checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''رفعت سمنانی''' (۱۲۶۱ ه. ش-۱۳۱۰ ه. ش) یکی از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = | | نام = | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =۱۲۶۱ ه. ش | ||
| محل تولد =سمنان | | محل تولد =سمنان | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۳۱۰ ه. ش | ||
| محل مرگ =تهران | | محل مرگ =تهران | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| سالهای نویسندگی = | | سالهای نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|کتاب‌ها = | |کتاب‌ها =دیوان اشعارُ سرالاسرار | ||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
|نمایشنامه‌ها = | |نمایشنامه‌ها = | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
محمدصادق سمنانی متخلّص به «رفعت»، از شاعران دوران مشروطیّت است که با عارف قزوینی ارتباط نزدیکی داشته‌است. | |||
او به زبان عربی مسلّط و در علوم هیأت، جفر، رمل، فلسفه و حکمت نیز وارد | او به زبان عربی مسلّط و در علوم هیأت، جفر، رمل، فلسفه و حکمت نیز وارد بوده‌است. جوانی خود را در سمنان گذراند و سپس به سفر حج رفته و بقیّه عمر خود را در سلک درویشان و بسیار بی‌تکلّف زیسته‌است. او تا آخر عمر مجرّد باقی ماند و سالهای آخر عمر را در تهران به سر برد. | ||
رفعت به علی بن ابی طالب(ع) و خاندان او ارادتی خاص می‌ورزید و از این روی قسمتی بزرگ از دیوان او حاوی اشعار و علی‌الخصوص مسمّطهای شیوایی در مدح آن بزرگواران است. <ref>دیوان رفعت سمنانی؛ مقدمه‌ی دیوان.</ref> | |||
رفعت | == آثار == | ||
[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=864090&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] رفعت سمنانی در حدود هفت هزار بیت دارد و کتاب [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=867197&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سرّالاسرار] (تفسیر سوره یوسف) او نیز دارای 6 هزار بیت می‌باشد. از باقی آثارش اطلّاعی در دست نیست. خود در مقدّمه‌ی کتاب سرّالاسرار، ابیات خود را پنجاه هزار بیت ذکر می‌کند. دیوانش شامل غزلیّات، قصاید و مسمّطات است. | |||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
===مسمط=== | ===مسمط=== | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۱: | ||
{{ب| گفت این نشئه ترا تا باید هست مدام|نک تو آغاز بقائی و طراز انجام }} | {{ب| گفت این نشئه ترا تا باید هست مدام|نک تو آغاز بقائی و طراز انجام }} | ||
{{ب| غرّه‌ات را نبود سلخ <ref>غره و سلخ: شب اول و روز آخر هر ماه قمری.</ref> ایا بدر تمام|شمس وحدت را افلاکی و مه را کیوان <ref>دیوان رفعت؛ ص | {{ب| غرّه‌ات را نبود سلخ <ref>غره و سلخ: شب اول و روز آخر هر ماه قمری.</ref> ایا بدر تمام|شمس وحدت را افلاکی و مه را کیوان <ref>دیوان رفعت؛ ص ۱۰۰.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===قصیده=== | ===قصیده=== | ||
| خط ۱۵۲: | خط ۱۵۳: | ||
{{ب| گفت زینب کای به گیتی از حسینم یادگار|گر شود دور از تو زینب به که ترک جان کند }} | {{ب| گفت زینب کای به گیتی از حسینم یادگار|گر شود دور از تو زینب به که ترک جان کند }} | ||
{{ب| من ندانم بر عیال اللّه آن شب چون گذشت|آه باید شیعه دامن ز اشک پر مرجان کند <ref>همان؛ ص | {{ب| من ندانم بر عیال اللّه آن شب چون گذشت|آه باید شیعه دامن ز اشک پر مرجان کند <ref>همان؛ ص ۱۸۹.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
=== مثنوی === | ===مثنوی=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۸۱: | خط ۱۸۲: | ||
{{ب| کای خدا بنگر که سوی این سپاه|نوجوانی را فرستادم به راه }} | {{ب| کای خدا بنگر که سوی این سپاه|نوجوانی را فرستادم به راه }} | ||
{{ب| که شبیه حضرت پیغمبر است|نور چشم مصطفی و حیدر است <ref>همان؛ ص | {{ب| که شبیه حضرت پیغمبر است|نور چشم مصطفی و حیدر است <ref>همان؛ ص ۲۸۱.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
=== مثنوی دیگر === | ===مثنوی دیگر=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| هست مروی که پس از قتل شه تشنه‌لبان|این خبر گوشزد آمد به همه جهان }} | {{ب| هست مروی که پس از قتل شه تشنه‌لبان|این خبر گوشزد آمد به همه جهان }} | ||
| خط ۱۹۶: | خط ۱۹۷: | ||
{{ب| بعد از آن گفت: که ای غرقه به خون، حق داری|که ندادی تو جوابی به من از غمخواری }} | {{ب| بعد از آن گفت: که ای غرقه به خون، حق داری|که ندادی تو جوابی به من از غمخواری }} | ||
{{ب| ز آنکه در شام بود رأس تو در بزم یزید|هست در کربُ بلا جسم تو ای شاه شهید <ref>دیوان رفعت؛ ص | {{ب| ز آنکه در شام بود رأس تو در بزم یزید|هست در کربُ بلا جسم تو ای شاه شهید <ref>دیوان رفعت؛ ص ۲۸۴.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۱۰۵۶-۱۰۵۸.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||