دعا خوانی (مناجات خوانی): تفاوت میان نسخه‌ها

در مشهد نوحه‌ای به نام [[نوحه]] مناجات [[حسین|امام حسین (ع)]] خوانده می‌شود که ابیات زیر بخشی از آن مناجات است: <ref>خوش‌منظر، ۱۳۸۷، ص ۲۰۴.</ref>{{شعر}}

در درگز خراسان رضوی، پس از مراسم نوحه‌خوانی، افراد رو به قبله می‌نشینند و نوحه‌خوان اشعار زیر را به عنوان دعا می‌خواند و افراد دسته با صدای بلند آمین می‌گویند: <ref>رستمی، تیمور، درگز، خراسان رضوی، ۱۳۵۱ و ۱۳۵۲.</ref>{{شعر}}

در زفره اصفهان، در مجلس سوگواری حسینی، سینه‌زنان یا زنجیرزنان به دو دسته تقسیم می‌شدند و دسته اول مصرع اول دعا را دم می‌گرفتند و دسته دوم دعای زیر را همخوانی می‌کردند: <ref>رجایی زفره‌ای، زفره، کوهپایه، اصفهان، ۱۳۴۸، ۱۳۵۰، ۱۳۵۸، ۱۳۶۶، ۱۳۶۹ و ۱۳۸۱.</ref>{{شعر}}

دعای پایان مجلس نوحه‌خوانی روز عاشورا در فین کاشان که با آمین گفتن عزاداران همراه بود، چنین خوانده می‌شد: <ref>ایزدپناه، امیر، فین، کاشان، اصفهان،۱۳۴۷.</ref>

در یزد بعد از سینه‌زنی، این اشعار دعاگونه خوانده می‌شد: <ref>هاشمی پور، ۱۳۸۰، ص ۱۹۹. </ref>{{شعر}}

|الهی الهی به‌حق ابوالفضل بی‌دست و بی‌سر||الهی به‌حق پیغمبر

|الهی الهی به سجاد مضطر||الهی به‌حق پیغمبر

در کازرون هم پس از نوحه‌سرایی، دعای زیر از سوی نوحه‌خوانان خوانده می‌شد: <ref>مظلوم زاده، محمد مهدی، کازرون، فارس،۱۳۴۷، ۱۳۴۸، ۱۳۵۰ و ۱۳۵۲.</ref>{{شعر}}