‌آور و شجاع، دشمن‌شناس، قهرمان نبردهای جمل، صفین و نهروان، حافظ و حامل احادیث امام علی (ع)، سوارکار، تیرانداز و نیزه‌اندازی ماهر بود. <ref>آینه‌داران آفتاب، ج2، ص821.</ref>  
شوذب مردی عابد، زاهد، مخلص، شناخته شده در کوفه و از شخصیت‌های شیعی و از با ارزش‌ترین و با نفوذترین آنان بود. هم‌چنین از نظر خلوص و پاکی و حماسه و شورانگیزی از بزرگ‌ترین انقلابیون شیعی به شمار می‌آمد. <ref>نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.،، ص105.</ref> او راوی روایات، بابصیرت، رزم‌آور و شجاع، دشمن‌شناس، قهرمان نبردهای جمل، صفین و نهروان، حافظ و حامل احادیث امام علی (ع)، سوارکار، تیرانداز و نیزه‌اندازی ماهر بود. <ref>2. آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1388 ش.، ج2، ص821.</ref>  
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
در روز عاشورا و پس از شهادت حنظله بن سعد شبامی، عابس به نزدش آمد و گفت: در دلت چه می‌گذرد؟ شوذب گفت: من به همراه تو در راه فرزند پیامبر (ص) جهاد می‌کنم تا به شهادت برسم. عابس گفت: انتظار من هم از تو این بود. پس خدمت امام حسین (ع) برویم تا تو را مانند دیگران از شهدا به حساب آورد و من نیز به سبب تو امتحان می‌شوم و امید به پاداش الهی در مصیبت تو دارم. اگر کسی نزدیک‌تر از تو با من بود، باز هم دوست داشتم او را پیش از خود به میدان بفرستم تا در مصیبت او مأجور شوم. پس شوذب جلو رفت و بر امام حسین (ع) عرض سلام و ادب کرد و با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ شتافت‌ و خالصانه و دلاورانه ‌جنگید تا کشته‌ شد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص105.</ref>
در روز عاشورا و پس از شهادت حنظله بن سعد شبامی، عابس به نزدش آمد و گفت: در دلت چه می‌گذرد؟ شوذب گفت: من به همراه تو در راه فرزند پیامبر (ص) جهاد می‌کنم تا به شهادت برسم. عابس گفت: انتظار من هم از تو این بود. پس خدمت امام حسین (ع) برویم تا تو را مانند دیگران از شهدا به حساب آورد و من نیز به سبب تو امتحان می‌شوم و امید به پاداش الهی در مصیبت تو دارم. اگر کسی نزدیک‌تر از تو با من بود، باز هم دوست داشتم او را پیش از خود به میدان بفرستم تا در مصیبت او مأجور شوم. پس شوذب جلو رفت و بر امام حسین (ع) عرض سلام و ادب کرد و با اذن‌ امام‌ حسین (ع) به‌ میدان‌ شتافت‌ و خالصانه و دلاورانه ‌جنگید تا کشته‌ شد. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص443؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص105.</ref>
مقام علمی و معرفتی او از مولایش عابس برتر بود، زیرا متقدم در تشیع بوده است. <ref>تنقیح المقال، ج2، ص88.</ref> او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. <ref>آینه‌داران آفتاب، ج2، ص821.</ref> گاهی نام او سوید ذکر می‌شود. <ref>رجال طوسی، ص101-103.</ref>
مقام علمی و معرفتی او از مولایش عابس برتر بود، زیرا متقدم در تشیع بوده است. <ref>تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص88.</ref> او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. <ref>2. آینه داران آفتاب، سنگری، محمد رضا، تهران : شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1388 ش.، ج2، ص821.</ref> گاهی نام او سوید ذکر می‌شود. <ref>رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101-103.</ref>
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی و عابس سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عابِسِ بنِ اَبی شَبیبٍ الشّاکِرِی السَّلامُ عَلَی شَوذَبٍ مَولَی شاکِرٍ“ <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص443-444؛ رجال طوسی، ص101-103؛ ارشاد، ج2، ص105؛ المزار الکبیر، ص495؛ المزار، ص152؛ العوالم الامام الحسین (ع) ص340؛ شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشور، ج1، ص249؛ بحار الانوار، ج45، ص28-29، 73؛ وسیله الدارین، ص154؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص126؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج4، ص305؛ انصار الحسین (ع)، ص105؛ معجم رجال الحدیث، ج10، ص193.</ref>
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی و عابس سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عابِسِ بنِ اَبی شَبیبٍ الشّاکِرِی السَّلامُ عَلَی شَوذَبٍ مَولَی شاکِرٍ“ <ref>ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص443-444؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص101-103؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص105؛المزار الکبیر، محمدبن مشهدی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، تهران: 1419 ﻫ ق.  الکبیر، محمدبن مشهدی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، تهران: 1419 ﻫ ق. ، ص495؛المزار الکبیر، محمدبن مشهدی، چاپ جواد قیومی اصفهانی، تهران: 1419 ﻫ ق. ، ص152؛ العوالم الامام الحسین (ع) ص340؛ شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشور، تهرانی، میرزاابوالفضل، تحقیق سیدعلی موحد ابطحی، قم: محقق کتاب، 1370 ش.، ج1، ص249؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص28-29، 73؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص154؛ 5. ابصار العین فی نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.،، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص126؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج4، ص305؛ نصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.،، ص105؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج10، ص193.</ref>


==منبع==
==منبع==
۵۵۵

ویرایش