سید یعقوب ماهیدشتى
سید یعقوب ماهیدشتى (درگذشته 1292 در کرمانشاهان) شاعر ایرانی قرن سیزدهم بود.
| سید یعقوب ماهیدشتى | |
|---|---|
| زادروز | ماهیدشت کرمانشاه |
| مرگ | 1292 ه.ق کرمانشاهان |
| سبک نوشتاری | عراقى |
| دیوان سروده‌ها | باغ هزار گل (تذکره سخنوران کرمانشاهان) |
زندگینامه
سید یعقوب ماهیدشتى فرزند سید ویس از سادات قمشه ماهیدشت کرمانشاه بوده است. او شعر بسیار مى‌گفته اما همه به زبان کردى بوده و در زبان فارسى اشعار کمتری سروده است. ماهیدشتی مذهب شیعه اثنى عشرى داشته و انتساب ایشان به سلسله «اهل حق» با توجه به محل جغرافیایى زادگاهش -که اهالى آنجا همه شیعه هستند- و با توجه به مضامین اشعارش از حقیقت دور نیست.[۱]
سبک شعرى
وى در سرودن شعر به زبان فارسى از سبک عراقى سروده است و با دقیقه‌هاى کلامى و فنون ادبى آشنایى کاملى داشته و در بدیهه سرایى نیز مشهور بوده است. دیوان سید یعقوب ماهیدشتى شامل نمونه‌هایى از غزلیات، قصاید، مسمّطات، معما، رباعیات و مثنویات توسط محمد على سلطانى به خط خوشنویسب فریبا مقصودى در سال 1363 به چاپ رسیده است.»[۱]
اشعار
رباعى
(بداهه‌ای به مناسبت عزای حسین بن على (ع))
| این طرفه سماور که به خود تاب دهد | مى‌جوشد و از دو دیده سیلاب دهد | |
| در ماتم بیدستى عباس على | سقّاى حسینیه شده آب دهد! [۲]» |
مرثیه عاشورایى
| باز این چه شورش است که عالم پرآذرست؟ | جن چون بشر چو مَلَک خاک بر سرست | |
| باز این چه شیون است؟ که در خیل قدسیان | شور و نوا و غلغله در عرش اکبرست | |
| زین رستخیز عام که گردیده آشکار | گویى قیام عرصه دیوان محشرست | |
| صاحب عزا: خدا و عزادار: ممکنات | ماتمزده امام و به ماتم پیمبرست | |
| از اهل آسمان و زمین شرق تا به غرب | بر هر کسى که مى‌نگرم دیده‌اش ترست | |
| ماه محرم است وز قتل حسین یقین | کو بر جهانیان و جهان جمله سرورست [۳] | |
| سبط نبى و زینت آغوش فاطمه | سرو روان گلشن ساقى کوثرست | |
| سلطان کشتگان بیابان ماریه | سردار سروران دو صد پاره پیکرست | |
| بهر شفاعت این همه خوارى به جان خرید | بر طاق عرش نام بلندش مصورست | |
| خون خدا و بدر دُجى مهر مشرقین | گلبرگ ناز گلبن خیر النسا، حسین [۴] |